Schrijf in uw agenda! Zeg alle andere afspraken af. Geen jubilea, verjaardagen, begrafenisssen, ed op deze data! Uw overkomst is dringend gewenst!
25-11-2021 Heerhugowaard 1 – Aris de Heer
13-12-2021 Aris de Heer – Purmerend 4
11-01-2022 Schaakmat 1 – Aris de Heer
31-01-2022 Aris de Heer – Koedijk
28-02-2022 Aris de Heer – Waagtoren 4
25-03-2022 Castricum/Bakkum Comb. 2 – Aris de Heer
11-04-2022 Aris de Heer – Opening 64 2
Ze trotseerden bakken hemelwater en venijnige windvlagen. Maar daar waren ze weer : De Bakkummers!
Ik noteerde in mijn laatste verslag van de interne dat het er al eens iets was misgegaan in onze strijd om verlenging van onze verblijfsvergunning voor de 2e klasse, ten voordele van …. Juist! Bakkum! Ik ontdekte inmiddels dat dat niet vorig jaar was, maar in seizoen 2016-2017. En dat we onze thuiswedstrijd in oktober toch niet van hen verloren, ondanks het feit dat we toen aan de laatste borden een nog niet wedstrijdrijpe Niels en een niet in vorm zijnde Jasper herbergden. Maar desondanks ging Bakkum ons net in de eindranglijst voorbij, en hadden we daarom moeten degraderen. Maar als door een wonder ging dat toen niet door. Waarom weet ik nog steeds niet.
Dus ja, die Bakkummers, daar moet je voor uitkijken! Sterke mensen natuurlijk. Fysiek in topvorm. Die lopen voor hun gezondheid elke morgen om 7 uur met hun hond langs de vloedlijn, weer of geen weer. Struinen elk weekend door het mooie bos daar. En als wij bij de CV zitten te bibberen, gaan zij fijn kite-surfen op de Noordzee. Toch vlakbij.
En nu waren ze er weer. Maar gelukkig ook onze onvolprezen legale invallers: Bert K2 en Koen v L. Nu wij dus wel in onze allersterkste opstelling.
Toen iedereen de oliejassen en de zuidwesters aan de kapstok had gehangen kon het gevecht beginnen. En dat werd het wel, een halve avond!
2S7A7333WEB
Bert met wit (damegambiet, tegen Tarrasch-variant) en Ron met zwart (tegen Engels) deden hun best, maar zagen geen kans door de solide stellingen van hun tegenstanders heen te breken. Gewoon alsmaar luchtdruk constant. Geen dichtbijeenliggende isobaren. Het bleef rustig op die borden. Ze gingen, wel terecht, al vroeg in de avond akkoord met remise.
2S7A7342WEB
2S7A7338WEB
Paul met zwart (Siciliaans ) had het al gauw niet eenvoudig, en ik dacht zelfs dat hij al snel gewoon slecht stond. Ik dacht aan code geel.
Martin (Engels) zat te zwoegen, en was duidelijk niet blij met zijn stelling. Die hoopt natuurlijk –dat is nu eenmaal zijn aard – op leuke tactisch complicaties, maar dat zat er heel lang helemaal niet in. Zijn agressie-barometer wilde maar niet vooruit gaan.
Gerrit moest heel lang nadenken over het dreigend naderende onweersfront met aanvallende bedoelingen van zijn tegenstander (ja, daar moet je tegen kunnen als je als Philidor speelt), maar hield het wel zo’n beetje overeind.
2S7A7345WEB
Koen (Siciliaans) moest veel geduld hebben. Stond lang iets minder, tot een wonderlijke fout van Kemperink hem flink de wind in de rug bezorgde.
2S7A7343WEB
Frank deed het aardig, maar moest ook lang geduld hebben. Het zicht werd daar voorlopig ernstig belemmerd door mist.
Alleen Bert Kaizer (met wit, Kalashnikov) liet al direct zien dat hij wel wat van theorie weet. In ieder geval meer dan zijn tegenstander, die de sterkste vijfde zet miste en daarna alleen nog maar mocht hopen dat zijn buienradar het fout had.
Halverwege de avond begon zich voorzichtig af te tekenen dat het gevecht wel zo’n beetje gestreden was. Een tornado met bijbehorende schade zou het niet meer worden. Wij waren eigenlijk misschien wel al tevreden met een gelijkspel, en dat zat er toen al absoluut wel al in, maar het kon ook nog wel winst worden.
Want Paul had ineens remise. Volgens Prof. Mr. Dr. K. niet helemaal terecht, maar des te prettiger voor ons. Dus die code geel was niet helemaal terecht. Ja dat gebeurt tegenwoordig herhaaldelijk. Ja ook uw weerdienst wil absoluut niet later worden beschuldigd van te veel optimisme en wettelijk aansprakelijk worden gesteld voor stormschade of zoiets.
Bert Kaizer verzeilde met zeer degelijk spel in een gewonnen eindspel. In onze kwakkelwinter eindelijk weer eens echt even zonneschijn. Klein interessant voorval: tegenstander gooide wat stukken om, zette ze weer op het bord. Maar deed dat fout met zijn paard. Bert merkte het niet op. Dus eigenlijk onreglementair allemaal. De verkeerde opstelling was voor Bob Bakker iets gunstiger, doch desondanks bleef Bert2 wat beter staan. En bouwde zijn voordeeltje toch knap uit. Hij ontdekte het de volgende dag pas toen hij de partij in zijn computer wilde invoeren. Zoiets maak je niet elke week mee.
2S7A7335WEB
Bij Martin klaarde de lucht ineens op. Ineens geen wolkje meer aan de lucht. Hij kreeg een stelling waar hij van houdt en bij de 32e zet gebeurde waar hij op wacht: zijn tegenstander raakte in de complexiteit van de stelling even zijn controle kwijt en daar profiteerde Martin genadeloos van.
Bij Frank trok de grondnevel ineens snel op. Nu werd ineens zichtbaar dat hij vanaf zet 8 beter stond wegens een verkeerde paardzet van zijn tegenstander, vanaf zet 12 al heel goed stond, na zet 13 stukken beter, na zijn 21 La3 zwart het wel had kunnen opgeven. Vanaf zet 30 kreeg hij de kans om blijk te geven van zijn ons van eerdere partijen bekende handigheid met twee verbonden torens waarvan één op de voorlaatste lijn.
Gerrit bleek uiteindelijk niet opgewassen tegen de aanwakkerende storm op zijn bord, misschien vooral psychisch niet, want hij gaf -misschien te vlug- op. Ik kom hier verderop op terug.
Resteerde heel laat op avond alleen nog Koen. Met heel veel inmiddels werkeloze toeschouwers bij zijn bord. Het was dan ook een boeiend schouwspel. Zijn tegenstander was door de te gulzige consumptie van een vergiftigde pion een stuk achtergeraakt. Eerst tegen twee pionnen. Later nog maar tegen één. Toch probeerde hij met veel list zijn scheepje tegen de hoge golven en de storm in op koers te houden. Hield het tot ver in het eindspel toch heel spannend. Helaas ging het ergens mis met de notatie en dus kan ik helaas dat eindspel niet meer voor u diafragmeren. Het kwam erop neer dat Koen moest gaan uitkijken dat niet alle pionnen eraf gingen want met alleen een loper extra kun je niet meer winnen. En soms met L+pion tegen K ook niet. Maar gelukkig had hij goed uitgerekend dat bij de wederzijdse pionnenstorm naar de overzijde die loper gebruikt kon worden om op te offeren tegen een gepromoveerde vrijpion en zijn eigen vrijpion dan niet meer ingehaald kon worden.
Aldus werd dus hedenavond duidelijk dat de diepe depressie van degradatie aan Middenbeemster voorbij zou trekken. Wij zijn nu safe. Laat nu die cycloon van Purmerend maar komen. Wij hebben ons heel goed voorbereid. Alle loszittende onderdelen zijn vastgeschroefd, vensters dichtgetimmerd, en dammen opgeworpen. Ons kan niet niets meer gebeuren. Zeker niet zolang we op Bert Kaizer en Koen van Lankveld mogen blijven rekenen. Die waren vanavond van grote waarde.
Nog even geheel terzijde: als Frank en Martin nog even zo doorgaan, gaan die een forse sprong voorwaarts in hun Elo-rating beleven. Gezien hun huidige TPR in deze competitie.
Nog wat highlights:
Gerrit gaf op na 27. Lg5. Niet helemaal ten onrechte. En hij was murw. Het was moeilijk, maar het was eigenlijk toch nog niet zomaar uit!
Hoe Bert Kaizer openingsvoordeel verwierf:
Hoe Bert Kaizer een eindspel wint. Hij heeft slechts een kwaliteit (en een pion) meer. Dus hij moet toch heel wakker blijven.
Hoe Martin ineens ging winnen:
Waar Frank het mes er echt inzette:
Hoe Koen ineens wind mee kreeg:
Waarom Paul wel een beetje mazzelde:
Misschien was de ‘man of the match’ dit keer wel Bert Kaizer. De man met een betere opening door meer kennis, en een volkomen foutloze uitbouw van wat voordeel tot winst!
Niet alleen zijn bord was boeiend om naar te kijken, maar vooral ook hijzelf. De man met de vele gezichten:
Aldus geschiedde op een regenachtige en winderige winteravond:
Aris de Heer, van harte gefeliciteerd met deze belangrijke overwinning.
Uw opgeluchte weer/web-master
Eddy
eindcorrectie moet nog plaatsvinden
Bord 1
Ron de Vink (1904) – Henk van der Eng (1766) ½ – ½
Bord 2
Bert Kuijer (1790) – Pim Hoff (1697) ½ – ½
Bord 3
Paul Verkooijen (1773) — Peter Siekerman (1689) ½ – ½
Bord 4
Martin Zwaneveld (1704) – Arno Schlosser (1739) 1 – 0
Bord 5
Koen van Lankveld (1712) – Han Kemperink (1598) 1 – 0
Bord 6
Frank de Geus (1692) – Jacob Bleijendaal (1560) 1 – 0
Bord 7
Gerrit van Dok (1551) – Gren Noteboom (1556) 0 – 1
Bord 8
Bert Kaizer (1671)- Bob Bakker (1535) 1 – 0
Totaal 5½ – 2½
Gemiddelde rating: 1725 Gemiddelde rating: 1643
eindcorrectie moet nog plaatsvinden
Uw reportage-slaaf schitterde door afwezigheid bij de uitwedstrijd tegen Waagtoren. Maar gelukkig kreeg hij aardig wat materiaal toegezonden. Dus toch een verslagje.
Ik was een beetje ziek, en de gedachte aan wat u daar te wachten stond in Alkmaar, hielp niet erg bij het genezingsproces. Bijna iedere speler van Aris de Heer ging een tegenstander treffen met minstens 100 elopunten meer. Alleen Kanon Ron zou daarvan verschoond blijven. Ik rekende op een stevig pak slaag. Weliswaar was er vorig seizoen een wonder gebeurd bij de ontmoeting met die kaasmannen. We wonnen daar nota bene. Maar ik had toen het idee dat dat tengevolge van een opeenhoping van mazzelmomenten gebeurde, en niet echt verdiend was. En waarschijnlijk ook een gevolg van geweldige onderschatting door die Alkmaarders. Wat ook wel een beetje bleek uit hun verslag op hun site. Maar zulke wonderen gebeuren niet elk jaar. Want dan is het ook geen wonder meer. En de tegenstanders zouden ons dit keer dus wel serieuzer nemen.
Toen ik doorkreeg wat er afgelopen dinsdagavond gebeurd was, was ik dan ook verheugd en verbaasd. Het had toch zomaar een nieuw wonder kunnen worden! Als …..
Als …. we een schaker op het 8e bord hadden gehad. Bijv. Matthijs i.p.v. de niet verschenen Ab. Die laatste bezorgde ons dus wel direct een reglementaire nul.
Als Paul gewonnen had i.p.v. verloren, wat er heel erg ingezeten heeft.
19.Txb4? [19.a5!! wint! Db7 20.Tab1 (20.Tb2!?)depenning over de b-lijn is dodelijk 20…Txb3 21.Txb3 Lb5 (21…0–0 22.Db2!) 22.Txb4! Lxe2 23.Txb7 en stukwinst] 19…Dxb4
Citaat Paul: ‘ik was me alleen blind aan het staren op Tc2 (i.p.v Tc3). Toen ik xTb4 speelde zag ik direct 20. … Db2, te laat. 19. a5 en daarna Tab1 was waarschijnlijk beter geweest.‘
20.Ld2? Hij had bij zet 19 bedacht door de penning minstens de kwaliteit terug te verdienen, maar er zit een adder onder het gras [20.Dxa6!?] 20…Db2! (de adder)En nu zit wit zelf in een pennning! De loper mag de zwarte toren niet slaan!
Het had een wondertje kunnen worden als het waar is wat Martin suggereert:
‘Bert Kaizer vond zichzelf in een solide stelling tegen een tegenstander die enorm in tijdnood kwam. Om de stelling ingewikkeld te houden gaf Bert een kostbare pion met de hoop om zijn tegenstander door de klok te duwen. Echter hield deze met seconden op de klok stand, had Bert eerder remise geboden dan hadden we niet meer kunnen winnen maar had hij een terecht half punt gekregen.’
Maar Bert Kaizer is het daar niet helemaal mee eens:
‘Ik heb na afloop de partij nagespeeld op mijn computer en ik stond minder solide dan ik dacht. ‘ ‘De tegenstander zat inderdaad wel in flinke tijdnood. Ik zag dat hij geforceerd een pion kon winnen. Ik vond het niet erg want ik wilde een zeer ingewikkelde stelling op het bord houden. Hij legde die avond wel 150 keer zijn notitieblaadje recht, ik concludeerde hieruit dat hij vrij zenuwachtig was. Vroeg of laat moest hij door de mand vallen. Dat hij meerdere pionnen zou gaan winnen had ik niet echt voorzien of wilde ik niet zien. Hij wist toch geforceerd diverse stukken af te ruilen zodat de stelling minder ingewikkeld voor hem was. Hij stond toen 2 pionnen voor met ieder nog een Dame.’
‘Een remise aanbod heb ik nooit overwogen omdat ik in een team speel en omdat Aris de Heer achter stond in de tussenstand.’
Een wondertje? Bijv. als nu klopt wat Bert1 schrijft:
‘….eindigde in remise nadat ik (redelijk) groot voordeel over het hoofd zag.’
Ik weet niet of het klopt. Komodo ziet dat na een zet of 20 zwart inderdaad voortdurend behoorlijk wat beter staat. Maar waar Bert ‘het redelijke grote voordeel over het hoofd zag’ kon ik zo gauw niet vinden. Zal wel weer aan mij liggen.
Had Ron een wondertje kunnen bewerkstelligen?
Na zet 24 staat hij duidelijk beter. Hij manoeuvreert geduldig en vakkundig. Met slimme zetten worden zijn stukken naar de mooiste velden gedirigeerd. Hier is een vakman aan het werk. En na zet 30 is dan ook materiaalverlies voor zwart onvermijdelijk.
Zwart verliest een kwaliteit op d6 of een pion op c5. Mooi! Supergrootmeesterlijk schaak. Maar helaas, als vaak, Ron is een perfectionist en dat werkt vaak goed, maar kost hem ook vaak heel veel bedenktijd.
‘Ik kwam in vreselijke tijdnood helaas, in de slotstelling sta ik gewonnen, maar bood remise aan gezien de tijd (5 tegen 28 ).’
En ze zitten pas bij zet 30. Dus gelijk heeft hij. Ik denk dat Rob Freer het opgelucht geaccepteerd zal hebben.
Bij Martin zat winst er niet in, maar hij was terecht tevreden over zijn partij.
‘Ik ben hier blij mee, tegen zo’n tegenstander een solide partij! ‘ ‘Ikzelf en Bert speelde eigenlijk typische zwart-partijen tegen een sterke tegenstander. We komen niet beter te staan, maar kunnen met secuur en solide spel wit geen kansen geven. Beide partijen eindigden in remise’
Komodo suggereert dat Guido Florijn de halve partij wel iets prettiger stond, en aan het eind zelfs iets beter. Wit lijkt wat meer mogelijkheden te hebben voor plannetjes voor zijn goed geposteerde stukken, en zwart kan eigenlijk alleen maar in een verder stabiele stelling afwachten.
Maar Martin heeft gelijk: het was secuur en bood weinig echte kansen.
Maar dat het toch bijna een wondertje was geworden, in de vorm van een gelijkspel tegen Waagtoren, was dan vooral gekomen door the man of the match van deze avond: Gerrit !
Die speelde tegen de Caro Kann op de rustige afwachtende manier die we van hem kennen. Hij ruilde na 1 e4 c6 2 d4 d5 direct al 3 exd5. (En natuurlijk niet als ouverture tot de erg scherpe Panov-variant 3 ….. cxd5 4. c4! Maar gewoon wegens zijn principe: overzichtelijk houden! Meer als Carlsen dan als Kaparov.) Maar hij kreeg toch zo met normale stukontwikkeling (en vermijding van tempoverliezen!) eigenlijk al spoedig iets beter spel.
Dan kiest Jan Poland een voor mij onbegrijpelijk plan: Mijns inziens zal dat later blijken tot zijn ondergang te leiden:
16. …… Lxe5 ? 17. dxe5 Waarom geeft iemand zonder noodzaak zijn loperpaar op? Maar vooral: waarom creëert iemand eigenhandig zulke zwaktes over de zwarte velden in zijn koningsstelling?
De ondergang komt dan bij zet 27.
27.Lf6! Ja, dat krijg je ervan als je die fianchettoloper zomaar op de mestvaalt deponeert. Is er nog wat te doen tegen het vreselijke Dh6 ?
27…f4 zal de trein niet helemaal op de rails krijgen, maar dan valt er nog wat te piekeren. 28.Kh1 (28.b3? Db6+ 29.Kf1 Dxb3 iets beter voor zwart! ) 28…Db6 29.Dxd5 Le6 30.Dd2 h6 Beter voor wit!
Maar zwart blunderde : 27. … Th4? Dankuwelalstublieft 28.Lxh4 Gerrit: ‘Zwart had het hier kunnen opgeven maar ging nog heeeeeeel lang door.’
Toegegeven Gerrit kreeg het op een presenteerblaadje aangeboden, maar toch:
Dus: Man of the match ! Van de partij van Koen weet ik bijna niks. Ron schreef: ‘Koen hield goed remise.’ Meer ervan is niet bij mij gearriveerd. Ik kan er dus alleen maar van zeggen dat Koen ons flink geholpen heeft om een dragelijke uitslag mogelijk te maken. Tegen een speler met 1824! Bedankt Koen. En graag tot de volgende keer. Hopelijk dan niet op je bridgeavond.
Dus niet alweer een wonder. Wel verlies. Maar wel met een betere uitslag dan waar we een beetje op rekenden. Wellicht dat de bordpunten nog een positieve rol kunnen gaan spelen.
En schaakvrienden: Hartelijk dank voor al die bijdragen waardoor dit verslagje toch mogelijk was.
Resteert naast lichte voldoening nog even te kijken naar wat er nu fout is gegaan met Ab.
Bert Kaizer suggereert dat er ook iets niet ideaal was met de organisatie:
‘Overigens was het een beetje slordig van de teamleider dat er geen enkel adres van de uitspelende club bijstond. Geen telefoonnummer van de locatie en geen telefoonnummer van de teamleider zelf.’ ‘Ik was naar de Gulden Vlies gereden, waar alles dicht was. Gelukkig kon ik na veel moeite het adres achterhalen en vrij kort na het begin was ik aanwezig. Een speler ontbrak van ons, kwam dit omdat hij het nieuwe adres niet wist?’
Dit was het dus weer. Tot spoedig. Hoop ik.
Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.
Winters kennen we niet meer. Kwamen vroeger de vrienden uit Heiloo in de donkere dagen voor Kerstmis nog wel met de arreslee naar Midden Beemster voor een gezellig potje schaak, dat kan niet meer. Oude winters, die zijn vandaagdedag alleen nog maar te zien in het Singermuseum in Laren. Tot 5 januari 2020. En daar kun je je eveneens vergapen aan ‘ (slecht) Weer en wind’. Maar zulk weer kennen we wel nog steeds, en maar al te goed. En dat zal nog wel erger worden. Zeggen ze. Ze beweren dat Middenbeemster binnenkort alleen nog maar per vaartuig te bereiken zal zijn. Geeft niet, tegen die tijd is Aris de Heer al lang van de aardbodem verdwenen.
Maar ja, dat toch nog maar heel even uit te stellen, dat was afgelopen maandag onze belangrijke missie. Niet zo’n belangrijke missie als die van de deze maandag eveneens startende Klimaattop, maar toch. Een belangrijk missietje dus, maar wel van ons. En met veel minder kans op ruzies onderling als daar in Spanje. Het ging hier vast ook wel spannend worden, maar voor ons wel, als altijd tegen Oppositie, best wel gezellig.
Die ouwe Heilose vrienden. Maar waar was hun boegbeeld, mijn voorbeeld, Peter Folkertsma? Ongeveer even stokoud als ik. Maar nog steeds achter het bord. Hij wel. Maar nu dus even niet. (Waarom niet? Toch nu al niet ……… ? Alsjeblieft niet hè !?).
Ja gezellig, maar we moeten wel winnen. Met winst zouden we de omringdijk verhoogd hebben die ons moet beschermen tegen de dreiging van degradatie. Dan zijn we weer een seizoen veilig. Daartoe weer een beroep gedaan op onze zzp- dijkwerkers, Bert 2 en Jos 1. En met hun hulp moet dat dan kunnen tegen Oppositie. Lukte vroeger ook meestal tegen die ouwe vrienden. Aardige jongens. Die laten dat wel even toe. Die helpen ons wel even. Dan hebben we dit seizoen drie keer gewonnen, en kunnen we ons rustig laten omverblazen door de tornado van Purmerend en laten wegspoelen door de tsunami van Waagtoren.
Ik kwam wat later. Sorry dat ik het zeg, maar ik had nog wel een uurtje langer kunnen wegblijven. Er gebeurde heel lang nergens iets spannends. Nergens iets dat kon wijzen op het echt gaan realiseren van onze positieve streefcijfers ten behoeve van het goede schaakklimaat, waar we nog jaren mee vooruit zouden kunnen. Nou ja, alleen bij Frank leek het erop. Die was duidelijk van plan om het – anders dan bij BV Nederland tot nog toe- niet te laten bij gepraat over de doelstellingen van een mooi akkoord, maar echt te gaan handelen. Risico’s nemen. Investeren. Al bij zet 7 was duidelijk dat hij absoluut wilde aanvallen. Jammer dat zijn tegenstander Jan Jonkheer voorlopig genoeg alternatieve energie in huis had om die plannen te dwarsbomen. Bert1leek al heel snel wat onder druk te staan en had heel veel tijd nodig, Jos haalde wel even toch weer een bijna gelijke stelling uit zijn goocheldoos, maar was daarna de gebruiksaanwijzing even een beetje kwijt, Gerrit zat heel erg alles wat complicaties zou kunnen opleveren uit de weg te gaan. Bij Bert2 was al na 6 zetten sprake van ernstige kustlijnerosie, Ron zat zich hoofdschuddend af te vragen hoe hij zomaar in zoveel stikstof had kunnen verzeilen, bij Martin stond het bouwprojekt nog lang stil. Ging duidelijk even duren voor een degelijk Pfas-onderzoek zou kunnen plaatsvinden. Bij Paul was gelukkig wel iets te bespeuren van ooit wat dadendrang zou kunnen worden , maar voorlopig bleven ook daar de trekkers nog even op het erf.
Voorlopig nog heel lang weinig wind en weinig zonneschijn, dus een dreigend tekort aan groene energie. Tegen mijn gewoonte in werd ik er nog niet zenuwachtig van. We maakten het al een paar keer mee dat we noodgedwongen langzamer rijdend, pas laat op de avond toch bij ons doel arriveerden. Nu hopelijk ook. Dat het niet altijd van vroemvroem kan gaan, dat begrijpt tegenwoordig iedereen, zelfs Rutten.
En warempel. Er werden nu ook nu weer later op de avond wat minder fossiele resultaten zichtbaar. Bert had zijn bouwwerk met een grote tijdsinvestering toch nog goed weten te isoleren. Remise. Leek mij ter plekke een meevaller, maar de analyse later leerde dat het eigenlijk al een poosje minder ernstig was geweest dan het leek. Gerrit leek zelfs ineens even kansen op meer te krijgen, maar dat bleek een beetje gezichtsbedrog. En toen kon hij erg gemakkelijk en terecht afwikkelen naar remise. Ook dat spaarde voor de rest van de avond veel energie uit.
En Ron zag kans om toch die ongewenste CO2-uitstoot wat terug te dringen. Remise. Ook wel beetje een meevaller. Maar een ongelofelijk belangrijk resultaat voor onze eigen bondsklimaatplannetjes boekte Bert2. Die stond echt na 6 zetten door een misser in de opening er totaal hopeloos voor. Bijna net zo beroerd als de nieuwe stikstofwet er voor staat nu de Eerste Kamer hem moet goedkeuren. Ook bij Bert2 dacht ik : dat gaat echt nooitniet lukken. En toch. Hij ontsnapte, omdat zijn tegenstander de winst langzaam maar onherroepelijk op de sterk gezwollen rivier liet wegdrijven.
Maar toch. Vier remises, waarvan wel enkele een meevaller, maar toch, dat is toch wel erg klimaatneutraal. Is er ergens nog zon te zien? Hebben we nog ergens een paar voordelige zonnepanelen die kunnen helpen om een dreigende zeespiegelverhoging tegen te gaan?
Ja, bij Frank , die creëert in de aanval kansen, raakt ze even kwijt, krijgt ze weer terug. Houdt er twee pluspionnen aan over, en met niet al te veel tijd meer over op de klok schuift hij het eindspel naar winst in blitz- tempo. Kijk dat zijn de activisten die je nodig hebt, wil het nog ooit goed aflopen op onze planeet! En Paul krijgt loon naar werken na een hele avond zeer geconcentreerd en m.i. vrijwel foutloos spel. Hij wint een stuk. Zijn trekkers zijn nu ook uitgereden, voor een demonstratie. Om iedereen te laten zien: Je kunt best alle wegen blokkeren voor twee oprukkende verbonden vrijpionnen. Een demonstratie, van degelijk schaak. Jos vecht, maar redt het niet. Zijn tegenstander heeft ook twee oprukkende vrijpionnen. Paul kon daar een extra stuk tegenover stellen. Jos kent die luxe niet. Die vecht, maar voor een verloren zaak. Al met al staan we toch een punt voor. Als Martin kans ziet remise te houden, dan hebben we gewonnen.
2S7A7172_1WEB
Het zijn aardige jongens, die uit Heiloo, maar natuurlijk niet gek! Ook zij kunnen een gelijkspel best gebruiken. Zij hebben ook geen zin in degradatie. Dus Dick Oostrom , die al vanaf zet 10 wat beter staat, maar bij zet 37 Martin de gelegenheid geeft om eindelijk een beetje terug te komen, gaat er in de tijdnoodfase , heel heel laat op de avond, nog eens goed voor zitten. En dan gebeurt wat we al heel lang in de externe niet met Martin hebben zien gebeuren. Die maakt een foutje bij zet 38 in de tijdnoodfase. en dat blijkt desastreus. En na nog een foutje bij zet 39 wint Oostrom resoluut. Ook aardige man, maar dus toch iets minder. Maar zijn winst was wel verdiend. Martin kreeg weinig kansen.
Trouwens het gelijke spel was zowiezo voor Oppositie verdiend! Die konden tevreden en opgewekt naar huisl We hopen ze volgend jaar toch nog in de 2eklasse opnieuw te treffen. Dan moeten ze wel met elektrische automobielen komen. Maar dat doen ze wel. Het zijn heel aardige jongens.
Heilloze missie? Het zal moeten blijken of onze geringere dijkverhoging van vanavond nog wel voldoende is voor een klimaatneutraal resultaat. Of we wel genoeg gedaan hebben om een Amersfoort aan Zee – achtige situatie te voorkomen. Maar ach … we zien wel.
Hieronder nog wat illustratief materiaal:
Allereerst een recent door mij geschoten plaatje waaruit blijkt waarom die Heiloose burgers zulke aardige mensen zijn. Het is daar gewoon rustgevend mooi. Zeker in de herfst:
1 dec. 2019, landgoed Nijenburg bij Heiloo
Maar nu terzake. Dus over schaken:
Ron- André van der Ark
RonOppositie 4 …. fxe4
Ron: ‘Ik ben blij met ons gelijke spel, maar absoluut niet met mijn partij. Waarom krijg ik toch varianten die ik liever niet zie? Had ik maar voor een gambiet gekozen (5 f3) i.p.v. 5. Pxe4.’ (Eddy: Het Staunton-gambiet in het Hollands)
Ron: ‘Hij verhinderde helaas Dg5 met h6 en ik zag hem het thematische e5 voorbereiden. Ik moest daarop wel d5 spelen. Volgens mij, als hij nu zijn opzet rustiger voorbereidt, en voorkomt dat ik later Lb5 kan spelen om zijn in die stelling sterkere paard te ruilen, krijg ik het heel moeilijk. Nu zag ik g3 gevolgd door Lb5! en dat ik daarna mijn paard naar e3 kan spelen, die daar gewoon heel sterk verdedigend en min of meer onaantastbaar staat. Vanaf toen remise aangeboden, wat hij uiteindelijk accepteerde. M.i. was het toen ook gelijk. ‘ Eddy:‘Zo is het!’
Frederik Smith – Bert Kaizer
6 … e6??? is desastreus. Wit speelt 7. Pdb5 en zwart kan niet verhinderen dat dat beest naar d6 hopst! Dat wordt daar een heel erg vervelend paard.
Het blijft voor zwart lang een bloedstollende stelling. Maar Frederik Smith blijkt ook maar een mens: Eindelijk komt er toch wat lucht voor Bert2 bij zet 15:
Zwart kan dat akelige paard nog steeds niet slaan, omdat wit na 15 … Pxd6 16. Lc5 ! speelt. Dan wordt het middel erger dan de kwaal. In plaats van een paard komt er dan een minstens even vervelende loper op d6. En zwart speelt daarom 16 … b6! Nu moet het paard wel weg. Maar het is zeer de vraag of het gespeelde 17. Pxc8 dan wel het beste is. Na Pb5 blijft het paard nog steeds lastig en als hij gedwongen wordt naar d4 te vertrekken, dan doet hij daar ook nog van alles.
Toch houdt wit nog steeds wat voordeel (loperpaar !). Tot zet 20.
Zet 20 . La6? Leidt slechts tot grootscheepse stukkenruil. Na 20 … Pxe3 21. Txe3 Tcd8 was het snel terecht remise. Beter was geweest: 20. Lg5! f6 21. Lg4! Pc7 22.Lf4. Wit behoudt het loperpaar en wat initiatief.
Kees Jongkind – Bert
Wit’s stelling speelt al de hele avond wat gemakkelijker. Komodo ziet licht voordeel voor wit. Maar inderdaad ik zag het iets te somber. Bert had gelijk. Heel erg is het niet.
Jongkind – Bert
Gerrit- Richard Sauer
Sauer vond dat hij in de stelling hieronder beter stond. Dat betwijfelde ik. Komodo geeft me gelijk. Gerrit staat wat beter, maar gelooft daar zelf wat te weinig in. Zet 32 , maar vooral het ruilen op zet 34 kon sterker.
Martin- Dick Oostrom
Martin ging in de fout bij zet 38 en 39. Hij meldde me zelf al achteraf hoe hij het bij zet 38 beter had kunnen doen.
Simon Smit – Jos
Jos meldde me dat hij zijn partij helemaal niks vond, en dat hij – mede i.v.m. zijn voorlopig even niet meer beschikbaar zijn – me binnenkort een leuker potje gaat opsturen.
Daarom laat ik een fragment uit zijn partij maar even achterwege. Ik vond trouwens wel frappant dat hij alweer in de opening kans zag een en ander van zijn alweer een wild avontuur toch een beetje te compenseren. Pas later ging het echt fout. Moet vermeld worden dat Simon Smit echt een heel sterke schaker is, die al jaren de onbedreigde kampioen van Oppositie is. Die trapte echt nergens in!
En last but not least:
Paul- Cor v. Etten
Paul stond lang niet veel beter, zelfs iets minder, maar krijgt de wind in de rug rond zet 18. Paul speelt vanavond zeer geconcentreerd.
Met een stuk meer gaat het natuurlijk wel lukken. Toch moet hij nog wel even oppassen want er komen wat pionnen in het centrum aanstormen:
27. Lh4 e4 en stel je voor dat wit nu even dat pionnetje meepakt 28. Txd4 ??? Txd4 en dat is torenverlies voor wit, want die mag niet terugpakken wegens Tc1 mat! Daarom speelt Paul eerst even 28 h3 ( “Was ist ein Mensch ohne Ventil? “ zei Tarrasch (geloof ik)) en wint daarna zonder problemen.
Frank- Jan Jonkheer
De opening vond ik heel boeiend. Twee spelers die om de beurt proberen de platgetreden paden te vermijden. Dat leidt tot een stelling die als schaakprobleem in de krant zou kunnen. Als Frank hier had doorgezet (Hij heeft er wel naar gekeken , denk ik, maar durfde het niet aan. Te diep.) had het prachtig kunnen worden. Kijk ernaar, en geniet!
Nu nog een lange weg te gaan. Maar Frank gaat die weg. Rustig, maar vastberaden. En met succes ! Tot zet 19.
19. Dxf5 Wel netjes, maar kan nog sterker: Prof Dr Ir K. geeft hier :
19.Pxd5!+– (2,25) 19…Pxd4 20.Pxe7+ Dxe7 21.Dd5+ Pe6 22.Th3 c6 23.Dd6
Hierna schiet het even niet meer op, en geeft wit zelfs wat kansjes weg op wat meer gelijk spel voor zwart, maar die ziet dat gelukkig af en toe ook niet. Maar toch. Na een plan met een voor mij een beetje onbegrijpelijke koningswandeling staat het helaas ineens volkomen gelijk! Maar dan blijkt al dat maar moeten verdedigen toch zwart niet in de kouwe kleren te zijn gaan zitten, want hij maakt een forse fout. Wit kan ineens gebruikmakend van de eenzame positie van de zwarte Toren op h5 een heel belangrijke pion winnen!
26 … Lf5 ?? 27.Df3!! Lg6 28.Dxd5+ Dxd5 29.Pxd5
Erg voor zwart is ook nog dat Frank hem kan dwingen tot nogal wat stukkenruil en dan -met nog weinig tijd- een niet erg moeilijk Toreneindspel ingaat met 2 pionnen meer.
Dat schuift hij moeiteloos naar winst! Ik denk toch: Frank the man of the match.
Ron: Brrr….ik had geen fijne avond ……. Hulde aan Paul en Frank weer.
Laatste correctie moet nog plaatsvinden.
_________________________________________________________________________
Simon Smit (1854) – Jos Lohmann (1815) 0 – 1
Ron de Vink (1904)- Andre van der Ark (1578) ½ – ½
Kees Jongkind (1774)- Bert Kuijer (1790) ½ – ½
Paul Verkooijen (1773)- Cor van Etten (1554) 1 – 0
Dick Oostrom (1625)- Martin Zwaneveld (1704) 0 – 1
Jan Jonkheer (1540)- Frank de Geus (1692) 1 – 0
Bert Kaizer (1671) – Frederik Smith (1518) ½ – ½
Richard Sauer (1415) – Gerrit van Dok (1551) ½ – ½
Totaal
Gemiddelde rating: 1738
Gemiddelde rating: 1607
4 – 4
Na 80 jaar ben ik nog steeds nerveus als ik me naar zo’n ontmoetingscentrum moet begeven, waar hèt wellicht kan gaan plaatsvinden. Wel een beetje optimistische spanning, maar toch. Zou hij wel komen? Of gaan we voor niks? Het weer is niet lelijk. Het is zelfs volle maan. Dus daar zal het niet aan liggen. Maar er is zoveel meer onzekerheid in de wereld dan toen ik vier was. Zou die zwarte Piet wel zwart zijn. En zou iemand van ons groepje makkers hem vanavond misschien toegestopt krijgen? Niet te hopen. In de auto kon zelfs hun wild geraas me niet helemaal gerust krijgen.
Maar ja hoor. Hoera! Hij kwam. Met kadootjes voor bijna iedereen. Bijna iedereen heel blij. Hadden gekregen wat ze diep in hun hart hadden gewenst, maar waar ze nog niet echt op hadden durven rekenen. Des te schrijnender voor die twee die het zakje met wat zout kregen. Schrale troost : Niemand nam het ze kwalijk. Ze hadden wel in ieder geval erg hun best gedaan. Na het feest deed iedereen zijn best om ze wat op te beuren. “Je hebt het spel echt wel goed gespeeld, maar ja het was vanavond echt gewoon te moeilijk. Het stond nu eenmaal al genoteerd in het Grote Boek, dus dat onheil was gewoon niet af te wenden.”
Moet wel worden vermeld dat ook vanavond de kadootjes weer erg ingewikkeld waren ingepakt. De meesten van ons clubje waren met toenemende wanhoop de hele avond bezig met het uitpakken. En velen zullen gevreesd hebben dat er tenslotte na al die inspanning alleen een briefje zou worden gevonden, met een nul erop of soortgelijke ongein.
Alleen Ron bleef dat bespaard. Na 15 minuten wist die al dat het voor hem een heerlijk avondje ging worden. Zijn kadootje was eigenlijk nauwelijks ingepakt. Je kon zelfs met het papier eromheen al zien wat er in zat. Een vol stuk na zet 5!
Maar verder….. Gerrit begon als gewoonlijk weer te voorzichtig en stuitte daarom al gauw op veel kleverig plakband. En het bleef maar voortduren. Heel taai allemaal. Taai-taai bijna. En pas na heel veel geduldig prutsen met nerveus trillende handen kwam laat de surprise op tafel: een prachtige raadsheer. Bijna antiek. Een aanwinst voor zijn vitrinekast. Een van de makkers wees me erop dat Gerrit als altijd zulke heel nerveuze fysieke trekjes vertoonde in zulke situaties. Dat was mij nooit opgevallen. Wel dat hij als een kind zo blij kan reageren bij ontvangst van zulke kadootjes. Nu dus ook. Maar hij is te goed opgevoed om hier in aanwezigheid van zoveel beduusd kijkende vreemde speelgenootjes zijn ons allen bekende schaterlachje te laten klinken Doch een brede glimlach week de rest van de avond niet meer van zijn gelaat. Begrijpelijk. Hij kon hierna opgewekt gaan genieten van het gepeuter van anderen.
Bij Martin viel het ook nog wel mee. Hij pakte het maar weer op zijn Engels aan. En we weten na al dat Brexit-gedoe dat dat vaak nogal onoverzichtelijk is. Kreeg hij wat, of kreeg hij niks? En ineens was daar toch wat lekkers. Twee marsepeinen pionnetjes. Leuk en smakelijk. Hij kon er gelijk van gaan genieten. Zeker toen zijn tegenstander dat gesnoep niet wilde aanzien en dus gelijk maar opgaf. Beetje snel. Maar Martin troostte hem :” Ja, je hebt gelijk, met die twee erbij had ik me vanavond echt wel weten te verzadigen.”
Jos mocht vanavond zijn bekende eerder hem geschonken goocheldoos weer gebruiken. Die heeft daar intussen zoveel trucjes mee geleerd. Ook hoe je een in ontbijtkoekviezigheid verpakte koning moet bemachtigen. Hij verloor en passant wat gereedschap. Een pion. Ik begon te twijfelen. Ja ik zie zijn paardje nog wel heen en weer huppelen. En we weten nu wel dat hij erg handig is met het resterende gereedschap, maar ja dan is er ineens weer wat weg. Veel stukkenruil. Dat maakt het uitpakken er niet eenvoudiger op. En hola, daar gaat nog een pion. Ik vrees dat het toch allemaal vanavond zijn huisje voorbij gaat rijden. En dan ineens is daar weer zo’n ongelofelijke truc. Kan hij toch nog een halfje uitpakken? Ja hoor. En zijn tegenstander is kennelijk net als ik zeer verbijsterd. Die gaat hem van de schrik nog een handje helpen. Jos komt bij me langs met zijn gebruikelijke vraag: “Hoe staat het er verder voor?” “ Nee alsjeblieft Jos, je gaat nu echt geen remise aanbieden. Echt niet!” “Ja maar een overwinning is helemaal niet verdiend!” “Dat zal best, maar we hebben die punten hard nodig Jos! “ “Hmmmm “ Maar hij krijgt de tijd niet. Zijn tegenstander steekt zijn hand al uit om hem te feliciteren. O kom er eens kijken! Dat doen er dan velen. Daar ligt hij. Die wat smoezelig geworden witte koning. Maar toch een heel mooi onverwacht presentje.
Ron maakt het zich mijns inziens veel te moeilijk. Die blijft mooi in de aanval willen winnen, maar had gewoon veel stukken kunnen ruilen en dan op zijn sloffen wat minder fraai maar normaal gewoon winnen. Nu wordt het nog een beetje van zijn bekende steunen, hoofdschudden, en tijd verspillen. Maar uiteraard dat kadootje van zet 6 gaat niet verloren. En dus wint hij natuurlijk.
Hebben we dan echt Jos z’n punten hard nodig? Toch wel.
Herman doet wat we van hem verwachten. Heel lang goed spelen, het zijn tegenstander het behoorlijk lastig maken, en dan toch helaas verliezen. Hij stelt ons niet teleur. Maar wel voor raadsels. Al zo goed spelen en dan toch iedere keer weer gaat het mis. Enfin, eens is dat over!
Bert staat twee pionnen achter. Paul won een stuk, maar gaf het daarna ook weer weg. We zullen al blij zijn als hij een halfje in zijn schoen vindt, maar je weet het niet.
En Frank. Waar die mee bezig is? Hij zit veel in het buitenland. Ook in zijn openingen. Vanavond naar Sicilië in plaats van naar Frankrijk. Maar om hem nu in de zak naar Spanje te zien afvoeren. Dat vinden we geen prettige gedachte. Maar het lijkt erop of dat gaat gebeuren. Zijn koningsstelling is een ruïne. Te veel stukken zijn niet ontwikkeld. Daar valt vast geen chocolade meer van te maken. Laat staan een chocoladeletter 1.
Maar dan ineens!
Paul lijkt eindelijk toch een oplossing te vinden. Zijn tegenstander ziet heel veel, maar speelt de hele partij al veel te gehaast. En dus af en toe onnauwkeurig. En soort Limmense versie van Ab. Paul wikkelt ineens vlot de verpakking af. Met een vol verwachting kloppend hart zien wij het gebeuren. Naar een eindspel met 2 pionnen meer. En dat is dus toch gewonnen.
Frank worstelt zich een uitweg uit zijn misère. Rommeldebommel, wat een gestommel. De tegenstander wordt nu op zijn beurt zelf ingepakt. Met wat fraaie (eindelijk) eindzetten doemt Frank hem tot bewegingloosheid. En wint! Hij kan nu zijn vanavond zo verschrikkelijk moeizaam bijeengeraapte pepernoten gaan nuttigen.
Zo die klus is geklaard. Iedereen tevreden.
Maar Bert niet. Die ziet heel knap kans om met twee pionnen achterstand tegen een schijnbaar onaantastbare verdediging toch nog tegenspel te creëren. Het is al elf uur. Hij maakt het spelletje heel heel ingewikkeld. De hele optocht is bijna gepasseerd. De Limmense Pieten zijn al begonnen met afschmincken. Alleen Bert zit er nog. Beide spelers aardig al wat tijdnood. Minstens vijftien kijkers om hen heen. Iedereen denkt na Bert’s magistrale 30e zet dat ook zijn welhaast Lohmanniaanse tovertruc toch nog een schitterend kado zal gaan opleveren. Maar helaas helaas … ! Zijn tegenstander is of een aanstormend talent, of toevallig vanavond in topvorm, of is hij die onbekende hoge schaakpiet die in vermomming is aangetreden, want jasses wat speelt die vent sterk! De hele avond al! Hoezo 200 elo-punten minder! Niks van te merken. Dus die vindt de moeilijkst vindbare oplossingen, ook in tijdnood. Alles ziet die slimme Piet, zich vergissen kan hij blijkbaar niet. Na 32 zetten moet Bert opgeven. Een magistraal optreden, van beiden. En gezien de totaaluitslag is er absoluut geen reden Bert de zwarte Piet toe te spelen. Gelukkig maar. Hij zal het hier al moeilijk genoeg mee hebben.
We kunnen naar huis. Dat was een heerlijk avondje. Zou hij wel komen? Ja hoor. Hij kwam. Wie of wat? Die voor ons zo noodzakelijke overwinning!
Wij kunnen zingen en springen en zo blij zijn. Iedereen wil nog wel even nakaarten. We zij nog lang niet moe, maar ja, we moeten naar ons bedje toe. Morgen weer een dag.
Bovenstaand relaas schreef ik op zonder nog de surprises op mijn kamera te hebben uitgepakt, en zonder nog mijn nep-sint (sorry: wepsint) te hebben geraadpleegd. Gewoon eigen kinderlijke enthousiaste beleving.
Wat de wepsint me thuis nog opleverde gelieve u hieronder aan te treffen:
Het supersnelle kadootje voor Ron, en hoe het ook simpeler had gekund, en hoe het toch een mooie aanval werd. Niet moeilijk, maar wel grappig. Niet zo leuk voor Dirk Aafjes.
Gerrit’s kadootje in nog steeds geen superleuke stelling
40 …. Le7 ??? (Komodo geeft 40 … g5 41 fxg5 Lxg5met ietsje beter voor zwart) 41. Dxe7 Dankuwel alstublieft.
Uit de toverdoos van Jos:
Ron: ‘Jos werd gewoon overspeeld. Na Pxc5 i.p.v. Pxf6 kan hij inpakken. Nu won hij vervolgens alsnog met mazzel. ‘ Ja zo kun je dat ook noemen, maar ik vond het meer toveren. Alsmaar blijven loeren op tactische mogelijkheden en dat het dan nog lukt ook!
Paul weet dat kadootjes krijgen leuk is, maar kadootjes geven ook.
Kadootje krijgen :
Wit speelt 26. Ph2 ?? ( 26. Dg2! En wit staat nog steeds heel erg gelijk) 26 .. Tf2 ! wint een stuk. Het paard op h2. Wit zal dan hopen dat hij dat zwarte paard op zijn beurt ook in het nauw kan brengen, maar dat kan niet echt.
Kadootje geven (jammer genoeg zonder gedicht) :
Paard toch gevangen? Welnee. 30 …. f5 ! 31 gxf6 en passant Pxf6
31. … Pe3? en dus dankje sinterklaasje 32. Dxe3
Ron: ‘De partij van Paul begreep ik niets van, hij wikkelde wel fraai af toen hij 2 pionnen voor stond.’
Het waren er intussen drie. En de witte piet begrijpt dat hij zonder dame tegen drie pionnen extra echt nergens meer op hoeft te rekenen. En dat weet Paul ook. Vandaar :
40. … Df6! 41. Dg3 Df2 en wegens de dreiging op c2 of b2 moet wit wel ruilen. En hij geeft dus op. Ik vond het sinterklaaspapier van de verpakking wel origineel. Misschien kan Paul het bewaren voor een volgende gelegenheid. Als we volgend jaar tegen sinterklaas weer moeten zwoegen om in de tweede klasse te blijven.
En hoe werd bij Martin hard aan de deur geklopt? Of eigenlijk halfzacht geklopt?
In de stelling na zet 19 staat wit een fractie beter volgens de wepsint. Dat zal wel komen door die achtergebleven pion. Klein gebrek geen bezwaar: die dubbelpion van wit. Maar dat gaat pas in een eindspel een rol spelen. Nu doen ze nog goed werk.
Er dreigt natuurlijk Pa4! Zwart haast zich om extra dekking met zware stukken voor c6 te gaan regelen. Doch ziet iets over het hoofd. 19.. Dc7 ?? 20 Pxd5 Achjee! Die pion op c6 staat gepend! En als hij dan de penning opheft en na 20. …. Lxd3 21. Dxd3 alsnog slaat op d5 met 21. .. cxd5 gaat die er toch ook weer af 22. Lxd5 en omdat zwart dan even later eerst wat moet doen aan de dreiging Tb7 gaat ook de pion op a6 er nog af. Dat vond zwart wel genoeg.
En dan nu over Frank. Hij en Martin zeiden me na afloop dat Franks stelling niet zo slecht was als het eruit zag.
Maar hoe lukte het Frank dan toch om zich uit die narigheid los te worstelen. Daarvoor had hij de volledige medewerking van zijn tegenstander voor nodig. Frank kon lang niet veel meer doen dan afwachten. Maar dat was voldoende.
Hoe het bij Herman ging, kan ik (alweer) niet goed bekijken, want ergens gaat het in zijn notatie mis, en meestal kan ik dat met de notatie van de tegenstander dan wel weer rechtbreien, maar deze tegenstander had helemaal zijn partij niet genoteerd. Dat mag niet. En zeker niet in een wedstrijd voor de bond, en daar had Herman tegen kunnen protesteren. Maar die wist dat niet.
Ik wil Herman wel nog even erop wijzen dat hij het bekende schijnoffer had kunnen brengen, waarna zwart gelijk tevreden mag zijn met zijn stelling.
Commentaar van Ron: ‘Jammer dat Herman zijn truc niet speelde die hij geleerd heeft van Jos. Daar was zijn tegenstander vast ingetrapt. Maar Pa4 is geen zet in Italiaans, ik had gewoon Le7 gespeeld (en daarna a6 met dreiging b5). Maar ach Herman deed zijn best.’
En dan heb ik het lekkerste voor het laatst bewaard. Vroeger begon ik al direct na het begin van strooiavond aan de marsepein en de chocoladeletters. Maar nu heb ik gewacht. Nu dus pas het lekkerste. Voor mij althans. Voor Bert waarschijnlijk minder. Die houdt vast niet van dit soort lekkernijen.
Een geweigerd damegambiet dat tot en met zet 11 gewoon in de theorie staat. Maar dat weten deze kemphanen waarschijnlijk niet, hebben ze ook niet nodig, kunnen ze zelf wel uitvinden. Wit staat een fractietje beter. Dat hoort zo.
Echter bij zet 17 geeft Bert gewoon een pion weg. Een blundertje. Denk ik. Als het niet zo is hoor ik het wel. En nog erger, daarna gaat er nog een witte pion van het bord af. Dramatisch. Nu is er een fors Elo-verschil, dus denk je, nou het is Bert, dus wellicht weet hij het toch te redden. Maar leuk is anders. Bert gaat de rest van de avond in diepe concentratie. Hij speelt verder geweldig constant. Maar helaas zijn tegenstander ook. Toch wordt het bij de 27e zet heel erg spannend. Bert wint een pion terug. En heeft ineens ook prachtige aanvalkansen! Wat een prestatie! En daarna wordt het feest. Dat wordt mede veroorzaakt doordat beide spelers intussen in tijdnood beginnen te geraken. Speel het na! Het is … nou ja dat zei ik al. De pepernoten vliegen in het rond.
Als we nu nog ergens een puntje pakken gaan we het ook dit jaar redden in de 2e klasse. Dat moet ergens nog wel één keertje lukken. Met hulp van de mannen op de reservebank. Wat niet wegneemt dat ik de nieuwe regeling van de nhsb niet kan toejuichen. Moet je zo’n team van Purmerend zien. Gemiddelde Elo: 1920. Dat is toch niet leuk meer. En bij de Waagtoren is dat niet veel anders. Daarbij vergeleken zijn onze BertK2 en Jos en Koen maar kleine jongens. (Maar o wat zijn we blij met ze.)
Eindcorrectie moet nog volgen
Bord 1 Dirk Aafjes (1465) Ron de Vink (1904) 0 – 1
Bord 2 Tars Wanders (1471) Jos Lohmann (1815) 0 – 1
Bord 3 Barry Blekemolen (1597) Bert Kuijer (1790) 1 – 0
Bord 4 Robin Rommel (1440) Paul Verkooijen (1773) 0 – 1
Bord 5 Remi Aafjes (1525) Martin Zwaneveld (1704) 0 – 1
Bord 6 Gert-Jan Hafkamp (1549) Frank de Geus (1692) 0 – 1
Bord 7 Hans de Goede (1441) Gerrit van Dok (1551) 0 – 1
Bord 8 Samer Alrayes (1321) Herman Zwaneveld () 1 – 0
Gemiddelde rating Vredeburg: 1476 Gemiddelde rating Aris de Heer: 1747
totaal 2 – 6