Ik doel op de thuiswedstrijd tegen sc-Castricum N2. Nee, ik bedoel even niet dat er verschrikkelijke of smerige of akelige dingen gebeurden, en ook niet dat de veestapel gehalveerd moet worden wegens CO-uitstoot, of de varkensvleescomsumptie moet worden gehalveerd om die vreselijke dieronvriendelijke varkensfokkerijfabrieken een halt toe te roepen. Moet wel natuurlijk, maar daar gaat het even niet om. Nee, ik bedoel dat die maandagavond 7 oktober er zo verschrikkelijk gezwijnd werd. Heel soms door hen, maar meestal door ons.

In een vorig wedstrijdverslag over een ontmoeting met Castricum schreef ik dat ik eigenlijk niks heb met die plaats, maar wel met de mooie omgeving ervan. Ik had ook geen mooie herinneringen aan hun schaakclub.  In onze archieven heb ik  een zwaar bevochten gelijkspel van ons team gevonden, maar meestal ontluisterende nederlagen.

Maar na 7 oktober 2019 is er ineens wel één een beetje leuke herinnering. Wegens die zwijnerij. Waar we niet echt trots op kunnen zijn. Maar wat misschien wel heel belangrijk zal blijken voor onze toekomst.

Oh wat zag het er lang belabberd uit.

Eerst maar even een globaal overzicht om u de spanning te laten meebeleven. En daarna nog wat diagrammen van highlights.

Gerrit stond al snel 2 pionnen achter.

Ab dacht weer in een vluggertjestoernooi te zitten en zag kans met zijn Formule1- snelheid vanuit een redelijke stelling in een verloren eindspel te geraken. Dat was dus vast en zeker al heel vroeg 0-2. Jos zag weer kans met zwart met een obscure variant voordeel te verwerven. En in een prenataal stadium remise aan te bieden vanuit een intussen (met zwart!) wat betere stellingl  Na zet 13!  Het had nog zo mooi kunnen worden! Maar goed, hij zat aan het eerste bord en was vanmorgen al om 5 uur op. om naar Arnhem te vertrekken, en moest ook nog heen en weer vandaag, dus sterk vermoeid, en misschien was het dus toch wel verstandig. Maar goed, na 3 partijen in een half uur theoretisch al met 0,5-2,5 achter staan is niet hoopgevend.

Intussen begon het ook al duidelijk te worden dat Bert’s stelling er wat moeizaam begon uit te zien.

Gelukkig was het nog wel een beetje leuk om naar de borden van Paul en Ron te kijken. Paul kreeg een Pirc-verdediging te bestrijden. Daar weet hij niet heel veel van  (waarvan wel eigenlijk?)  maar hij deed het redelijk. En zoetjes aan leek hij wel wat initiatief  te ontwikkelen in de vorm van wat aanvalsdreiginkjes. Ron was ook bezig tegen iets Pirc-erigs, maar het was duidelijk dat die wel wist wat hij deed. Met een heel vroeg f2-f4! Zelf speel(de) ik dat ook maar het liefst tegen Pirc of KoningIndisch.  Aan die borden dus geen ellende. Bij Martin en Bert K. II was alles nog onduidelijk.

Ik ging me maar een half uurtje verpozen met mijn tablet.

Daarna leerde een nieuwe rondje kijkbegerigheid me :

Ab zat een poos goed te spelen, begon in het eindspel te knoeien, verloor nog een pion, en toen niemand meer een stuiver over had voor zijn  stelling, ging Ab over  tot een wanhoopsoffensiefje, offerde nog een pion, om zelf ook een vrijpionnetje te creëren, en warempel toen verknoeide zijn tegenstander op zijn beurt de winst.  Daarna stond ineens Ab op winst. K+ D tegen K+ L + tot de 3^e rij opgemarcheerde vrijpion. Die had Ab m.i. van  promotie kunnen afhouden, met wat moeite. Maar Ab scheurde alsmaar jolig de bochten om en raakte van de weg af. Paul Harmse mocht van hem toch zijn pionneke promoveren. En zo kwam Ab zelfs achter te staan met een curieuze stelling: wit: K+ D tegen zwart: K+D+L. En toen besloten ze maar tot remise. Terecht, want (m.i.) is dat dan voor zwart echt niet te winnen. Zo’n uitslag was in ieder geval stukken beter dan we vroeg in de avond hadden verwacht. Wat een toestanden allemaal. In 54 zetten van beiden in totaal een klein uurtje. Ik had graag wat kritieke stellingen van dat eindspel op de site gezet, tot leeringhe ende vermaeck, maar helaas ging het met Ab’s notatie ergens mis, en ik kon het zelf niet meer foutloos reconstrueren. Als ik weer eens meer tijd heb zal ik er nog eens wat op puzzelen.

Maar Gerrit ging inderdaad al vroeg in de avond als voorspeld aan de vroeg opgelopen averij tenonder. Die hoopte natuurlijk nog wat reddende listen te kunnen bedenken in de fase van het spel waarin hij het sterkst is, maar dat ging niet door. Zijn tegenstander Nico  Kemp (175 elopunten minder dan Gerrit), speelde het eindspel uiterst secuur en foutloos. Hij nam geen enkel risico. Hij zette zwart tenslotte ook nog volkomen vast, met zo’n stelling waarin die geen vin meer kan verroeren. Doet hij dat wel dan is hij die vin ook gelijk kwijt. Gerrit realiseerde zich dat een nog grotere achterstand dan 2 pionnen zelfs hem geen perspectief op redding meer bood, en gaf op.

Ron speelde ook heel secuur. Hij had intussen een fraaie aanvalsstelling opgebouwd. Ik begon wel een beetje te vrezen voor zijn klok. Maar gelukkig voor hem tikte die van Hans Leeuwerik ook steeds sneller door. Logisch, want de druk op diens stelling werd zijns inziens zo groot , dat hij maar besloot tot een dameoffer tegen Toren en Loper. (Gek genoeg was dat op dat moment juist even niet echt nodig.) Maar dit offer zou zijn ondergang gaan worden. Dachten we allemaal. Dat varkentje ging Ron wel even wassen.

Bij Paul werd het ineens heel spannend. Zijn aanvalsdreiginkjes waren veranderd in verschrikkelijke dreigingen en Wim Pool vond dat hij genoodzaakt was zijn koningsstelling verder te verzwakken, waarna ik  watertandend begon uit te zien naar een in de lucht hangend paardoffer. Als Paul dat nu maar zag! Of moest hij eerst een pion slaan en dat offer nog even in de koeling houden? Maar kon zwart dan misschien nog maatregelen treffen. Ik dacht van niet. Ja dat even uitstellen was misschien nog beter. Nou ja, even geduld.  Paul zou wel goed uitrekenen in welke volgorde de karbonaadjes op de grill moesten worden gelegd. Na enig nadenken dacht Paul kennelijk dat gelijk dat paardoffer tegen 2 pionnen goed genoeg moest zijn. De zwarte koningsstelling leek dan gatenkaas, en als dat ging tegenvallen waren die twee pionnen er ook nog. Ik zag ook pas na het offer dat het effect van direct Pxg5 inderdaad ging tegenvallen. Zo slecht stond die zwarte Koning nou ook weer niet! Ook Paul’s gezicht begon te betrekken. Als hij een laatste de koning beschermende pion ging opruimen kon zwart zijn dame geven tegen 2 torens, en nog steeds zonder direct winnende mogelijkheden voor wit. Dat was pech! Pool leek hier toch nog goed weg te komen. Hij zwijnde. Nou ja, een beetje, want ik denk wel dat hij vantevoren had bekeken dat wit het wel goed moest doen en niet zoals het nu ging, want dat hij er anders toch nog goed mee weg kwam! En ik zag even later dat hij nu zelfs beter stond. Ging Paul dat nu nog verliezen? Dat zou wel enorm vervelend zijn voor het team. Die Dame van hem werd voortdurend door die Torens belaagd.  Maar die wist wel steeds nog een plekje te vinden. En zwart zag kennelijk niet hoe zijn volgens prof.dr. ir K.  betere spelletje nu nog te winnen. Dat zou minstens nog heel veel tijd kosten en dat had hij niet meer. Dus remise. Paul keek opgelucht. Maar toch jammer. Hij was wel heel erg dicht bij de winst.

En ja hoor, alweer een nederlaag tegen die Castricumse slagers leek in aantocht. Gemiddeld 80 elopunten lager dan wij, maar op het beslissende moment zetten ze er absoluut vakkundig het hak mes in.

Ron stond gewonnen, maar werd waarschijnlijk toch nerveus, kreeg wat haast, wat  net even te ‘voorzichtig’ na zijn prachtige precieze partij, zag wellicht wolven en beren op de weg, en kon de winnende voortzetting(en?) niet vinden. En de klok begon te dreigen. Hij had het bij zet 37 er helemaal mee gehad, en waarschijnlijk ook met zichzelf, en accepteerde in nog steeds veel betere stelling maar remise.

Nou dat ging dus weer een afgang worden.  Stand nu 2-3.

En op de resterende borden was het ook niet erg smakelijk :  Bert z’n schnitzeltje bleef ongaar, Bert Keizer z’n kluif bleef een hele kluif, en Martin zijn schijnbaar smakelijke varkenshaasje begon zelfs ineens een beetje bedorven te rieken. Brrrrr !

Maar hierna begon dan ineens ons grote zwijnen!

Eerst bij Bert, die dankzij een misser van zijn tegenstander op de 34^e zet eindelijk even uit de narigheid raakte en ineens wat beter kwam te staan, waar de tot hier sterk spelende Egbert Kooiman een beetje door van slag scheen te raken.  Want in een iets mindere stelling waarin nog wel te vechten was, sloeg hij op de 37^e zet de plank mis en gaf op de 38^e zet zelfs een toren weg.

Daarna was Hemmo Dekkers, de tegenstander van Bert Keizer,  zo vriendelijk, na zijn zeer vakkundige koningsaanval,  in een totaal gewonnen stelling, zijn dame weg te geven.

En tenslotte  werd Martin, na een potje met de rug tegen de muur en later zelfs vanuit een compleet verloren stelling waar zijn tegenstander Han Duinker gelukkig te weinig van profiteerde, in een nog steeds iets mindere stelling ook verblijd met de dame die zijn tegenstander pardoes weggaf.

En zo won ons clubje onverdiend met 5-3 van Castricum. Vooral omdat die charcutiers dit keer veel te oneerbiedig omgingen met hun vrouwelijk personeel.

Nu maar wat voorbeelden van zwijnerijen wederzijds, maar vooral van ons:

Zwijnerij van hen: Ron laat de directe winst liggen:

‘Ik heb inderdaad niet geslapen. Zelden heb ik zo’n fraaie aanvalspartij opgezet. Zijn stukken werkten niet samen. Als ik gewoon Lg5 (!) doe of Tg2 (‘s nachts uit mijn hoofd) i.p.v. het verleidelijke f5 heeft hij tegen f5 dan geen enkele verdediging meer! Dit maakt dat ik met wedstrijdschaak wil stoppen, ook omdat ik later in tijdnood nog Ph5 mis.’ 

Zwijnerij van hen :Paul laat goede kans op de winst liggen:

Zwijnerij van ons: Bert

Grote zwijnerij van ons: Martin:

De grootste zwijnerij van ons:  Bert Keizer

Nu nog enkele gewoon interessante (voor mij) stellingen:

Eerst de slotstelling van Ron. Op gevaar af dat hij zijn dreigement te stoppen met schaken dan echt gaat realiseren. Hoewel ….  Hopelijk voor ons is hij nu weer wat uitgerust en wat reëler. Grootmeesterlijk is het nog steeds niet steeds, maar een Elo van 1905 is toch echt niet gek voor een amateur.

Uit de partij van Martin zijn allerlei mooie, ingewikkelde stellingen te destilleren.

Ik pak maar wat:

Uit de partij van BertKeizer

Je ziet zo’n aanval komen aanstormen en je weet dat het heel nauwkeurig schaken gaat worden als je dat wilt overleven. Ik zag hoe Bert dat ging proberen en het leek me wel vernuftig. Maar achteraf was het dat toch niet zo.

Dat was het dan weer. Vorig jaar wonnen we ook onze eerste partij , maar zagen toch kans zwaar  in de degradatie-zone te geraken. Dit jaar maar beter!?

De eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Geïnspireerd door onze WepMaster deze keer van een junior een verslag.

We mogen uit schaken bij ZSC Seande en deze plek komt mij toch wel erg bekend voor. Ik kan mij herinneren dat Paul hier ooit een partij tegen een 12 jarige jeugdspeler aanvatte en Zaandijk diezelfde avond met het schaamrood op de kaken verliet, met een (verdiende) schamelijke remise.

Het eerste wapengekletter komt weer op het bord van Herman door middel van de door Jos uitgelegde en tot treurnis beoefende “Italiaanse val”.

Speciaal bekokstoofd voor de witspeler met meer ambitie dan ontzag. De zelfkastijding kan na lxf7+ pas echt beginnen. Grappig is dat veel spelers Dg5 gewoon niet als levensgevaarlijk zien.

Het is dan ook snel uit, 0-1

Ab wordt ook niet gehinderd door enige vorm van terughoudendheid, of rust in zijn spel. Nog voor er gerokeerd is valt hij al aan op de koningsvleugel. In de thuiswedstrijd mocht ik zelf tegen deze tegenstander spelen en was toen zeer onder de indruk van zijn foutloze spel. Na zet 14 heeft wit geen voordelen meer en kan Ab echt beginnen aan het betere denkwerk. Hij heeft immers tijd genoeg.

Niet alleen tijd genoeg, maar ook zetten genoeg. Die heeft hij ook nodig, immers de witte stelling is een behoorlijke bunker geworden. Na het ruilen van de witte lopers zal wit het zo langzamerhand wel steeds benauwder krijgen. Ab zal het met geduld moeten spelen, de vraag is of hij dit kan. Zeker een waardevolle oefening!

Ab zijn geduld lijkt te worden beloont na een ruilvariant op f4 kan hij doordrukken. Het wordt nog wel spannend. Wit kan inmiddels doorbreken op de dame flank.

Wit wordt het te heet onder de voeten en verzaakt een stuk te slaan. Zoals gezegd Ab wordt niet gehinderd door terughoudendheid en offert het stuk meteen weer terug. Een ingewikkelde stelling volgt maar volgens mij helemaal correct gespeeld!

Ab ziet het gevaar op de Damevleugel en twijfel slaat toe. Moet ik aanvallen of verdedigen, een ingewikkelde stelling met goede en foute keuzes. Hij slaat met zijn koning op de vlucht en opent zijn damevleugel. Als een Duitser in de laatste minuut scoort wit. Door het spelen van de koning ontstaat er een mat-variant voor wit! 1-1.

In de post-mortem zien we dat zwart een dodelijke aanval heeft maar ook veel zetten nodig heeft. Er zijn veel remise varianten die zwart toch maar even had moeten uitrekenen.

De hoop is op Mathijs gevestigd die een gelijke stelling netjes overeind blijft.

Matthijs laat zien dat hij nog erg onervaren is met e4. Een oude opening maar die kent voor Matthijs nog veel geheimen. Hoe speel je actief tegen een siciliaan bijvoorbeeld? Nou hij heeft geleerd dat na c5 d5 je die pionen niet moet laten inslaan. Helaas op de harde manier en komt al snel in de verdrukking.

Maar hij is niet voor 1 gat te vangen en kan de problemen met een handigheidje met dh3 oplossen. Goed gspeeld op de kleine ontwikkelachterstand van zijn tegenstander om weer in een gelijke stand te komen.

Zwart moet kiezen waar hij gaat ontwikkelen en kan kiezen uit de pest of de pleuris. Een snelle lange rochake maar een totaal ongedekte koning of langzame korte rochade waar wit zijn dame al staat ontwikkeld.

Bij Peter is de notatie van de partijen al een hele uitdaging met een bord met cijfers en letters maar ondanks dat de borden en stukken prachtig waren hadden ze deze helaas niet. Ik heb helaas geen volledige notatie van de partij.

Ik zag dat Peter een nette opening had waarbij hij effectief zijn stukken ontwikkeld had. Echter zonder zijn tegenstander onder druk te zetten kan deze ook goed ontwikkelen. Een goed plan is dan essentieel, echter worstelt Peter nog vaak in de overgang van opening naar middenspel. Met name met wit is het initiatief snel verloren en zwakheden komen dan eerder op het bord. Er kan niet adequaat met een ontwikkelde dame omgegaan worden en een pion is zo verloren.

Toch speelt Peter een hele solide partij zonder grote fouten. Helaas verliest hij eerst kwaliteit waarna het toch lastig spelen blijkt. De eindstand wordt dus 3-1.

We sluiten het 4tallen seizoen af met deze wedstrijd, 1 ding staat als een paal boven water, de ervaring en groei in het spel is bij iedereen te zien! Volgende jaar nog eens?!

	Anton Karhof               1447       Matthijs Groot                              1-0
	Tieme Braat                  1137      Ab Hauer                                       1-0
	Wim van der Noort     1226      Peter v. Putten    1120                   1-0
	Arthur Wagenaar                       Herman Zwaneveld                       0-1

Ik dacht dat we met onze winst op Purmerend ons wel veilig hadden gesteld. Dat was niet zo.  Ons clubje moest ook nog even minstens gelijk spelen tegen de jongens van De Pion uit Wormer. Ik had er wel een beetje een zwaar hoofd in, gezien derzelver elootjes op de nhsb-site. Maar ja, ik ben nu eenmaal een pessimist van nature.

Het begon voor mij prettig. Langs een lokaal waar dansles werd gegeven. Wat onstuitbaar de  pezierige herinnering bij me opwekte aan de dansles die ik zelf onderging ter voorbereiding op het afdansen voor zilver met ster, vijftig jaar geleden. Dat was niet mis, net als wat ik hier zag, met lange variaties door de hele zaal heen. Ik weet er nu totaal niets meer van. Ik zou er geen stap meer van kunnen nadoen. Ben benieuwd wat ik over vijftig jaar me nog van schaakopeningen kan herinneren. Dat wordt nu ook al steeds minder.

Het speellokaal was zeer geschikt voor flitsloze fotografie. Veel licht. Ook prettig voor mij.

Die jongens allemaal vriendelijk, nou ja, op één na, maar dat speelde geen rol van betekenis, en velen met gevoel voor humor.

En het begin was vertrouwen wekkend. Velen van die van ons hadden hun huiswerk gemaakt, en ze deden allemaal erg hun best. Hun (wep)meester zag het met genoegen aan.

Het eerste resultaat kwam binnen van het bord van ons Gerritje. Die maakt er een traditie van als eerste zijn klokje te kunnen stilzetten. Maar dit keer na een prima gespeeld partijtje, met pionwinst na een uiterst listige en behoorlijk diep berekende combinatie. Voor de tweede keer deze week werd hij geconfronteerd met een Koningsgambieterige opening, maar nu kwam hij er zonder kleerscheuren af. En na zijn pionwinst wist hij ook koelbloedig de daarna wel mogelijke tegenaanval van zijn tegenstander te neutraliseren. Toen de kruitdamp was opgetrokkken en wij dachten dat hij zich nu zou gaan opmaken voor winst in het door hem zo geliefde eindspel, bood hij remise aan. Wat vraagtrekens opriep bij Ron, Bert en mij. Ik denk dat Gerrit het zekere voor het zekere wilde, na vier nederlagen in de externe en wetend dat de elo van Martin Selie wat hoger was. Hij verontschuldigde zich met “Ik zag geen winst”. Meester Ron stuurde hem later een mail met aanwijzingen hoe dat dan had gemoeten. Na voltooiing van dit verslag zal ik het ook nog bekijken met  behulp van  Prof Dr Ir K. , inclusief Ron’s suggesties. (Die heeft ook niet altijd gelijk! Zelfs Meester Ron is maar een mens.)

Daarna gebeurde er heel lang niks.

Bert speelde als vanouds diep geconcentreerd en veilig en principieel. Tegen van het Half-slavisch een Meraner. Gelukkig een rustige versie en niet de door onze Frank met zwart vaak verkozen agressieve versie met dxc4, b5, a6 en c5. Na 11 zetten vond ik dat het er prettig uitzag. Er lijken kleine mogelijkheden  voor wit te zijn. Mits met geduld gebracht. En dat heeft onze Bert wel. Alles blijkt ook nog steeds voor te komen in de boekjes. Maar daar heeft Bert nu weer niet veel geduld voor. Maar hij is nu eenmaal een slim mannetje, die veel zelf wil en kan uitvinden.

Het meest gespeeld wordt hier 12. b3. Maar nog iets beter is misschien  Dd3 of het door Bert gespeelde gewoon 12. Le3.   Hans Post , de tegenstander van Bert, kan er ook wel wat van, maar maakt toch een foutje bij zet 17.

17. … bxc5?  (beter Lxc5!? want 18. Lxh6 Ph5 en g4 kan niet wegens Dg3+)  want dat overziet  18. Lxh6! Omdat na gxh6 Dxf6 volgt. En het gespeelde  18. … Lxf3?  (toch maar gxh6!?) 19. Dxf3 Le5 ? maakt het er niet beter op. Zwart staat nu gewoon een pion achter zonder compensatie. Voorzichtig en zorgvuldig schuift Bert verder. Maar op zijn beurt  laat hij het misschien een beetje wegslippen bij zet 28. Lg3?  (Lg5!?), waarbij hij aanstuurt op remise door herhaling van zetten.

Prof Dr Ir K. ziet hier toch nog wel mogelijkheden. Die ziet het na toch weer 30. Lg5 nog wel zitten.   Ondanks het feit dat zwart wel wat compensatie voor zijn pion heeft. (Die loper op d4 is wel een lastpak. Die pion op e5 met die twee torens erachter, wat gaat die doen? Lijkt ook een onbetrouwbaar individu. Een terrorist? O.a.)  Maar Post vindt het stilzwijgende remise- aanbod wel best natuurlijk. De knullen hadden wel even wat agressief tegen elkaar aan lopen duwen, maar eindigden weer als vriendjes.

Bij ons Paultje (zwart)  ging het er Spaans aan toe. Bij zet 13 raakte Paul een klein beetje achterop. Tot dan staat het allemaal nog wel in de database. Bij zet 17 heeft wit 2 manieren om een sterk veld op d5 te bezetten. Met paard of met loper. Hij kiest gelukkig de verkeerde. Zwart heeft weer gelijkspel. Maar bij zet 19 gaat het dan toch mis.

Met 19. … c4! was zwart goed overeind gebleven, maar na 19. .. Lb5? 20. c4! (‘Nou ik dan maar! Ben ik van die dreiging af.’) 20. … bxc3? (Pxd5!?) 21. Pxc3 staat wit beter. Zwart heeft dan twee zwakke pionnen op de damevleugel plus een zwak veld op d5, en daar gaat wit zich terecht op richten. Zwart krijgt  ruimteproblemen. Wit kan de d-lijn bezetten.

Na zet 29 staat wit echt geweldig. Niet doordat Paul zoveel rode strepen in zijn schriftje moest krijgen,  maar doordat Bart Weststrate op zijn bordje heel sterk zit te spelen.

Ik heb wel eens iemand horen beweren dat Paul pas echt goed gaat spelen als hij in moeilijkheden is geraakt. Ook nu verdedigt Paul zich op dat kleine aantal vierkante centimeters dat hij nog heeft met veel vernuft, maar het helpt dit keer niet. Wit laat zich niet afleiden. Zijn voordeel wordt met elke zet wat groter. Paul raakt derhalve een kwaliteit achter, en probeert nog wat op wit’s koningsvleugel.  Alles tevergeefs. Ik zag aan zijn sippe gezichtje dat hij er zelf een beetje bang voor een slechte afloop werd.

  2S7A5316WEB

Na zet 37 stort hij (nou ja, zijn  stelling) in:

37. … Le6 ?? 38. Txd6! Dxd6  39. Txd6! Lxc4 (daar had hij op vertrouwd) 40. Txg6 !!!

En zo blijft wit minstens een stuk voor. ( fxg6  bxc4 )  Knap hoor van wit!  Zwart geeft op en vraagt om genade. Paul valt weinig te verwijten. Die andere jongen was gewoon groter en sterker.

Hierna verandert de partij van ons logeetje Bert Keizer ook in een echt vechtpartijtje.

Het was een Aljechin-opening.  Toevallig schreef ik deze week in het verslag van de laatste interne dat die opening niet veel meer voorkomt. Prompt nu dus wel! Zoals ik toen ook schreef, kun je daar dus een witspeler best wel even mee overvallen. Dat gebeurt nu dus ook. Na 1. e4 Pf6 2. Pc3   (Beter e5  natuurlijk, maar dan moet je wel ‘Oom Jan leert zijn neefje schaken’ e.d.  uit je hoofd kunnen opzeggen)  2. … d5!? 3. exd5 Pxd5  4. d4 Lf5  (Pxc3 en g6 !?)  heeft Jan Koopman het gebruikelijke zwarte openingsnadeeltje  wel achter zich gelaten. Die verzint daarna een lange reeks gezonde zetten. Bert bedenkt nog een avontuurlijke uitval met Db5 gevolgd door  Dh5, maar daar wordt zwart niet zenuwachtig van. Hij neutraliseert eventuele boze bedoeling tegen zijn koningsstelling door wit min of meer te dwingen tot dameruil, en hem kan daarna eigenlijk niets meer gebeuren. In tegendeel, hij krijgt langzaam een beetje initiatief. Tegenstootjes van Bert worden ook onschadelijk gemaakt. Bij zet 23. wordt het spannend:

23. Pc2? ( 23. f3!?  Pf5  24. Pc2)  23. … d5 en zwart staat wat beter.  Tot hiertoe is het een vrijwel gelijk opgaande strijd geweest. Maar nu verzint Tom Poes een leuke list, waar helaas iets niet van klopt.

Bescheiden terug met die toren en ja, geef mij dan toch maar zwart na daarna 24. … e4. Maar wit probeert na lang nadenken 24. dxe5. Mis poes. Ik sta ernaast en murmel: ‘Staat een heer van stand nu  echt overal alleen voor?’ Ik denk dat Tom Poes iets bij zet 26 gemist heeft.  Geforceerd volgt: 24. … dxe4 25.exf6 Txd2! (dat zal hij nog wel gezien hebben)  26.fxe7 Pxe7 (Maar dit niet meer, denk ik. Ordinair pionverlies dus). Zwart kan op winst gaan spelen. Gelukkig verknoeit hij het bij zet 28 op zijn beurt dan ook wel even. Vanuit een dan weer gelijke stand gaat hij weer opnieuw moedig het gevecht aan.  Ongeveer op dat moment komt de schoolfotograaf langs, en Jan wil wel even op de foto. Hij wil echter niet naar het vogeltje lachen want zijn spelletje is even veel te spannend.

Bij zet 32 werd het volgende plaatje zichtbaar:

Hier zou 32. Pc7!  een goede zet geweest zijn, waarna wit nog lang weerstand had kunnen bieden.  Enkele voorbeelden:

32.Pc7

32. ..Tb6 33.Td5 Ph4 34.Txg5   (0.28)

32. ..Ke7 33.Pxb5   (0.50)

32. ..b4 33.Txd6 Pxd6 34.cxb4 axb4 35.b3 (0.60)

32. ..Txd1+ 33.Kxd1 Pd6 34.Ke2 (-0.25)

32. ..e3 33.Txd6 Pxd6 34.fxe3 fxe3 35.Ke2 (0.90)

32. ..f3 33.gxf3 exf3 34.Txd6 Pxd6 35.Kd2 g4 36.Ke3 (0.00)

32. ..Th6 33.h3 f3 34.Td7+ (0.15)

Maar wit speelt 32.b3 en zwart voorkomt direct alle hier boven aangegeven ellende van een paard op c7  met  32. … Tc6! En staat beter.

En na 33. Tc1? komt wit er niet meer aan te pas. Via 33. …  Ke6 (witte paard in problemen) 34.c4 (er is niks anders) bxc4 35.bxc4 raakt een pion in de misère

Pd6! 36. Tb1  de pion op c4 is toch verloren. …  Txc4  En die pion voorsprong geeft zwart niet meer weg. Onze Bert2 wordt op de grond gedrukt,daar vastgehouden, en het eindspel met pluspion wordt tegen een nog wel taai tegenspartelende Bert naar winst gevoerd. (Zo moet dat dus.) Ik moet helaas toegeven dat Jan Koopman na zet 32, tot zet 47, heel erg sterk en heel erg foutloos speelde.

Helaas voor ons want nu begint het er toch een beetje akelig uit te zien. Het staat nu 3-1 voor de jongens van Wormer. Is er nog hoop dat we het gevecht met de jongens van die school om de hoek onbeslist kunnen laten eindigen?

Onze eigen grootste jongens zijn nog niet weggelopen. Daar hoort tegenwoordig ook Martin bij. Die is het afgelopen jaar zo gegroeid. Die hoort niet graag het gebruikelijke “Goh, wat ben jij al groot geworden’, maar het moet toch even gezegd. Die heeft in de zeven knokpartijen van het afgelopen seizoen het  beste gepresteerd van allen. Drie tegenstanders moesten met blauwe ogen en bloedneuzen huilend terug naar hun moeder, en vier konden niet van hem winnen. Onze Martin is met 71% zeker de succesvolste van ons knokploegje. 

Hij had deze avond weer zijn Engelse knuppel meegenomen. Maar daar had zijn tegenstander een geheel eigen wapen tegenover gefabriceerd. In mijn database  ‘Wapens tegen het Engels’ zie ik bij zet 4 voor zwart elf voorbeelden, maar niet wat Peter Hoek hanteert. Het moet een maaksel uit de eigen creatieve handenarbeid-Hoek  zijn. 

4. …. Pe7  Mij leek het niks. Het paard blijkt op weg naar g6. Maar waarom staat het daar beter? Lc5 of Lb4 zijn heel gebruikelijk hier. Maar ja, creativiteit hoef je niet altijd te kunnen begrijpen.  Als je er niets mee hebt, kan het natuurlijk gewoon aan jezelf liggen. De foto van de schoolfotograaf laat duidelijk zien  dat het ook voor Martin nog wat te moeilijk is. Zeker daar toch nog steeds wat te jong voor.

Maar uit zijn zetten blijkt dat niet. Hij doet het goed, staat beter tot zet 10 en daarna zelfs heel veel beter. Het lijkt of hij ook deze knul beentje gaat lichten.

Tot zet 16. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik was blij  dat ik zelf niet hoefde te kiezen,  uit 16. f5 of 16. e5.  Ik denk dat ik het maar met 16. e5 geprobeerd had. Een paard naar het mooie veld e5 jagen  leek me niet ideaal. Maar ja. Onze hoogleraar Prof. Dr Ing. K. heeft me intussen gelijk gegeven.  En ook Peter zelf toont aan dat 16. f5? niet de beste is. Snel verliest Martin zijn voordeel. 16. … Pe5 17. Lf4?   ((Pf3!?   (0.45) ) De7  =   en het is duidelijk dat nu beide spelers in het gevecht hun wapens kwijt zijn geraakt en er nu met blote knuisten verder tegenaan moeten. Na zet 22. lijkt Martin’s tegenstander aan de winnende hand te zijn.  Het wordt zo spannend dat andere jongens hun eigen tegenstander even laten staan, en hier omheen gaan staan kijken.  Wel stil natuurlijk, niet luidkeels  ‘Mar-tin! Mar-tin! Mar-tin’ scanderend, wat ze anders altijd doen.

Zwart heeft vier stukken gericht op een achtergebleven pion op e4. Wit dekt hem drie keer. Kan zwart nu slaan? Nee, daar zit een grapje!

Hieronder het grapje en als variant hoe de gozers het verder in het echt afhandelden. Hoek ziet wat er dreigt en maakt een hoekje vrij voor zijn koning. Daarna knokken beiden alsof ze het boekje “Hoe houd ik mij vechtersbazen van het lijf?” grondig hebben bestudeerd. Ze verwaarlozen geen van beiden hun dekking, dus geen enkel stoot komt hard aan. Beiderzijds knap gedaan allemaal. Geen van beiden ernstig gewond geraakt. Remise.

Wat doet onze Jos vanavond?

Toen ik een eerste foto maakte van de zaal was alleen zijn stoel leeg. Hè?? Nu alweer zijn bekende snelle remise? Maar nee. Hij dook weer op met een kopje thee. Daarna natuurlijk weer een ongebruikelijk en enigszins verdacht openingsnoepje, om ook de tegenstander wat te sabbelen te geven.  En zo diens  aandacht af te leiden. Om eventueel daarna van onverwachte zijde  aan te vallen. En als altijd lukt het hem ook nu weer om zelf de eventueel wat minder zoete smaakjes te compenseren.  Na zet 12 geeft Prof Dr Ir K.  al aan : gelijke stand. En vanaf zet 14 : beter voor zwart!  Hoe flikt hij ‘m dat toch steeds?

Maar toch leren we Jos, onze hoop voor de toekomst, ons geniale vriendje, vanavond heel anders kennen dan tot nog toe.

Ten eerste:  veel somberder. Hij kijkt nu een beetje als de ‘Geniale Vriendin’ uit de thans lopende mooie gelijknamige Italiaanse serie. Natuurlijk was hij er nooit zo een van een rondedansje met de knuistjes omhoog na een geslaagd experimentje. Maar altijd een beetje neutraal gezicht.  Anders dan anders is het gezicht dat hij nu bij zijn rondwandelingetje trekt. Op sombere toon:  “Ik sta niet goed!”  Als ervaren pedagoog probeer ik hem op te monteren. “Ik vind het nogal meevallen!”  Heeft heel  weinig effect. De hele avond blijft het somberheid troef. Misschien speelde een rol dat hij intussen wist dat hij de verreweg brutaalste vechtersbaas van de Wormer buurt had getroffen. Met minstens 150 elopuntjes meer dan hij meestal tegenover zich aantreft.

Paternotte probeert het met een linkse directe, maar onderschat het gevaar dat Jos met een rechtse hoek achter de hand heeft. 14. Pe4 (wat er erg logisch uitziet, maar nu moet de Loper op b1 zowel het paard op e4 als de pion op a2 dekken, en dat werkt niet goed genoeg) 14. .. Pxa2   15. Lxa2   (15. Pd6+?  Lxd6  16. Lxa2 ( 16. exd6? Pxc1 ) Lc7 met beter spel voor zwart.)  15. .. Lxe4 16. Pd2? Lb7 . Zwart heeft een pion gewonnen. Wit heeft er wel wat voor, maar waarschijnlijk niet genoeg. Zwart moet nu maar snel een toren naar c8 spelen en / of rocheren. Na zet 18 staat het volgende op het bord:

Maar nu maakt Jos het eigenlijk te bont. 18. … f5?  (18. … Tc8! (-0.75) ) 19. exf6 Lxf6 20. Pc5 Ld5  21. Dd3 Hij is zijn voordeeltje kwijt, maar het staat nog steeds gelijk.

Dat vindt iedereen. Behalve Jos. Of misschien vindt hij dat nu ook en denkt daarom één momentje niet ver genoeg. 21. … d6??  Helaas. Dat verliest! Wit zou nu zelfs op e6 kunnen nemen omdat op 22. … Lxe6 23. d5 kan volgen, waarna wit dat stuk terugwint omdat er dan ook Dh7+ dreigt. Zwart staat verloren. En nu zien we een tweede mij tot heden onbekende zijde van Jos. Hij blijft alsmaar keihard doorvechten. Tot heel laat in de avond. Ook als niemand er meer een stuiver voor geeft. Een dergelijke taaiheid heb ik nooit eerder bij hem gezien. Blijven hopen op een misser van zijn tegenstander. Listen en lagen blijven bedenken. Hij gaat maar door!

Maar Paternotte slaat nog even niet op e6 en speelt 22. Dh7+ en dat is natuurlijk ook dodelijk. 22. Kf7 23. Pxe6 Lxe6 24. Tfe1!   Wit staat een stuk achter, maar zijn aanval is dodelijk.  Als zwart de loper weghaalt volgt mat met Lg6. Als hij de loper dekt met Te8 volgt ook Lg6. Als hij hem maar prijsgeeft met bijv. Tc8 wordt het ook een tragedie.

24. ….  d5? om althans d5 van wit te voorkomen 25. Lg6+ ( Dg6+  !!)  Ke7  26. Lf5!   

Misschien omdat Jos heeft vastgesteld dat ook wit niet steeds de allersterkste zetten heeft gedaan, gaat hij toch nog door! Of omdat hij zich verplicht voelt tegenover de club, die achter staat? Hij gaat verder, zelfs als hij een toren achter raakt. Maar hier valt echt niet meer tegenop te tornen. Bij zet 36 geeft Jos op. Wat een vechtjas gaat er schuil in dit ogenschijnlijk bescheiden bendegenootje !

Nu staat het 4,5 –1,5. Dus het staat al vast dat we straks met bebloede koppen terug naar moeder moeten. Dat lijkt niet stimulerend voor de laatste twee die nog in gevecht zijn.

Onze allergrootste bendelid Ron  deed heel voorzichtig. Zijn tegenstander ook. Ze bleven goed in dekking. Ze draaiden om elkaar heen. Wachtend op een foutje van de ander. Lang alleen plaagklapjes wederzijds.

Ron:  Ikzelf dacht dat ik niet slecht stond, maar had dus geen voordeel, maar wel een plan. Zijn 20…, Db8 is fout en ik ruik nu mijn kans.

Ik heb lang nagedacht op zet 22 of ik gelijk d5 (beste) of eerst Lc3 moest spelen. Ik verwachtte echter Pc6 en dan maakt het niet uit.

22. Lc3 Pc6 23. d5!

Na 23. d5 sta ik gewonnen!

23. … exd5 24. cxd5 Pa7 25. Le5

Bert en ik waren er al achter dat ik na 25. Le5 (!) op f6 moest nemen, als hij dus Ld6 speelt. Daarna gewoon Pg4 wat we beiden in de snelle na-analyse nog niet hadden gezien. Jammer, gemiste kans, maar op dat moment wist ik al dat het niet echt meer uitmaakte.

En dat wordt snel duidelijk. Ook na het gespeelde 26. Tc8 staat wit nog steeds veel beter, maar de inspiratie en de noodzaak is weg en bij zet 27 laat hij het voordeel (1.30) opdrogen en dan is het gauw terecht remise.

Resteerde ons andere logeetje. Koen. Die hoefde zijn best niet meer te doen. Vechtpartij tegen de buurt onbeslist beëindigen was niet meer haalbaar. Maar hij deed toch heel erg zijn best. Niet voor de eer van ons knokploegje, denk ik, maar voor zichzelf. Hij had ons in drie partijen gesteund tot nog toe, en ze alle drie verloren. Zij het altijd eervol. Dat was natuurlijk zijn eer te na. Hij vocht vanavond als een leeuw. Tot bijna middernacht.

Hij trof in Ron Greven een sterke tegenstander. Beetje een type als Jos. Eentje die pas kan knokken als hij eerst een licht dubieus offertje in de opening heeft gebracht. Hier het b4- gambietje tegen iets wat uitliep op wat Sicilianerigs. 1. e4 e6 2. Pf3 c5 3. b4!?  Hij trof het niet. Onze Koen is aardig op de hoogte. Dat ventje weet best was hij aan het doen is. Hij speelt wat in de boekjes staat, tot zet 9. En daarna verzint hij het zelf, maar wel heel goed allemaal. Het verschil tussen onze Jos en hun Ron is dat onze Jos altijd kans ziet om het lichte nadeel van zijn experiment om te buigen in een voordeeltje. Dat lukt hun Ron niet. Die staat gauw een tikje minder. Bij zet 17. was  ik er toch nog niet helemaal gerust op.

Beetje gedrongen? De plek van die zwarte toren en loper bevalt me niet. Dreigt wit d5? Maar Koen speelt hier zelf 17. … d5 en dat leek me eigenlijk wel een mooie oplossing. Hier begon ik er ook in te geloven. En zeker toen wit daarop met 18. Ta4? antwoordde. Dat zag ik niet zo. Koen staat nu bijna voortdurend beter. Bijna, want beiden slaan af en toe mis. Bijv.  – als hun notatie klopt- mist wit een plotseling even mogelijke winst bij zet 24. Pg2? (i.p.v. Tc1 met stukwinst) en is Koen’s veel aandacht trekkende en ogenschijnlijk leuke manoeuvre bij zet 27 ook eigenlijk  niet de beste. Gelukkig vergist wit zich bij zet 29.

Ik denk dat hier al een klein beetje de klok een rol ging spelen. Het paard op c6 staat twee keer aangevallen en kan niet weg wegens penning. Maar 27 …. Pde7 dekt c6 nog eens en is veilig en nu staat wit’s pion d4 en prise. K. geeft hier (-2.95) . Meer dan  genoeg voor winst.

(Maar goed, dankzij die witte vergissing resteert een stelling met voor zwart een dame +  wat pionnen tegen wit T+L+L. Dat is niet zo maar gewonnen. En een foutje is gemakkelijk gemaakt.  Belangrijk is dat de witte koning  moeilijk een veilige plek kan vinden en die lellebel van een dame blijft maar achter die brave koning aan zitten. Nog belangrijker is dat we intussen in een tijdnoodfase zijn beland . Vooral voor Koen. Maar zoals zo vaak begint zijn tegenstander dan ook te jagen. Maar als al eens eerder waargenomen blijkt Koen een formidabele vluggertjesspeler. Wederzijds zijn er fouten (wit geeft ergens een toren  weg, maar Koen met slechts nog secoden op zijn klok ziet het even niet) maar Koen blijft steeds sterk de overhand houden en uiteindelijk volgt de beslissende fout van wit bij zet 48. Al met al een mooie partij van Koen. Hij is de enige die blij naar huis mag.

Het was vrijdagavond. Tijd voor de wekelijkse wasbeurt. Zo gingen onze jongens dus in de teil, werden afgeschrobd, hun de oren gewassen,  en wel erg stevig  afgedroogd. Daarna voor straf met blote benen naar bed.

Worden we nu een klas teruggezet? Ik zag wel dat wij van de acht nummers 7 en 8 in de vier groepen 2^e klasse qua prestatie (match+bordpunten) het beste waren. En dat er 7 winnaars in de derde klasse zijn die zouden mogen promoveren. Ontsnappen wij dan toch nog de dans?

Nu ja. Laten we toch maar blijven genieten van het leven. Want zoals ik Paulien Cornelisse vorige week hoorde zeggen in haar cabaret-voorstelling “Om mij moverende redenen”:  Wat gaat  “tussen traphekje en traplift”  het leven akelig snel. Profiteer ervan!

15-03-2019	W.S.C. De Pion N1	–	Aris de Heer N1	5 – 3
1		Marc Hartog	1780	–	Ron de Vink	1890	½-½
2		Stephan Paternotte	2008	–	Jos Lohmann	1849	1-0
3		Hans Post	1806	–	Bert Kuijer	1816	½-½
4		Bart Weststrate	1781	–	Paul Verkooijen	1768	1-0
5	Peter Hoek	1711	–		Martin Zwaneveld	1654	½-½
6	Ron Greven	1815	–		Koen van Lankveld	1748	0-1
7	Jan Koopman	1554 J	–		Bert Kaizer	1662	1-0
8	Martin Selie	1648	–		Gerrit van Dok	1588	½-½
	1762			1746

eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Ter voorkoming van misverstanden, ik bedoel met die titel vooral mijn eigen misverstanden. Waar ik deze avond genadeloos mee geconfronteerd werd. Sommige waren onschuldig. Kan iedereen gebeuren.  Maar vele hebben me ernstig verontrust. Voortijdige aftakeling. Mooier kan ik het niet maken.

Het begon onschuldig. Ik dacht dat Koen had laten weten dat hij er zou zijn vanavond. We wisten toch allemaal dat de externe wedstrijd tegen Purmerend wellicht de laatste kans zou zijn om degradatie te ontlopen. Hier moest een ernstig misverstand achter schuilgaan. Er was al eens eerder een tragedie met iemand die in de kou vergeefs had staan wachten tot hij opgehaald zou worden. Ook nu verkeerde afspraak?

Toen ik om 20.35 binnenstapte bleek Gerrit al een stuk achter te staan, en al een zet of 20 op zijn formulier te hebben. Hier moest ook van een misverstand sprake zijn: Gerrit moest plotseling invallen, en dacht natuurlijk dat het een avondje rapid was. Maar dan nog. Ik vond Gerrit altijd een tegenstander die lastig te verslaan was, tegen wie ik nooit verloor maar naar mijn idee niet vaak genoeg won. Maar de knaap tegenover hem had kennelijk weinig last van een soortgelijk misverstand. Hoe het allemaal precies ging kon ik niet achterhalen omdat ik geen foutloze notatie had. Ik denk niet dat Gerrit dat heel erg zal vinden.

 Direct nadat ik was binnengeschreden, keek ik rond hoeveel bekende Purmerenders ik kon waarnemen. Ik herkende alleen Kees Kerkdijk. Later zag ik ook Ton de Veij. Wat was er nu opnieuw aanwezig van dat team Purmerend 2 dat ons zo verschrikkelijk toetakelde in 2017   (6,5-1,5).  Hadden ze nu nog sterkere spelers gestuurd, omdat ook voor hen degradatie in het verschiet ligt? Dat verwachtte ik eigenlijk wel. Maar nee, misverstand, want daar zie ik twee heel jonge gozertjes zitten. Eén herken ik nog van de wedstrijd van vorig jaar toen wij het kinderteam van Purmerend 7 met 6-0 belangeloos bijles gaven. Hadden ze nu dus een zwakker team gestuurd? Nee, dat blijkt een misverstand. Die knapen schijnen in één jaar een ongelofelijke progressie te hebben getoond. Ze horen nu gewoon echt in Purmerend N1.  Ik  was er intussen toch  van overtuigd dat we het vanavond weer niet gingen redden. Maar ook die veronderstelling van mij bleek verkeerd. Maar daarover later meer.

Als u ook dit keer weer rekent op een uitgebreid verslag, met beeldspraak (over sprookjes of zo) dan hebt u het mis. Ik heb dit keer niet zoveel tijd. Mijn echtgenote heeft me opgedragen een ingestorte schutting te gaan vervangen, en dat moet deze week af zijn. En als zij dat zegt dan moet dat. Daarover kan absoluut geen misverstand bestaan.

Jos (zwart)speelde weer zo’n uniek openingetje. Ik zag het aan en dacht dat het hem dit keer nu eens echt niet zou gaan  lukken om de schaduwzijden van zijn originaliteit weg te poetsen dankzij beoogde verwarring bij zijn superjeugdige tegenstander. Die echter niet zichtbaar werd.

Ik zag al spoedig een stelling waar ik zelf behoorlijk nerveus van zou worden. Toen ik mijn pessimisme aangaande twee vijandelijke pionnen in een nog niet erg ontwikkelde stelling even ventileerde, antwoordde Jos achteloos : ”Ach het heeft voor-en nadelen.” Tot mijn verbazing accepteerde  Romayn Brandsma na zet 15 remise. 

Daarna zaten Pieter Hopman, Romayn en Jos in een hoekje nog lang te analyseren. Ik hoorde later dat ook Hopman (vanavond natuurlijk verreweg de sterkste schaker in ons schaakcafeetje) vond dat de stelling best wel remise-achtig was. Dat had ik dus ook wel even helemaal verkeerd! En eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet echt. Maar zelfs Prof Dr Ir K. is het wel zo’n beetje met ze eens.

Ron  was als vaker niet echt tevreden met zijn aanpak.  ‘Ik zelf was hele week ziek geweest en deed het verkeerd. Beter eerst Pc3 en dan zelfde plan met c5. Nu kon hij dus tussendoor op b1 nemen (!) (ES: en daarna a6 spelen) en had ik niets meer. Ik kom nooit meer tot b5. Goed gezien door mijn sympathieke tegenstander Rob. Daarom snel remise aangeboden.’

Prof Dr Ir K vindt echter de stelling voor wit nog steeds niet slecht. Pas na zet 16

begint hij zelf ook echt over remise te denken. Na het gespeelde 16. e4? Wat mij een volstrekt logische zet lijkt. Wit heeft een loperpaar, dat echter in de gesloten stelling weinig kan uitrichten, dus opengooien dat centrum. Helaas, dat is een misverstand. K. ziet er voor wit niks leuks meer in na het gespeelde 16. …  dxe4  17. Pxe4 Pxe4. en geeft de voorkeur aan bijv. eerst 16. f3. Dus remise is nu na 16. e4 wel logisch omdat Ron daardoor ook verder even aan zijn genezing kan werken. Zelf zou ik het idee hebben dat we na 16. e4 pas echt waren begonnen. Maar ja, ik heb het vanavond voortdurend ernstig mis.

  BertK.2  (wit)speelde een rustige en gedegen opzet tegen een soort Pirc ( vreemd genoeg zonder fianchetto van de zwarte koningsloper, maar toch met de daarvan bekende snelle actie met c6 en b5 en a5 ). Bij zet 18 stokte me de adem even. Had hij iets over het hoofd gezien?

  Dat leek me even lastig. Er dreigt 19. … e4 en als je om dat te voorkomen op e5 slaat dan krijg je Lxg2 en god weet wat daar dan weer voor ellende uit voortkomt na bijv. Lxh3. Doch net als tegen Castricum bleek Bert2 het weer beter bekeken te hebben dan uw nepmeester. (Sorry, vergissing, ik bedoel wepmeester.) Die zich daar niet diep voor hoeft schamen, want die schaakt op zo’n avond een beetje simultaan, aan 8 borden. Maar toch ….  Mijn zoveelste vergissing vanavond!  Na het gespeelde  19.Pxe5 Pxe5 20.Dxe5 Lxg2? 21.Tfe1 Tfe8? staat wit zelfs bijna gewonnen volgens K.  (En 19. Ta5! kon ook, waarna pion b5 instaat, en is zelfs nog iets sterker :  19. ….  e4? (19…Lc6 20.Pxe5) 20. Lxb5 en na exf3? staat de loper op e7 in!

Wit speelt 22. Dg3. Ik zag wel dat de ergste donderwolken nu waren overgedreven, maar toch vertrouwde ik het nog niet. Ten onrechte! Het blijkt voldoende te zijn voor remise. Dat heeft BertK2 dus allemaal weer goed gezien. Wat hij niet zag, maar dat was wel onmetelijk diep,  is dat een supergrootmeester hier had kunnen winnen:

22.Lc3! aaanvaaallluuuuh  f6 23.Dh5!!

a. 23. ….g6 24.Lxg6 hxg6 25.Dxg6+ Kh8 26.Te5!!! fxe5? 27.Lxe5 en mat in 2

b. 23…  Kf8 24.Dxh7 Lh1 25.Te4 blokkeert de samenwerking tussen zwarte dame en loper

c..23…. h6 24.Dg6 Lc6 25.Dh7+ Kf8 26.Lg6;

d. 23…. Lh1 24.Dxh7+ Kf8 25.Te4  blokkeert de samenwerking tussen zwarte dame en loper.

e. 23…. Lf3 24.Dxh7+ Kf8 25.Te3!! Ld6 26.Lg6 Txe3 27.fxe3  en na Dh8+ en Dxg7 stort zwart in

Maar na 22. Dg3 ging het aldus verder  22…Ld5 23.Te5

Hoofdschuddend liep Ron rond: ’23. Te5???  Waardeloos. Nu volgt gewoon 23. … Lf6 ’

…..  Lf6 24.Txe8+ maar dat dit ook remise kon bewerkstelligen, ook dat zag Bert beter.    (24.Lc3! was nog iets beter geweest.) Bert had in een mail beloofd dat hij vanavond zou winnen. Remise, jammer, maar hij zat behoorlijk in de buurt.

Een mooie  partij!

Deze vier partijen waren het eerste uit. En we stonden nog steeds achter. Dat was eigenlijk niet de bedoeling.

Over Paul maakte ik me een poosje ongerust. Het zal u nu niet meer verbazen dat later bleek dat dat ten onrechte was. Hij moest een KoningsIndiër bestrijden en deed dat zonder al te veel kennis van zaken, en een beetje slapjes.  En stond dus rond zet 15 al niet erg lekker meer.

Wit staat een beetje gedrongen. Zwart heeft een loperpaar met ruimte. Een lastige stevige vrijpion op d4 (na c5).Het paard, dat naar a2 moest vluchten, wat je ook niet voor je genoegen doet, maakt hierna van de nood een deugd en gaat via c1 naar d3. Herinnert u zich mijn webverhaaltjes over “Mein system” van Nimzowitsch? Ik denk dat Paul zich daarvan iets herinnerde. Van het paard dat op het veld ervoor de vrijpion moest blokkeren. Nimzo zou alleen daarom al Paul’s witte stelling nu superieur vinden. Maar die had wel vaker zulke misverstanden. Zwart staat echt nog steeds beter, maar het wordt nu wel veel lastiger om een goed plan te vinden om dat aan te tonen. Paul begint aan een koele, taaie verdediging. Hij krijgt loon naar werken bij zet 29.

Zwart kan wat voordeel houden als hij zelf de dames ruilt. Bijv.  29…Dxd5 30.cxd5 Tad8 31.d6 f6 32.exf6 Txe1+ 33.Txe1 c4

Rob Hahlen  heeft vast wel in de gaten dat het met die rots in de branding op d3 niet zo eenvoudig gaat worden, en hij vreest de centrumpionnen op d5 en e5 als hij zelf de dames ruilt. Hij laat de eer aan Paul:  Tad8? 30.Dxe6 Txe6, hoopt druk op de e5 pion te kunnen gaan ontwikkelen, maar heeft na 31.f4  eigenlijk helemaal niets meer.

De zwarte loper doet niet veel. Het witte paard staat daar als een bewijs voor Nimzo’s theorieën: Hij dekt f4, hij dekt e1  (na eventueel f7-f6), hij dekt e5 en is onaantastbaar daar op d3. (Want na b6-b5 offeren en dan c5-c4 zal het middel wel erger dan de kwaal blijken)

Rob Hahlen krijgt  geen kans meer. Paul schuift vrij eenvoudig maar secuur naar remise. Weer goede partij. Maar dat zijn we nu al weer een poosje gewend van Paul.

Maar nog steeds geen enkele partij gewonnen en nog steeds staan we achter. (2-3) Maar ik krijg toch wat hoop. Een gelijkspel is misschien ook wel genoeg voor ons. En ik denk op dit moment dat Bert goed staat, Martin ook, en Frank zeker niet slechter.

Bert K1 speelt zijn Siciliaantje geduldig en precies. Bij zet 13 mist hij de sterkste voorzetting  (…. Lxb2) , en kiest een wat mindere, die wel leven in de brouwerij kan brengen.

13. …. f5 Kerkdijk staat wat minder, maar speelt veel sterke zetten, en blijft tegen Bert’s agressie lang overeind. Na zet 20 dreigt de witte stelling toch in te storten.

Hier mist Bert o.a. de voortzetting Dc5+ (of Db6+) gevolgd door Pe3. Dan was het wel bekeken geweest. Een zet later krijgt zwart nog een kans op groter voordeel. Ook gemist. Toch bleef ik erop vertrouwen dat Bert1 ging winnen. Ik ging vooral bij Martin kijken, want die stond ineens echt prachtig. Toen ik weer terug kwam stond Bert in het eindspel 2 pionnen voor. Ik keek niet erg goed. Ik hoorde Kees remise aanbieden. En ik reageerde hardop “Nee toch, schurk! “ (of zoiets) Ik dacht dat het een bluf-aanbod was. Misverstand1. Kees moest er smakelijk om lachen!

Ik dacht dat dat was omdat hij gezellig de boel probeerde in de maling te nemen. Misverstand2. Ik denk na raadpleging van K.  dat de stelling inderdaad remise was en dat Kees dat wist en lekker blij  lachte omdat hij zich zo mooi uit een slechte stelling had gered. Kortom, ik zat er weer voortdurend goed naast. Het ging pas een beetje tot me doordringen na het volgende latere gesprekje: Ik: “Bert, we zijn safe, nu jij gewonnen hebt! “  Bert: “Ik heb niet gewonnen, het werd remise.”  Ik : “Huuuuh???? “

Dus, we staan nog steeds achter. Toch heb ik nog wat hoop. Want Frank staat gelijk – denk ik – en Martin ……   !!  Ik fluister hem in de wandelgangen toe:   ‘Dit moet je kunnen winnen!’ Hij haalt zijn schouders op. Ik wilde hem moed inspreken, maar het is natuurlijk een stomme opmerking van me. Zoiets maakt de druk alleen maar groter, wat alleen maar ongunstig kan zijn. En onnodig, Martin weet natuurlijk best hoe belangrijk zijn partij is geworden.

Een van de twee moet winnen. Dan spelen we in ieder geval gelijk, en dat kan net voldoende zijn. En dan volgt voor mij een grote verrassing bij Frank. Ik dacht dat hij de hele avond heel degelijk speelde, de hele partij gelijk stond, en rekende een beetje op remise. Toen ik later thuis de partij in mijn schaakprogramma had gezet, bleek dat ik het een beetje mis had. Komt tegenwoordig wel eens vaker voor.

Volgens de veel deskundiger K. verwerft Frank In een Grand Prix Attack langzaam wat voordeel. Dat houdt hij knap vast! Voordeel dat rond zet 24 zelfs even oploopt tot 1.40 !  Daarna wordt het even iets minder, maar nog steeds aanzienlijk. Even keek ik niet meer, want hij stond wel stevig, maar ik zag zo gauw geen aanknopingspunten, dus dat ging wel remise worden. En richtte mijn aandacht op de partij van Martin. Daar zal het wel van moeten komen. En daardoor miste ik de kers op de taart. Ineens zie ik dat Frank een toren geofferd heeft en daardoor zijn tegenstander voor een onoplosbaar probleem gezet heeft. Die gaat mat! Tjonge! Heeft die tegenstander zeker een akelige blunder gemaakt. Mispoes!  Had ik even helemaal verkeerd ingeschat.  “Jij hebt een sterke partij gespeeld” zeg ik hem na afloop.  “Hij trekt een bedenkelijk gezicht.  “Ik kon me niet goed concentreren vanavond.” “Zeker mijn schuld?” “Onder andere!”  Dankuwelalstublieft. Pas thuis ontdek ik dat het van Frank een volledig foutloze partij was, dat hij zijn kleine voordeel mooi uitgebouwd heeft en tenslotte met een mooi offer afgerond!  Wat zou het geworden zijn als hij zich wel had kunnen concentreren?

Wit staat mooi. Zwart kan nog wat spartelen met 34. ….  Te5 Maar hij ziet het gevaar totaal niet, speelt het verleidelijke 34. …. Txg3?  En dat blijkt dus mat in 4 ! Het is nogal geforceerd en dus wel te vinden, maar wel een beetje onverwacht, en je moet het dus maar wel even doen Als je weet dat inmiddels alle ogen zijn gericht op Kwatta! En Frank doet het! Hij zal het al bij zet 34 Tde1 hebben zien aankomen. 

35. Txa7+ !!           35. …. Kxa7  36. Da5 + en mat in 2 volgt. Met assistentie van die andere toren via e7.

Zo, nu staan we eindelijk gelijk en als Martin nu zou winnen ….  ???

Martin werd in zijn  zwarte Siciliaan geconfronteerd met ook al een Grand Prix Attack. Hij doet het goed tot zet 13. Hij neemt met een ondernemend 13. … f5 wat te veel risico. Bij zet 15. begon ik een beetje te vrezen.

 Nu ziet 15. g5! er als een logische zet uit. Ik dacht dat zwart het dan moeilijk gaat krijgen. Maar wit speelt  15. Ph4? Ik zag direct dat zwart nu met ruilacties wat kou uit de lucht kan halen. Als hij dat nu maar doet! Ja hoor dat doet hij. Als wit het daarna weer niet op zijn allersterkst speelt, krijgt zwart langzaam wat voordeel. Dat wordt keurig uitgebouwd tot een echt voordeel. Zwart wint een pion. Wit lijkt een beetje aangeslagen, want daarna komt er niet veel vernuftigs meer uit.  (Dat is er misschien ook niet.) Zwart wint nog een pion. Maar die gaat later weer verloren. Maar wit is zwaar in problemen, en probeert met een stukoffer nog wat spel te krijgen. Ik sta erbij en kijk ernaar. Dat kan ook niet goed zijn!! Maar ja, toch spannend!

30. Pxd6 Pxd6  31. dxc5  Kan die vrijpion op c5 nog wat? Pf5 32. Lxb4

Ik vind het wel knap dat wit in zijn wanhoop toch nog wel bereikt heeft dat er voor zwart nog wel iets te denken overblijft.

32. …..  Pxh4  33. Kh2? Pf5 34.Lc3 Te8 35. Te1

  En hier openbaarde zich bij uw nepmeester weer eens een misverstand. Ik dacht: laat die boel op de koningsvleugel lekker staan, dat staat daar goed, en dat komt later wel, en richt even je aandacht op de damevleugel. Ron schreef in zijn gebruikelijke mail achteraf:  ”Al maakte Martin het zich onnodig moeilijk. Laat paard op f5 staan en pion op g4 (zodat die niet verloren kan gaan, nu kon wit nog stormen met zijn pionnen op damevleugel, deed hij gelukkig niet en dan g2 winnen) Dus loop met koning naar damevleugel en maak eerst die dreiging daar onschadelijk. Simpel toch? Zwart blijft gebonden aan andere kant door dubbele vrijpion.”  Zwart speelde hier namellijk 35. g3+.  En wij dachten: als dat maar goed gaat. Gelukkig was dit dus niet alleen mijn misverstand, maar ook een van Ron. Martin mailde me: ‘Bedankt voor de complimenten. In zo’n gewonnen eindspel is het vooral belangrijk dat je een variant speelt waarvan je weet dat hij winnend is. En het liefst zo gemakkelijk mogelijk.’  ‘Ik was er van overtuigd dat dit zou winnen, dus of het sneller en beter kon is misschien voer voor betere schakers dan ik.’     En Prof Dr Ir K. geeft hem gelijk. Ook al gaat de g-pion verloren overal blijft het programma hem groot voordeel aangeven. Het duurt zo misschien wat langer, maar is inderdaad misschien eenvoudiger. Ik zag kennelijk wolven en beren. (Bijv. dat Martin zou verzeilen in een eindspel K+P+L tegen K.  Ik kon het ooit winnen, maar ben al lang vergeten hoe precies. Ik denk trouwens dat weinigen van onze club dat klusje kunnen klaren.)

Hulde voor Martin. Wie is de man of the match? Frank of Martin. Beiden geweldig gespeeld. Ik vind Martin. Want die heeft nog langer in spanning gezeten, moest nog meer problemen oplossen, en stond als laatste speler onder nog grotere druk.

Zo werd het toch nog winst met 4,5 – 3,5. Dat konden we gebruiken.

En nog steeds geldt voor Purmerend inderdaad Kerkdijks uitspraak op hun website: Net als Aris de Heer hebben we een sterk team maar het lukt steeds net niet.

Jammer voor Purmerend, want het zijn aardige, sportieve tegenstanders.

Ron:  ‘Wat een narrow escape. Zag er lang niet zo uit. Hulde aan Frank en Martin.’

Mocht u overwegen om na dit verslag van uw nepmeester over zijn talloze misverstanden overwegen een andere verslaggever te zoeken dan heb ik daar veel begrip voor.

O ja, bijna vergeten, de rest van de club speelde geen interne, maar brak zich in broederlijke gezamenlijke inspanning de hoofden over een akelig schaakprobleem. Dat onopgelost bleef. Ik kon het ook niet vinden. Hoor graag hoe het nu eigenlijk zit.

eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Jos Lohmann	1849	–	Romayn Brandsma	1686	½-½
Ron de Vink	1890	–	Rob van Someren	1917	½-½
Bert Kuijer	1816	–	Kees Kerkdijk	1790	½-½
Paul Verkooijen	1768	–	Rob Hahlen	1782	½-½
Martin Zwaneveld	1654	–	Ties Wijnen	1696	1-0
Bert Kaizer	1662	–	Ton de Veij	1874	½-½
Gerrit van Dok	1588	–	Vladimir Bartels	1687	0-1
Frank de Geus	1677	–	Wim Dekker	1638	1-0
	1738	1758