Nieuw seizoen, nieuw plezier.
Starten met een simultaan van Thomas.
Gaat hij dat fysiek redden? Daar had ik vooraf mijn twijfels over. Maar ja hoor. Dat ging prima lukken. Gaat hij dat schaaktechnisch redden? Daar heb ik geen moment aan getwijfeld. Dat lukte natuurlijk heel goed. Hij had wel een klein voordeeltje dat het aantal borden voor hem een beetje meeviel. Voor de club wat minder. Het gebruikelijke artikeltje in de Binnendijks leverde dit jaar geen nieuwe gezichten op. Alleen mochten we Jasper verwelkomen, maar dat is geen echt nieuw gezicht. Nou ja, geen jeugdlid -gezicht meer. Dus met wat volwassener trekjes. Waardoor ik even tijd nodig had om hem te herkennen. Maar wel zijn bekende joligheid nog. Fijn dat hij er weer was.
Thomas maakte zijn klasse even duidelijk. Met 8 uit 11 oftewel 73% werd zijn indrukwekkende optreden afgesloten. Ook al indrukwekkend wegens de snelheid waarmee hij rondging. Om 10.45 zat zijn taak er al op. Toen was het zelfs bij onze slowplayer Martin al klaar. Alleen Bert wist van hem te winnen. Dankzij een mooi dame-offer dat niet winnend hoefde te wezen, maar waar kennelijk meer tijd voor nodig was dan waarover deze simultaanspeler wilde beschikken.
Mijn respect voor zijn prestatie werd nog verder opgevijzeld door een verrassende bijdrage achteraf. Ik ontving een uitvoerig verslag van wat hij zelf bij al die 11 partijen had gedaan en gedacht. Tjonge!
Ik heb besloten mijn eigen gedachten maar aan de kant te zetten en voor uw site alleen zijn tekst te gebruiken. Wat kan er interessanter zijn dan de beleving van de simultaangever zelf. Wel hier en daar een diagram toevoegen, gebruik makend van de grote hoeveelheid foto’s die ik daartoe maakte. En ook nog wat gebruik maken van het commentaar dat Ron me deed toekomen. Misschien tussen haakjes nog een heel enkele opmerking mijnerzijds .
Thomas:
“Meer verenigingen kennen de mooie traditie van een simultaan tegen de clubkampioen. Zo kende mijn andere vereniging Castricum deze traditie rond kerst en oudjaar (de Oliebollen-simultaan). Ook de Wijker Toren doet dat bij het begin van de competitie en volgens het prachtige jubileumboek van s.c. Bergen kent men daar ook deze traditie.
Ook zijn er verenigingen die elk jaar een (groot)meester uitnodigen. Een mooie manier om je vereniging eens voor het voetlicht te brengen en nieuwe leden te werven!
Het was voor mij ruim drie jaar geleden dat ik voor het laatst een (nieuwjaars)simultaan speelde in Castricum en mijn eerste “op rolletjes”.
Martin dwong vorig jaar bij mij veel respect af door zijn goede resultaten, zeker ook tegen tegenstanders die een op een al lastig zijn. Het zou een hele kluif worden dat zelfs maar te evenaren.
Van de elf partijen kan ik mij het volgende herinneren:
Tegen Bert speelde ik Engels en eigenlijk voor mijn doen vrij passief en Bert bereikte moeiteloos al minstens gelijk spel. Met een zwarte loper op h3 en mijn loper begraven in de hoek zag het er al niet veelbelovend voor me uit.
Bert bracht een fraai dameoffer en toen ik een tactische tussenzet (iets met Pd4, Bert?) naliet was het pleit snel beslecht. De score werd dus geopend met een nul. Oei!
Bepaald geen Verstappen start!
Tegen het andere kanon Ron was ik in de opening wat hoopvoller. Ron speelde een gambiet waar ik mij in het verleden ook wel eens van bediende (Englund-gambiet)
en met meer centrum-invloed en de half open g-lijn leek een kleine sensatie in het verschiet.
In het middenspel verkreeg de altijd veerkrachtige Ron tegenspel en een tweetal torens van mij op de zevende rij maakten uiteindelijk een leuk eeuwig schaak mogelijk.
Tegen Paul werd ik al snel na de opening getrakteerd op een torenoffer op b2 wat ik niet dorst aan te nemen en maar een iets minder eindspel in vluchtte.
Met een pion minder maar een actieve toren op de zevende rij , weliswaar met een wat open koningspositie, accepteerde ik Pauls remise-aanbod graag.
Gezien zijn overwinning vorig jaar op Martin (de enige) was ik al blij tegen een aantal kanonnen het enigszins droog gehouden te hebben.
Tegen Martin zou het ook een zware avond worden. Na de opening dacht ik een stuk te winnen of zijn dame op te sluiten maar diverse tactische intermezzo’s maakten dat steeds onmogelijk. Het bleef een geladen stelling waarin ik zelfs een keer bijna mat in een over het hoofd zag. Na afwikkeling naar een eindspel met een pion minder en Martins koning mooi centraal opgesteld in het centrum bood ik remise aan wat Martin na enig nadenken accepteerde. Op dat moment waren wij als enige over en nadere analyse leerde dat Martin toch duidelijk de betere kansen had.
(slotstelling)
Eerder was mijn partij tegen oud-lid Jasper beëindigd en na de opening won ik weliswaar een toren op h8 maar door een open koningspositie was zwart zowaar niet kansloos.
Ook hier zag ik bijna een mat in 1 over het hoofd en na het nemen van deze laatste horde en het terugofferen van een kwaliteit was de buit uiteindelijk binnen.
Tevens tegen Hugo een zeer gelijkmatige partij. Die ondanks een dubbelpion op e6 nog steeds vrij stevig stond. Op het einde moest ik nog een beetje nauwkeurig spelen maar mijn remise-aanbod werd geaccepteerd.
Ook tegen Frank een tactische partij waar ik aanvankelijk minder stond maar met enig geluk (na Ld5) nog won.
(Wit gaan slaan op f7)
Verder waren er wat regelmatiger overwinningen en in 1 geval liet ik een tegenstander terugzetten omdat die mat in 2 over het hoofd zag. Het is nooit leuk om zo snel al klaar te zijn zoals ik al eens eerder aangaf. En bij Gerrit was ik weliswaar niet in gevaar, maar leek ik er lange tijd niet doorheen te komen tot ik met een tussenschaak een loper op e7 kon winnen.
De loper op e7 gaat verloren.
De volgende partij tegen Peter bevat een stukoffer waarover theoretisch het laatste woord nog niet is gesproken.
Ipv 7… Ke8 is 7.. .Ke6 een lastige variant om te spelen zonder theoretische kennis. Deze variant komt ook meer voor in correspondentie-partijen dan bordpartijen. Enkele jaren geleden verscheen in de New in Chess-jaarboeken-reeks een thema-artikel over deze variant en als je geen Alpha Zero heet beschouwen veel schakers dit als een ‘no go area”. Maar wie zin heeft in een avontuurtje, wie weet. Zoals het ging kon wit geruisloos afwikkelen naar een voordelig eindspel.
Tegen Hans kwam ik na de opening een pion voor.
Maar makkelijk werd het niet.
Hoewel ik niet in problemen kwam was het nog een lastige technische klus. Hans kreeg actief tegenspel in het centrum en lange tijd leek ik niet verder te komen.
Totdat ik op een bepaald moment een aantal gunstige afruilen kon doen en een vrijpion op de c-lijn zwart minstens een stuk zou kosten.
Zwart moet wel slaan op d4. (Hij is anders of zijn Toren of zijn loper kwijt) Na terugslaan met het paard wordt de vrijpion onhoudbaar.
Het was toen al laat op de avond.
Tot zover mijn herinneringen en ik wens de gelukkige die dit volgend jaar mag overnemen alvast veel sterkte! “
Ron:
Leuke simultaan. Thomas had het best zwaar, die indruk kreeg ik. Volgens mij stond Paul zelfs gewonnen. Toch apart dat je met zo’n dubieuze opening die ik speelde (d4, e5 Englund-gambiet) nog redelijk kwam te staan. Ik kende echt maar paar zetten, maar vond steeds wel een logische zet. De cruciale stand is na zijn zet 22. Thomas gaf toen aan dat ik er redelijk was uitgekomen en hij niet meer zo blij was met zijn stelling. De loper is hier feitelijk sterker dan het paard.
Ik speelde daar 22…., b5!? Dit om Dc4 te voorkomen, maar Lf6 was objectief beter. Hij speelde daarop niet het in simultaan moeilijk vindbare Pa2, maar Tg7. Hier kon ik met Td7 in voordeel komen, ook pionoffer met Lf6 was interessant. Dan moet hij het daarna nog wel goed doen. Ik dekte echter met Te8 (niet goed) en nu kon hij binnen komen met Tf7.
(ES: Zie hierboven in het verslag van Thomas het live diagram. Volgens de computer staat zwart voortdurend dik verloren. Maar misschien klopt er ergens in de hier weergegeven stand niet.)
Daarop had ik weer Lf6 moeten proberen. Ik zag nu niets beters dan d5, waarna Thomas feitelijk weer beter stond. Het leidde tot dameruil en een opeens weer actief paard van Thomas. Hij forceerde eeuwig schaak, maar had gemakkelijk door kunnen spelen.
Knappe partijen ook van andere spelers en fraaie truc weer van Bert. Wij zijn er inmiddels erachter waar Thomas wel en niet van houdt, maar deze informatie geven we niet gratis weg.
Eddy:
Ik ontdekte op het laatste moment dat Thomas niets schreef over de partij tegen Ab. Dat ga ik nu maar even doen;
Ab hield het best een poosje vol. Ondanks zijn standaardsurrogaat-zet f7-f6 . Tenslotte kwamen er toch donkere wolken opzetten. Een ijzersterke witte loper op b2 en een dreigende pion op f5, in combinatie met een niet goed ontwikkelde koningsvleugel (zonder koning).
Toch hield Ab het nog wel een beetje overeind, maar tenslotte werden de dreigingen hem te veel en ging hij materiaal verliezen.
Als het paard weggaat volgt mat in 2.
De eindcorrectie moet nog plaatsvinden.
