Op weg, naar Volendam. Met de sombere gedachte dat grote vissen wel weer de kleine zullen  eten.

Maar je weet het nooit, toch maar even een visje uitwerpen.  

Hun speelplaats heeft niet die romantische aanblik van hun haven. Met de  verweerde  gezichten van  fotogenieke  vissers en kleurige netten.

 Maar als je een van die ontelbare deurtjes van dit grote, wat ongastvrije  gebouw uitloopt, tref je toch kunst aan op de wanden. Dat dan weer wel!

 Wij troffen geen vissers, maar intellectuele Volendammers. Geen eelt op hun handen van het stoere werk in weer en wind met netten en  zeilen.  Duidelijk meer van het diepe denkers-soort. Meer van het ‘ik blijf liever warmpjes bij mijn partner thuis ’-type . Het waren heel voorkomende lieden, met vriendelijke manieren jegens hun gasten.  

Viel me wel op dat ze lang bijna allemaal veel sneller speelden dan de onzen. Omdat ze ons een beetje onderschatten? Dat denk ik toch niet, want ook hun interne spelers, waarmee hun zaal vrijwel vol zat,  waren al om 21.45 bijna allemaal naar huis.

Dat snelle, ook een Volendammer eigenschap? Iets uit de diepe genen, van vroeger? Vooruit mannen, nu snel het zeegat uit voor de wind draait.

Ik kreeg de indruk dat onze schakers wel behoorijk gemotiveerd waren. Daar hebben wij geen Louis van Gaal voor nodig. Onze teamleider is daar ook niet zo geschikt voor. Nadat hij zich nuttig had gemaakt  door aan enkelen van ons de zeer benodigde lift naar de tweede etage te wijzen – die zich ergens bijna onvindbaar in de krochten van dit wat kille bouwwerk ophield- , maakte hij geen aanstalten om te proberen  onze schakers op scherp te zetten. Hij dook zelf diep in de concentratie, had geen aandacht meer voor iets of iemand in zijn omgeving, en zag alleen nog maar zijn bordje. Hopende daar eindelijk weer eens paling of zalm op te kunnen waarnemen.  

De eerste twee ronden externe  gingen in het verleden voor ons verloren. OK, we horen eigenlijk niet in de eerste klasse thuis, maar we moesten nu toch wel maar eens proberen een goede vangst binnen te halen.      

 

Ik zag het ook aan onze openingen. Die waarmee veel ervaring werd opgedaan.  Alles van het degelijke werk . De Siciliaan van Bert, de Kan-variant van idem van Frank, de Grand Prix van Sven,  de Philidor van Paul, het Engels van Martin, en van Koen.    

Ging alleen Thomas nu alweer in troebel water vissen? Natuurlijk. Zal niet! Hij vond het leuk om te laten zien dat niet alles van de theorie zo vanzelfsprekend is. Ik leerde al van Euwe in de vijftiger jaren van de vorige eeuw dat na 1 e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Pf6  de zet 4.Pg5 niet zo goed is

wegens 4 ……  d5! Zwart offert een pion, maar krijgt daarvoor voldoende compensatie door vlotte stuk-ontwikkeling.  ‘Nou, laat dat dan maar eens zien!’ vindt Thomas kennelijk. Ik vond het er toch niet erg fraai voor hem uitzien met die loper op d3, en een pion op d2. En dat verdwaald ogende witte paard.

 Maar natuurlijk weet Thomas er wel weer wat van te bakken en komt eerst gelijk en na een wat mindere zet van Tol (12  …..  g6)  toch  beter te staan. Maar na een  verkeerd plan vanaf zet 19 gaat het voordeel verloren en wordt het uitkijken voor wit.

 19. d4  ( 19. De2 !?)

De stelling wordt behoorlijk ingewikkeld en je moet ogen van voren en achteren hebben om in de gaten te hebben wat die steeds actievere zwarte stukken, waaronder een sterke loper op g7 met een vrije doorvaart op zijn diagonaal, allemaal dreigen uit te richten.

Maar Thomas heeft die ogen, en weet zijn boot toch listig op het droge te krijgen.

Thomas’ commentaar :

‘ Pg5 werd door Tarrasch destijds als ’stumperzet’ beschreven. Toch werd deze zet de laatste jaren ook door de wereldtop toegepast, o.a.  niet zo lang geleden in het Tata-toernooi tussen Van Foreest en Carlsen.

Na 5. exd5 is 5 …. Pxd5van heel andere orde vanwege de mogelijkheid 6. Pxf7, Kxf7 7. Df3+, Ke6 8. Pc3 met een gevaarlijke aanval. Voor wie liever geen stuk offert is 6. d4 een prima alternatief.

Ik vreesde even 10 ..  Lg4 11. Dg3 maar dan heeft wit nog Ph7! Het was theorie tot en met 14. … Lg7 .

I.p.v  15. d3 is wel eens 15. a3 gespeeld. ‘Analyse this’ vindt 15. d3 wel  de beste.

20. Ld2

Ik miste dat zwart op 20. cxd4?!  Lg4? had met kwaliteitswinst. Gelukkig zag ik het op tijd en realiseerde ik me een paar zetten later dat ik een pluspion had gehad en dus de schade beperkt bleef. De evaluatie veranderde daar wel van +0,5 naar -1.

  22. …. Td8? 23 Pe4  (Pe2!?)

Helaas is op zetten als 23. h4!? 23. h5 mogelijk. Eventuele stukoffers op h5 lijken niet voldoende compensatie op te leveren.

  31. Dd7

Mijn tegenstander was onaangenaam verrast door  31.  Dd7. Ik hoopte op 34. Kh7 waarop Ld3 vervelend voor zwart is. Het evenwicht werd nergens echt beslissend verbroken. Alleen moest wit de laatste 15  zetten daarvoor nauwkeuriger spelen dan zwart.’

Het eindigde zo:

 1……. Te7 32 Dc8+ Te8 33.Dd7 Te7  34. Dd8 Te8 35.  Dd7 remise wegens herhaling van zetten.

Ja ja, onze Thomas, glad als een aal (wie schreef dat ook al weer?),  kon tevreden zijn met remise.

Wij toch ook wel. Rond half elf stond het nog gelijk. Wat erg mooi was, want wij waren met zeven schepen uitgevaren , want er was er alweer  een met averij thuis gebleven, en dus begonnen we met 0-1   Maar Frank won soepel met  een sterke pot schaak. Die voelde zich vanavond al gauw als een vis in het water.

Wit staat goed, maar raakt nu lelijk uit de koers. Hij verliest een  pion.  10. Lf4 ??? (0-0-0!) En nog erger:  zijn pionnenstelling   raakt ernstig kaduuk…..

10. Lf4 ?  (0-0-0 !?) Dxe4

Hoewel hierna zwart even de beste mist (d5!) en die extra pion weer verliest, blijft hij beter staan, wegens een geïsoleerde dubbelpion van wit, en dat voordeel wordt op voorbeeldige wijze uitgebuit. Frank wint een pion en nog een, en hoewel er in het eindspel nog kundig gelaveerd moet worden krijgt zijn tegenstander geen kans meer.

Er gaat altijd één van beide vrijpionnen promoveren.

Martin lijkt halverwege een mooie vangst te gaan doen, maar blijkt ineens toch achter het net te vissen.

Hij lijkt goed te staan rond zet 13.

14 Tad1  Hier mist Martin 14 Lh3. Maar hij houdt (met enig geluk ) een gelijke stelling. Misschien zelfs iets beter nadat  hij een pion op a7 cadeau kreeg.

Maar we moeten toegeven dat zwart wel wat heeft voor zijn pion achterstand. Hij heeft pittige aanvalsdreigingen. En die hebben succes. Want vanaf hier gaat het mis met Martin.

30 Dxe5 ?

Na 30 Tdd1  kan zwart een Dame winnen tegen twee torens, maar dat is dan nog lang niet gewonnen.

Maar op de 30^e zet bezwijkt Martin voor de verleiding van nog een pion, en dan blijkt zijn tegenstander een ervaren stuurman. Hij kent de vaarroutes en de betere visgronden en en kan tevreden met volle buit weer aanmeren.

30 Dxe5? Tf2+  31. Kg1 

31. … Kh7! (want anders zou wit na De6+ nog kunnen on ontsnappen met dameruil en zelfs met 2 pionnen meer op winst staan) 32 Td3 ( ook 32 De3 helpt niet wegens T8f3 !!! en mat volgt) Dh3 en wit gaat mat.

Bij Sven was sprake van wat ik toch  maar een plusremise zou willen noemen. Hij stond kort voor de thuisvaart nog beter, maar moest toch genoegen nemen met remise.

Hij stond na de opening (Grand Prix- variant van de Siciliaan) al gauw beter. Moest zijn voordeeltje rond zet 12 prijsgeven

13. Pg5?  (Lf4!?)

, maar kreeg rond zet 19 toch weer een klein plusje

en stond bij zet  28 echt gewonnen.  

26 …  Txf1 27. Txf1  (Kxf1!?) Ka8 28  a4  (+ 3.70)

Maar kort daarop gaf hij er wel weer veel van prijs, maar kon nog steeds winnen.

Helaas verknoeide hij het echt bij zet 37

37.Ke4?? [37.bxa6+ ! Kxa6 38.Pc7+ Ka5 39.Pd5]

Zwart wint hierna de pion terug met 37…axb5 38.axb5 Pcd6+! 39.Kd5 Pxb5

Een mooie manoeuvre die je niet zo direct ziet in zo’n eindspel . Ik in ieder geval niet. Wellicht begint de klok hier ook een rol te spelen.

Sven schrijft dat hij er een beetje een schuldgevoel aan overhield, want dat het door hem kwam dat we nu niet gelijk speelden tegen die drommelse  Volendammers. Wat een onzin! Hij speelde een bewonderenswaardig partijtje . Dat we niet gelijk speelden komt niet door hem maar doordat we met 7 man aan de slag moesten. Met een speler erbij was het vast wel gelukt.

Paul stond er al gauw met zwart  middels een Philidor vrij degelijk bij. Maar ja, een Philidor! Dus wit had vrijwel de gehele partij een minimaal en soms zelfs een iets beter voordeeltje. Bij zet 28 laat wit dat verwaaien.

28. Tb1?  Phf6 Hierna is er weinig meer aan de hand voor zwart. Bij zet 31 wordt tot remise besloten.

Koen speelde Engels met wit. Lang gelijk opgaand. Rond zet 20 lijkt er even de klad in te komen, maar zwart zet eerst niet door.

20 …. Le6  [20…Pb4! 21.a3 (21.Ta1 g5 22.Pe2 Lb5) 21…Pc2]

Maar enkele zetten later krijgt zwart toch weer het initiatief en krijgt Koen het een beetje moeilijk. Het leidt ertoe dat hij een pion verliest. Maar dat hoeft niet catastrofaal te zijn , want zwarts pluspion is onderdeel van een geïsoleerde dubbelpion.

Maar ja, dat wordt toch zwoegen. Ook voor zwart. Die blijkt toch geen kans te zien dat te winnen. Koen zegt als remise is geaccepteerd: ”Ik geloof dat ik er wel blij mee mag zijn.” En dat  is zo, want het computerprogramma vertelt dat het echt verloren was. De zwartspeler wist natuurlijk dat zijn club al gewonnen had, ook als hij remise speelde Het was de laatst beëindigde partij van de avond.

Het was al 12 uur en het viel nog niet mee om het gebouw uit te geraken dat eigenijk al gesloten leek.

Maar het lukt gelukkig. Jammer dat het net niet gelukt is om met een spiering een kabeljauw te vangen. De spiering werd  alweer verschalkt.

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

Mocht het gerecht u vorige week wat zwaar op de maag zijn gevallen, nu een verrukkelijke dessert. Na het sluiten van de markt toch nog de partij van Stefan ontvangen. Daar was ik blij mee.

Ik bleek gelijk te hebben toen ik eerder schreef dat Stefan met die vreemde koningszetten misschien toch gelijk had. En ik had gelijk dat het een bonte kermis werd op zijn bord. Ik kan u daar  nu even wat van laten zien. Aanschouw dit en verbaas U!

Stefan:  ‘Ik had helaas te veel tijd gebruikt in de opening aangezien ik niet meer goed wist hoe ik het best op e5 kon antwoorden. Ik wist dat ik op het eind met de koning op het midden van het bord beter stond maar helaas door een foute zet gaf ik het weg. ‘

Stefan mag dan uiteindelijk verloren hebben ik vind het een grandioos partijtje schaak. Als je achter zo’n stelling zit , moet je goed kunnen schaken en bovendien nog de moed bezitten om dat te kunnen benutten door je zo in de gevarenzone te begeven.

Stefan heeft een pion gewonnen, maar heeft zwart niet ruim voldoende compensatie?

Komodo  zegt dat c3 ook kan. Maar daar moet je ook stalen zenuwen voor bezitten.  Stefan speelt 9.Dd2. Waarop volgt Da5xd2 10. Kxd2  ( het begin van een lange wandeling) dxe3+ 11. Kxe3 menigeen zou hier fxe3 gespeeld hebben. Maar Prof. Dr  K. is het eens met Stefan. Bij zet 15 vindt hij (of is het een zij, je weet vandaag de dag niets meer zeker) dat na  15 …. Pg4+ de stelling ongeveer gelijk is.

Maar na 15 …. 0-0 acht onze digitale kenner dat wit iets beter staat. Het gaat om die pion natuurlijk, maar zwart heeft wel wat compensatie.

Maar na zet 18. wordt het witte voordeel tastbaarder. Althans voor het rekentuig. Ik zou hier zelf erg zenuwachtig van geworden zijn.

18 Lxe4 Kxe4

En het wordt nog gekker:

19.  …. fxe5 20. Pe3  Tf4+   21.  Kxe5  Wanhoopszet of briljant?

Diagram 21 Kxe5

Onze schaakmeester (of-juf?) vindt het subliem. En geeft een hoog cijfer: 0.92

21. ……  g5 22. Td7 Te8 

Hier ging ik naar huis. Ik kon dit niet meer aanzien!

Onze expert op de 64 velden vindt het mooi voor wit. Zwart heeft geen compensatie meer voor zijn pion. Hoezo?

Als wit nu 23. Dd5 speelt om van het aftrekschaak af te komen kan hij lekker verder. Maar nu wreekt zich dat Stefan heel veel tijd nodig heeft gehad om echt constant foutloos in die idiote stelling steeds de beste te vinden. Hierna gaat het helaas snel bergafwaarts.  23. h4? Lf8+ 24. Kd5 g4 25. Pg5  en de rest ga ik u besparen, Stefan is gestorven als een held op het slagveld.

Ik heb wel wat met Haarlem. Je hebt er mooie musea. Een mooi oud centrum. Er komen belangrijke mensen vandaan.  Namen die blijven. Van politici, wetenschappers, kunstenaars, schakers.  En andere culturelen.  Te veel om op te noemen. En, voor mij vooral belangrijk, van schrijvers:  Harry Mulisch, Nicolaas Beets, Godfried Bomans, Lodewijk van Deyssel, Frederik van Eeden. Dat type van soort. En nog vele anderen. En als die Haarlem ooit verlieten, keerden ze er bijna altijd geregeld voor korte bezoeken of voor langere tijd weer naar terug. Heimwee naar Haarlem. Begrijpelijk. Die schrijvers leerde ik natuurlijk alleen op papier kennen.

Ik ben graag een bezoek aan Haarlem.  Enig bezwaar van die stad is voor mij dat ik er met mijn auto altijd verdwaal. Maar dat zal wel weer aan mij liggen.

Op 24 oktober kregen wij hoog bezoek uit Haarlem. Belangrijke culturelen. Niet op papier, maar in levenden lijve. Echte schakers die ons moesten laten zien dat onze promotie van de derde klasse NHSB ineens naar de eerste klasse toch wel een beetje als ‘vreemd en overdreven’ geklassificeerd moet worden.

Nou dat lukte. Het Witte Paard bleek ons een sterk team te hebben toebedacht. Dat onder aanvoering van mijn oude collega Enno Noordhoff er serieus voor ging zitten ons eens even de oren te wassen.

 Ik zag vreemde dingen gebeuren. Zag hoe Koen al snel op eigenaardige wijze een pion in rook zag opgaan, hoe Stefan wel een pion won, maar als hij die schat nog een poosje  zou willen kunnen blijven liefhebben daar wel erg vreemde koningszetten voor zou moeten doen. En dat deed hij. En dat werd een stelling te vreemd voor woorden. Maar omdat de tegenstander nog veel tijd nodig had om zijn stukken te ontwikkelen, zou het kunnen zijn dat Stefan nog gelijk kreeg ook. Maar het allereigenaardigst vond ik wat er gebeurde op het bord van Thomas. Die raakte in zijn   Svesnikov- opening in een voor zijn doen  wel erg belabberde situatie.  

Maar wat de rest betreft, helemaal een vanzelfsprekende executie ging het misschien toch niet worden. Want onze overige vijf waren duidelijk niet van plan zich zomaar te laten  afslachten. In de loop van de avond werd steeds duidelijker dat we aan verlies niet zouden ontkomen, maar dat de cijfers nog best iets minder smadelijk hadden kunnen uitpakken. Want zowel Bert als Paul vonden het nuttig om al vroeg tegen de op papier sterkere tegenstanders met remise genoegen te nemen. En Bert deed dat in een veel betere stelling. Wel begrijpelijk, en te vergeven, maar ook een beetje jammer. Wie gaat ons team een beetje meer zelfvertrouwen aanmeten?

Omdat inderdaad Thomas, Koen en Stefan verloren en de overige vijf remise speelden, werd het 2,5 -5,5. Wat er niet erg gezellig uitziet, maar waar we toch niet  heel erg ongelukkig van hoeven te worden. Er bleken toch vijf van onze spelers het niveau van de eerste klasse wel aan te kunnen. En wat die anderen betreft, ach iedere schaker weet toch dat je het meeste leert  van de partijen die je verliest.

Thomas speelde een Svesnikov. Enno bleek daar een wapen tegen te hebben bestudeerd. 7. Pd5   ( na 1. e4 c5 2. Pf3 Pc6 3. d4 cxd4 4. Pxd4 Pf6 5. Pc3 e5 6. Pb5 d6 )

Nu is 7 … Pxd5 wel noodzakelijk wegens de dreiging op c7. 8. exd5 En ja wat dan? Ik speelde het al heel vroeg toen er nog geen computerschaak-programma’s bestonden en wist van krant en tijdschrift dat hier 8 …. Pb8 en 8. ….Pe7 gespeeld werden. Niet de allerprettigste mogelijkheden voor de Svesnikov-adept. En tegenwoordig wordt 7 Pd5 best veel gespeeld. (Maar nog steeds is hier gebruikelijker 7. Lg5 met vandaag de dag boeken vol theorie.) Omdat ik 7 ….. Pb8 er echt niet vond uitzien, probeerde ik zelf hier maar altijd 7. … Pe7.

Thomas kiest 7 …. Pb8. Het moet kunnen, maar na 8. a4  en 11 a5 dreigt Thomas een beetje uit zijn theorie te raken. Ik ook natuurlijk. Enno niet! En mijnheer Komodo ook niet.

Want nu blijkt toch 11 ….  a6 beter te zijn dan 11. …. Pa6 van Thomas. En blijkt zijn 12 ….. b6 het begin van een verkeerd plan en na 13. axb6 axb6 14. 0-0  is  Lb7 zelfs een misser. Die loper staat verder voor dood op sterk water. Had beter naar d7 gekund.

(Thomas en Enno keken ook nog naar het grappige 13. Pxa7 Txa7 14. Lb6 en `wit heeft veel pionnen voor de kleine kwaliteit.` Maar wat Enno speelt is beter.)

`Thomas `Zoals het ging, werd de loper op a8  begraven en werd de a-lijn voor zwart een probleem.`

Zwart probeert hierna nog wat listigheden te bedenken en offert daarbij maar een stuk, namelijk die toch al machteloze loper. Het is wonderbaarlijk hoe Thomas zelfs met een stuk minder  toch nog wat dreiginkjes weet te creëren,   Maar wit maakt geen fouten. Bij zet 40 geeft Thomas toch maar op.

En kondigt aan in zijn mail met commentaar dat hij binnenkort maar weer eens flink gaat studeren. Ik zou dan nog maar eens naar 7 ….Pe7 gaan kijken. Maar wie ben ik?

Bert mocht het met zijn KI opnemen tegen een vierpionnenspel. Ik herinner me dat ik hem daar in het verre  verleden ooit niet zo’n plezier mee deed. En ook nu nog had het voor hem mis kunnen gaan. Maar gelukkig zat ook Sjoerd van Raaij niet zo goed in zijn theorie en doet hij Bert bij zet 10 een leuk schijnoffer kado!

10. Le2 ? ( 10. e6! Lxe6? 11. d5) Pxd4!! Ook weer gebaseerd op een vorkje. Nu bij wit!  11. Pxd4 fxe5!

 Hierna mist zwart een kans op groter voordeel, maar blijft in ieder geval een aardige stelling behouden. En bij zet 14 krijgt hij weer een eenvoudige maar mooie kans, en die laat hij niet liggen.

14. 0-0? Lxc3 15. bxc3 Txf4 Wellicht had wit gerekend op 16. Ld5+ en daarna de toren slaan op f4. Maar na e6 blijft hij toch een kwaliteit achter. Hij frommelt nog wat, maar Bert laat zich niet in de luren legen. En hoewel niet simpel, hij zou dit moeten kunnen winnen. Mijnheer K taxeert hier -4.70 !

Bert: ‘Natuurlijk snapte ik weer niet veel van de opening.
Dat kon ik wel repareren met een schijnoffer. Daarna stond ik steeds beter maar ik had zelf niet echt door hoeveel beter.
Toen bood ik maar remise aan.
Dat nam hij gretig aan.’

Kir Theo – Frank

Frank:  Ik denk een solide partij waarbij ik geen moment echt in de problemen ben geweest.  Ik denk dat ik iets beter stond vanaf het moment dat beide lopers eraf waren,

maar ik had al veel tijd gebruikt dus kon niet alles meer helemaal uitrekenen. 21…. b5  22. axb5 De computer vond 22. ….. Dxb5 niet de sterkste maar had de voorkeur voor22……  axb5.

Ik wilde zelf die a-pion houden omdat deze al half vrij was. Mijn tegenstander dacht dat op c4 het veel beter zou zijn om deze te pakken (dxc4) en ik dan een winnend eindspel zou hebben, maar dit blijkt niet zo te zijn.

Remise is wat mij betreft de enige juiste uitkomst van de partij.”

ES: Ik sluit mij gaarne bij de vorige spreker aan.

Paul – Pepijn Steenbergen

Paul werd getracteerd op een BenOni. En sloeg op zet 5 terug met het paard, terwijl cxd5 nogal wat sterker en gebruikelijker is.

Hij krijgt met wit aldus geen voordeel, maar slecht is het ook niet. Het gaat een poosje gelijk op.

Dan gebeurt er iets vreemds

Volgens de computer moet zwart hier met 16 … Pxd5 flink in het voordeel kunnen komen.  17. cxd5  b5  of 17. exd5 De7+

Ik denk niet dat ik dat gezien zou hebben. Gelukkig voor Paul ziet Steenbergen dat ook niet. De  heren denken waarschijnlijk beiden dat ze blij mogen zijn met remise. En gaan over op herhaling van zetten. Steenbergen liet daar een mooie kans liggen.

16 …. Da5  17. Dc3? (Pc3=) Dd8  18. Dc2? Da5? (Pxd5!  -2.20) remise  Ik denk dat Paul daar iets gelukkiger mee kan zijn dan Steenbergen.

Bart de Valk- Martin  

Martin: ‘Dramatische opening zorgt voor mij voor een dramatische partij die mijn tegenstander toch niet kon winnen. Uiteindelijk overleefde ik naar een remise. ‘

De dramatische opening is een Alapin.

Diagram zet 2 c3

In zijn Alapin-bijbel behandelt Svesnikov de 2 varianten 

2   ……. d5  en 2. ….. Pf6. De laatste vindt hij iets beter.

Maar Martin moet verder op eigen kracht en probeert het met 2 …. Pc6  en 4 …… e6. Dat moet nog wel een beetje kunnen, als daarna toch snel d5 volgt. Maar dat gebeurt niet, en al spoedig  begint zich dat door Martin gesignaleerde ‘drama’ af te tekenen. Dat wordt keepen vanavond. Wit heeft meer ruimte.

Maar Martin is best wel een goede keeper. En rond zet 20 heeft Martin warempel toch wel gelijkspel bereikt.

Als zwart hier Tc8 speelt om Pc6 te voorkomen kan hij wel weer even de toekomst met vertrouwen tegemoet zien, Maar dat doet hij niet, en na 20 …  Lf6 ? 21 Pc6 wordt het toch weer buffelen.

Bij zet 26 dreigt de ondergang

Die vrijpion op c6  kan nu vervelend gaan worden. Met 27 a4!  dreigt verdere opmars van dat akelige ding. Eén  voorbeeldje : 27 ….. bxa4 28. Da5! Dxa5? 29 bxa5 Tc8 30.  c7

Maar gelukkig ziet de Valk dat niet .

En na 27 . Te1? DXc6 kan zwart weer opgelucht adem halen.

28. Le4 Te8!! 29. Lxh7 Kf8  en er is weinig meer aan de hand.

Na zet 36 komen ze terecht remise overeen.

Dit waren de vijf partijen waar ik materiaal van mocht ontvangen. Mocht er alsnog iets bij me binnenwaaien zal ik dat ook u doen toekomen. Ik ben nog het meest bedroefd over het gemis van de partij van Stefan. Want dat was echt een vrolijke kermis!

Enfin 2,5-5,5.   Kon erger! Misschien komen we straks een wat minder sterke tegen.

(Met excuses aan de vier interne-schakers. Ik had door omstandigheden geen tijd meer. Volgende keer weer beter.)

eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Het is gewoon al een beetje lente. Ik kan dat niet uit mijn hoofd zetten. Ik zie overal lente. Toen ik 50 jaar geleden uit Amsterdam naar een dorp in Noord-Holland verhuisde,  kwam ik er al gauw achter dat er soms  plotseling van alles veranderde als het lente werd.  Dat was me in de stad nooit opgevallen. Het prille groen aan de bomen, de nieuwe kleuren in de tuintjes, de eerste kievieten op het weiland.  Sindsdien is het een obsessie geworden. Als het lente wordt, zie ik en hoor ik de uitingen van lente overal. In mijn slaap,  in  mijn eten, in alles, zelfs in mijn zien van schaakpartijen. Ik weet dat het verbeelding is, maar toch.  Maakt u niet ongerust, het wordt ook weer zomer. En dan gaat het vanzelf weer over. En als u  mijn beeldspraak in den vervolge dezes een beetje belachelijk vindt, dan vind ik niet erg. Ik kan er nu eenmaal niets aan doen. Het zoekt een uitweg, en is niet te stuiten.

Een mooie -best wel al- lente avond. Wij begeven ons heerhugowaarts. Zes weer eens  ten onrechte naar de derde klasse gedegradeerde schakers. Sterker dan ooit. Twee sterke schakers helaas  even  niet beschikbaar. Geeft niks, intussen  hebben we er na de corona- stops  geheel onverwacht vier sterke schakers bijgekregen, en drie  ervan  zijn er vanavond bij! We zouden moeten kunnen winnen. Wordt dit een ‘lentebode’? Volgens de woordenboeken heeft dit woord twee betekenissen.  Onder andere: voorbode voor betere omstandigheden.  Bijv. politieke of economische. Daar zou ik gaarne aan willen toevoegen : schaakcompetatieve. Maar je weet het bij  het voetballen en schaken nooit zeker. Je kunt winnen van een sterke en verliezen van een zwakkere. Blijkens het leuke verslag over deze avond op de site van Heer Hugowaard hielden ze er daar rekening mee dat ze de rol van David moesten spelen tegen Goliath. Maar ja, David won wel!

Nergens vrolijk vogelenzang. Lag niet aan de omgeving. Aardige speelruimte en veel aardige mensen.

Ik ben intussen lang zo sterk niet meer als de meesten die daar ons clubje vertegenwoordigen, en ik moet steeds aan zes partijen tegelijk even proeven, dus heb ik het geregeld fout. Bovendien ben ik ook nog een zeldzame  pessimist. Toen we vorig  jaar lente een merelnest in ons tuintje hadden, moest ik legio keren per dag dwangmatig gaan kijken of die kleintjes nog wel leefden.  Ik was er ook vanavond niet gerust op dat mijn jonkies het gingen overleven. Gelukkig waren ze wel al geruime tijd uit het ei en misschien toch best bijna toe aan wegvliegen.  

Sloeg dat aanvalletje van Martin wel door of was het gewoon bluf met te weinig stukken  en werd het niet tijd dat hij nu eindelijk zijn damevleugel eens ontwikkelde.

Had Sven overzien dat hij een pion ging verliezen en zijn tegenstander een gevaarlijk dreigende aanval kreeg. Bert speelt een Pirc. Ojee, ik zie f3 op het bord. Als dat een Saemisch wordt (de gevaarlijkste tegen de Pirc) door een kenner, moet ik nog zien of Bert dat kan gaan winnen. En nog erger: tot mijn verbijstering stond ons nieuwe idool  Thomas Broek volgens mij ineens helemaal niet goed. Hij had iets agressiefs tegen een Caro Kan geplant, maar iets moois wilde er nog niet uit opbloeien. Tja, als het zelfs hem niet lukt, kan het best helemaal mis gaan. Zulke gedachten blokkeerden even de bij mij in dit seizoen normale vrolijke lentemuziek in mijn hoofd. Ik hoorde veeleer het panische geroep van een ten hemel stjjgende grutto, die zijn jongen wil beschermen. ‘O Guttegutteguttegut’

Maar bij Frank  kwamen ze gelukkig geheel onverwacht en vroeg  al gauw de voor ons schattige sneeuwklokjes tevoorschijn, op het veld, op f7. Wel vreemd. Iedere schaker weet toch dat daar het eerst wonderbaarlijke dingen zichtbaar kunnen worden. Als je dat niet wil moet je op tijd de bolletjes daar uitgraven.  Zijn tegenstander overzag totaal een loperoffer daar ter plekke, gevolgd door een verwoestend aftrekschaak, waarna een kille wind zijn noodzakelijke koningswandeling over het hele bord wel erg onaangenaam maakte. Dat wel dus.

Verder werd mijn geduld behoorlijk op de proef gesteld. Hugo speelde met zwart een nette Pirc. Heel langzaam probeerde hij wat initiatief te pakken. Dat zou kunnen gaan lukken , maar het zag ernaar uit dat het lang zou gaan duren voor ik  me het opgewekte “kiewie kiewie”  van de kieviet  in mijn oren zou kunnen verbeelden.

Omdat bij Bert de dames al vroeg waren verdwenen – van het bord wel te verstaan- zou het niet meevallen om daar remise te ontwijken. Dacht ik.

Ik begon me af te vragen of we eigenlijk wel goed genoeg waren voor de 2^e klasse nhsb. Of we misschien niet gewoon terecht even in de winterkou hadden gezeten. Gingen ze ons dat hier bij Heer Hugo even op sportieve wijze duidelijk maken? Ik heb ooit aan nestbescherming in het weiland gedaan. Voorkomen dat vossen of landbouwmachines die mooie nieuwe vogeleitjes verpletterden vóór de nieuwe generatie zich een weg had gebaand naar een nieuwe lente. Kon ik ook hier maar om de borden stokjes zetten ter bescherming tegen  onverlaten. Maar dat kan natuurlijk niet. Gelukkig dan maar dat Frank wel al vroeg het eerste kievietsei had gevonden.

Maar plotseling begon de zon te schijnen. Ademloos zag ik hoe Sven de schijnbare aanval van zijn tegenstander ging weerleggen. Hij dacht er wel heel lang bij na omdat hij bij het wieden van dit tuintje veel geniepige stekels tegenkwam. Dat maakt het voor de rondlopende toeschouwers extra spannend. Zou hij wel zien dat ……  wachten, wachten, nee hij heeft nog niet gespeeld, wachten ……  gelukkig hij heeft het gezien! Martin bleef weigeren zijn achtergebleven stukken tot bloei te brengen, maar won wel een beetje materiaal en zijn tegenstander kreeg ook de ruimte niet om er iets moois te planten. Het was aan zijn gezicht af te lezen dat hij er zich niet erg gelukkig bij voelde.  Bert liet toe dat zijn tegenstander de pionnenstelling voor zijn koning ruïneerde. Ik schrok er even van, maar toen ik langer ging kijken, begreep ik dat het wel eens een meesterzet van hem zou kunnen zijn. Hij zette de deuren van de plantenkas open om de zon toe te laten.  Nog wat later stond Thomas nog steeds minder, maar werd duidelijk dat hij niet van plan was zijn gazonnetje zomaar te laten onderdelven. Daar zou veel spitwerk voor zijn tegenstander aan te pas moeten komen. En ik zag bevestigd wat ik al vermoedde: Thomas  is een goed opgeleide  schaaktuinier. Hij is niet alleen goed thuis in de openingentheorie, maar ook in het eindspel. Beter dan wie ook in ons klupje.  Bewonderenswaardig snel en adekwaat voerde hij de noodzakelijke snoeiwerkzaamheden uit. Misschien ging hij het toch nog op remise houden.

Helaas stak er bij bord zes ineens een schrale wind op. Hugo overzag een penning van een pion in zijn koningsstelling en daar kon zijn mooie  heliotroop niet tegen.  Het was precies de situatie als ik begin deze week op de site beschreef. Jammer want hij had de hele partij heel erg goed gespeeld. Zeker nog even geen tijd gehad om de site te lezen. Begrijpelijk, maar jammer.  Gek genoeg was het nog niet eens echt direct desastreus, maar hij was zo geschrokken dat hij zijn gereedschap niet goed meer kon gebruiken en dat  derhalve al gauw naar zijn tuinhuisje kon terugbrengen.

Eind van de avond werd het voor mij steeds mooier. Ik zag ineens weer katjes aan de hazelaar, zwaluwen voorbij scheren, crocussen ,narcissen en tulpen kleuren, een eerste vlinder en hoorde zelfs merelgezang. Gek want die hoor je anders nooit ’s avonds laat.

Want ja, Martin won! En nee Thomas verloor niet. Tot ieders verbijstering won die. Hè ?????? Wat zegt u ???Jazeker. Hoe? Miraculeus. Hij speelde intussen in rapidtempo. Dat ging zijn tegenstander ook doen. Niet verstandig. Thomas schwindelde bij zwart een stuk weg, tegen pionnen. Hij hield daarna op twee fronten vrijpionnen tegen. Snoeide ook de vijandelijke pionnen terug. En maakte zich op voor het laatste wieden. Zwart gaf het op. Die zal ’s nachts wat onprettig gedroomd hebben.

Bert liet daarna zijn tegenstander ontsnappen. Die hoorde ik aan een clubgenoot vertellen dat hij gezwijnd had. Dat was ook zo.

Maar de eindstand was dus 1,5 – 4,5 . Misschien iets te geflatteerd. Het legertje van Heer Hugo had goed weerstand geboden. Bijna net zoals Oekraïne tegen Rusland. O jee, ik ga hiermee  toch Aris de Heer niet achter Poetin scharen? Natuurlijk niet. Gewoon rare niet zo correcte  beeldspraak. Daar maak ik me wel vaker schuldig aan. Nog het meest in de lente.

Vrolijk gingen we huiswaarts. Dit uitstapje bleek hopelijk echt een lentebode in twee betekenissen. Ook schaakcompetatief.

Nu wat highlights:

Frank- Tom Lambooij

De sneeuwklokjes:

 

11 ….  Pg6 ????  12. Lxf7+  !!  Kxf7  13. Pxe5 ++ dubbelschaak  Ke6 14. Dg4  Kd6  15. Dg6 +

En de kille avondwandeling in het mistige bos eindigt aldus:

19. ….  a5  20. Tf4 +  c4  21. Txc4 mat

Gek genoeg  moest er rond zet 17 nog flink worden nagedacht hoe die Koning midden op het bord, temidden van vijanden, nu echt moest worden matgezet. Maar het lukte!

Piet Konijn- Bert

Het geniale  van het vernielen van de eigen koningsstelling:

Want enkele zetten later geeft Prof Dr K (XIV)  – 1.30  ,   voor zwart dus.

 

Na 23 …. Te8! 

Maar goed, zo liep het niet. Na  Lxd1 verwaterde het wat, en bij zet 28 werd tot remise besloten. Hoewel zwart nog steeds een pion voor stond.

Justin van Ingen –   Martin

Martin heeft slechts twee stukken in de aanval. Maar wit mag niet meer rocheren en kan zelf ook niets. Nog belangrijker is dat Martin twee pionnen voor staat, en zijn aanval niet echt hoeft door te slaan. Afruilen mag ook wel.

  Player – Stockfish 280920 (20.De2)

Na Te3 verliest wit een stuk. Pas bij zet 25 besluit zwart nu toch die andere stukken erbij te halen. Ja, dan helpt er helemaal geen moedertjelief meer aan.

 

Na zet 27 geeft wit dan toch maar eens op.

De geweldige partij  Sven- Mats Bakker

Waar ik dacht dat Sven iets over het hoofd had gezien.

11. …….  Dg6 !

Daar schrok ik van. Er dreigt zowel Dxe4 als Lxh3. Nou dacht ik: Speel maar Kh1 en jammer dan van die pion op e4, maar een klein beetje compensatie heb je misschien wel. Op die dame kan gejaagd worden. Maar Sven doet na heel lang nadenken:  12. f4  Weliswaar staat zwart dan ook beter, maar het wordt dan wel een heksenketel! Geeft niet als je een pion achter staat, als de stelling maar ingewikkeld genoeg is, wint de sterkste toch wel. Natuurlijk bezwijkt zwart voor de verleiding en slaat op h3. Er dreigt even mat. Logisch toch. Maar toch was Dxe4 beter geweest!

De witte koningsstelling ligt zo’n beetje aan poeier. En er dreigt mat. Dus wie doet hem wat? Ik denk dat bij de heel lange nadenksessie van Sven hij dat allemaal al voorzien heeft! En vastgesteld dat er wel twee zwarte stukken instaan!

Zwart kan het niet mannen. Hij doet een voor de handliggende zet, (Pe5 vlucht naar c6) en die blijkt niet zo goed te zijn. Want Sven speelt à tempo  14  f5 !!!

Als zwart zijn loper op h3 niet wil verliezen moet  de dame op de g-lijn blijven! En die raakt dan in moeilijkheden. En dat maakt dat wit een stuk wint. En daar was werkelijk niets tegen te doen!

 

17. …. Dxe4  Maar echt simpel is het nog steeds niet. Zwart heeft wel 2 pionnen voor dat stuk. En de witte stelling kent ook nog wel een paar nadeeltjes. Maar Sven heeft er geen moeite mee. Hij gaat over tot aanval. Een mooie.  Volg het in onderstaand ‘levend’ diagram. Dat leek me wel de moeite waard.

Gerard Reijnen- Hugo

Hugo speelde zijn Pirc heel verdienstelijk. Zijn tegenstander was zo vriendelijk zijn loperpaar geheel belangeloos van  de hand te doen, en daarna stond het bij Hugo beurtelings gelijk of wat  beter voor hem.

Bij zet 26 …  d4 gebeurt er iets eigenaardigs. Hugo maakt daarmee zijn enige echte fout tot nog toe. Hij mist de penning van pion f7. 27. Dxg6! Dat is schrikken. Voor mij, en natuurlijk helemaal voor Hugo. Ik vermoed dat Hugo daardoor zo van slag was dat hij daarna meer foutjes maakte, en verloor. Maar als ik thuis de partij in het schaakprogramma bekijk, blijkt dat de conclusie daarvan is:

Dat 27. Dxg6 hier helemaal niet de beste is!

Hierna     dxc3!! 28. Dxf7+ Kh8 en zwart zou nog steeds beter staan! Omdat er dreigingen langs de onderste rij opduiken in combinatie met een pion op c3 die gevaarlijke dingen kan gaan uithalen.  Bijv. c3-c2.  Beter dan Dxg6 vindt K. dus 27. Dd3! Met bijna gelijk spel voor wit. (!)

Na 27. Dxg6 speelt Hugo …. Td6?? in plaats van ….dxc3, wat dus nog steeds best aardig voor zwart zou zijn.

   HH – Hugo (27…Td6 )

En wit reageert daarna fout met 28. Dg3? in plaats van 28 Lxf7 met groot voordeel voor wit.

Daarna slaat Hugo met de loper op f3, terwijl hij met dxc3 alsnog flink voordeel had kunnen halen. En nu verliest hij.  Ik weet zeker dat zoiets komt doordat Hugo heel erg geschrokken is van het overzien van Dxg6. Schaken is niet alleen logisch denken maar ook emotie! En ik voel me erg schuldig omdat ik direct daarna zelf aan die ontreddering bijdroeg door mijn negatieve reactie naast het bord. Sorry! Sorry!

Ik hoop niet dat Hugo erg gedesillusioneerd is geraakt. Gelukkig eindelijk weer  in staat om te komen schaken, en een heel goede partij gespeeld, en dan door één foutje toch verloren. Volgende keer gaat het vast wel goed!

Thomas – Sergo Asoev

Thomas speelt de agressiefste variant tegen de als rustig, eigenlijk saai bedoelde Caro Kan. De opening waarover Donner ooit schreef dat die daarom verboden moest worden! Ik meen dat hij vond dat spelers die dat speelden gediskwalificeerd dienden te worden. Botwinnik was natuurlijk een absolute superwereldkampioen en die speelde zwaar strategische partijen waar ik in 1960 nog erg weinig van begreep. En die speelde gewoon heel vaak Caro Kan. In zijn partijen om het wereldkampioenschap tegen Talj in 1960 en 1961 vijftien keer!!  In 1960 verloor hij de match, maar de revanchematch in 1961 won hij weer. Ik herinner me mijn verbazing toen hij een keer speelde:  1. e4  c6  2. d4  d5 3. e5 c5 !?  Ik dacht dat zoiets gewoon tempoverlies was. Maar daar dacht Botwinnik dus anders over.

Talj was juist een schaker die het heerlijk vond om het spel heel ingewikkeld te maken, en speelde altijd agressief. Niet geofferd, was  niet geleefd. Later werd vaak aangetoond dat zijn offers lang niet altijd correct waren, maar ze brachten zelfs de sterkstetegenstanders zo van hun stuk dat hij er wereldkampioen mee werd.

Volgens mij is Thomas ook een beetje zo. Zijn aanpak van de Caro kan lijkt ook sprekend op wat we bij Talj tegen Botwinnik al eens kunnen aantreffen:

Ik dacht al gauw dat zijn tegenstander het bekwaam aanpakte en al gauw wat beter stond. Het eerste is waar, het tweede niet. Prof Dr K. vindt t/m zet 14 zelfs dat wit een klein tikje beter is. Na 15 Le3 wisselt het beeld. Daarna staat volgens ons digitale genie zwart inderdaad comfortabeler. Dat had ik dus toch wel goed gezien. Het gaat wit zelfs een pion op b2 kosten  (gepland door wit), maar wel met wat compensatie. Genoeg?  “Ik herinner me een uitspraak (van wie was het ook al weer) :  ‘to b two or not to b two, that’s the question’ Het lijkt erop of de compensatie voor wit tegenvalt, en dus neemt hij bij zet 23 maar een flink risico met 23  f5.

Dat werkt want zwart reageert niet op zijn best. ( 23 ….  d4!)  Want na 23 ….Pxe5 staat wit nu redelijk. Maar kennelijk is Thomas niet tevreden met redelijk en gooit er bij zet 25. maar weeriets riskantstegenaan. Hij heeft vast alle partijen va Michel Talj grondig bestudeerd.

25. Pxd5? ( Tf6 !!) Dxd2 26. Pf6 en na Ke7 zou zwart verschrikkelijk goed staan, maar hij speelt Kd8 en staat dan alleen maar gewoon goed. Hij wint uiteindelijk met Lxb3 een kwaliteit. Ik ben bang dat dat Thomas even ontgaan was. Hij staat nu een pion en een kwaliteit achter.

Hier  was ik als toeschouwer er van overtuigd dat we heel blij zouden mogen zijn als Thomas er nog een remise uit zou kunnen slepen, maar dat ik dat niet erg zag gebeuren. Ik zei dat Thomas op de gang. Hij glimlachte ontspannen vriendelijk naar me. Hij maakte zich kennelijk daar helemaal niet druk over. Hij speelt in hoog tempo lekker verder. Ik heb ooit iemand eens horen zeggen: ‘Als je weet dat je beter bent, gewoon wachten tot het konijn langs komt, en dan pang.’ Maar bij Thomas krijg je de indruk dat hij de konijnen zelf fokt!

  Broek – heerHugo (29.Pe4)

Ja hoor, daar is het konijn  : 29. ….  Le7 ???  30. Lc3   en dat wint een kwaliteit terug.  30. … Pg6  31. Lxh8   Pxh8   

Maar hij staat nog steeds een pion achter! Maar zijn stukken staan wel wat actiever. Thomas racet ontspannen verder. Het verschil met de andere Verstappen van onze club is dat die op geen stukken na in korte tijd zoveel ziet als onze nieuwe.

Zwart probeert zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel tot gelding te brengen en dat maakt het voor de toeschouwers wel weer even een beetje spannend. Maar wit wint nog een pion met zijn actievere toren. Toch houdt zwart kansen in het eindspel.

Daar zit Thomas niet mee. Hij neutraliseert ze. En fokt een nieuw konijn. Dat wordt een belangrijk konijn, zeg maar een paaskonijn.

50. …  Tf8 ???  (Td8!?)  Th2!!!!! Dat wint een paard.

Daarna is het echt wel uit. Nog een beetje opletten voor die vrijpion en wel proberen zelf nog een pion te bewaren, want anders wordt het toch nog ingewikkeld. Thomas maakt het moeiteloos verder af.

Zwart geeft op. Het verslag op de site van Heer Hugo schreef Piet Konijn (leuke naam in dit verband. Die kwam bij Bert langs , maar stond absoluut geen pang toe.) Hij noemt onze eerstebordspeler de ‘aalgladde Broek’.Dat vind ik een beetje negatief.Ik ga hem in het vervolg anders noemen : Onze Tietatovenaar.

Dat was het dan weer.

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

En geniet van de lente, zolang het kan:

Wegens Corona-gedoe thuis kon ik er niet bij zijn dit keer. De uitslag viste ik van de NHSB-site, en tot nu kreeg ik twee partijen binnen. Met commentaar. Waarvoor dank.   (En later ook nog een verslagje van Martin, zie verderop)

Martin:      “Wederom een solide Engelse partij. Dit keer tegen het Hollands. Het zal vast kunnen,  maar volgens mij heb ik er nog nooit van verloren. “

(Eddy:  Deze opmerking joeg mij het schaamrood naar de kaken. Ik laat u straks nog weten waarom.)

Martin: “Na wat rekenwerk speel ik 8. c5 alhoewel de pc er niet van gecharmeerd is, ben ik dat wel. Slaan van c5, of bijna elke andere variant ondermijnt het zwarte centrum. (ES: ??)Het vergde wat rekenwerk maar bij doorschuiven vond ik Pg5 aan het einde van die variant.”

   Martin “Zo gebeurde het ook, en zo zou ik een pion winnen. Echter is deze stelling ook nog gevaarlijk voor zwart en hier gaat het voor hem dan ook mis.” (EddY: De comnputer geeft hier al enkele zetten veel beter spel voor wit, ook veel meer dan ter waarde van een pion! Wat niet wegneemt dat het voor zwart helemaal een puinhoop wordt na  12 Db3!   Van iemand die Hollands speelt kun je verwachten dart die heel erg oplet of er geen akelige binnendringers zijn die zijn koningsstelling (immers een beetje lekke) kunnen belagen.  Vooral via de lange diagonaal a2- g8! Dan ga je toch minstens overwegen of het niet tijd wordt je koning eens op h8 te zetten. Dat wist zwart in deze partij vast ook wel! Maar ja, had er misschien eventjes niet op gelet!

Ik weet van nog iemand die zoiets overkwam! Brrrr. Ondergetekende! Tegen wie ? Juist, dat was tegen ene Zwaneveld! Het verschrikkelijke onheil vond plaats op 7 febr. 2012! Ik heb het mezelf nooit meer vergeven.

  Zwaneveld Martin – ES (21.Db3+)

Na 21. Db3 + Kh8  22. Dxb7  was het voor zwart gauw afgelopen. In 2012 was ik toch echt nog wel wat te goed voor dergelijke stommiteiten!  Misschien dat deze ontboezeming heer Duijs tot enige troost kan strekken. “)

Martin: “Het uitspelen verdient niet helemaal de schoonheidsprijs maar ik verloor veel tijd met rekenen en wilde het natuurlijk niet vergooien. Dat viel uiteindelijk mee, een solide 1-0.”

________________________________________________________________________________

Frank: ”

Hierbij mijn externe partij tegen Ronald Kamps.
Ben geen moment in gevaar geweest. Had het eerder kunnen afmaken als ik Df6  (ES: ????)  had gezien, maar voor mijn gevoel was de buit al binnen.”

Eddy: Het was een nette Grand Prix Attack. Het is lastig te zien dat bij gelijke stand rond zet 9 de zet 9. … Pd7 niet zo goed is.

  Zwart schijnt eerst op e5 te moeten ruilen, en pas daarna Pd7 te moeten spelen. Omdat anders wit zelf op d6 slaat en daarna een prachtig paard op e4 nestelt en de zwarte loper op d6 dan niet zo lekker staat 9…  Pd7? 10. exd6 Lxd6 11. Pe4!  En zo gaat het in de partij!

Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk raakte van de volgende zetten van Frank.

 

11. …  Lc5 [wat moet zwart nu met zo’n ding?] 

11…Pxd4 12.Dxd4 Le7 13.Dxg7;

11…Le7 12.f5!;

11…Lb4 12.f5] 

12.Pxc5! Pxc5

13. Dh5 !

Bij het naspelen dacht ik eerst: Is dat nu niet een beetje voorbarig? Ok, die valt daar het Paard op c5 aan. Maar dan haal je dat weg en doet die dreigende Dame daar toch niet zo veel. Die moet toch weer terug! Maar zo eenvoudig blijkt het niet.

Een paar voorbeeldjes:

 13. …… Db6 [dit werd gespeeld]

Andere zetten:

13…Pa6 14.f5! 0–0 15.Lxc6 bxc6 16.f6+–;

13…e5 0 14.Pxc6 bxc6 15.Dxe5++–;

13…Pe4 14.Te1 Pf6 15.Dc5+– voorkomt rochade;

13…Pd7 14.Pxe6+–

De manier waarop Frank het uitmaakt is indrukwekkend. En diep!

13. …. Db6

14.Le3!! [Heel knap gespeeld! Daar moet  op gestudeerd zijn. want je denkt dan gelijk: die loper staat even ongedekt, kan dat kwaad? Vaak is zoiets link! Frank besluit : Nu dus niet!]

14…g6  Het kan ook nog wel anders , maar niet beter. 15.De5! 0–0

16.Pxc6! bxc6 17.Lxc5 Dxb5

18.a4! Db8 19.Lxf8 Dxe5 20.fxe5

20. Kxf8

En zoiets wint Frank wel. Vooral als hij dan ook alweer kans ziet om twee torens op de 7^erij te verbinden.

28.Txf7 Txc2 29.Txh7  opgegeven

Knap hoor!  En nu maar hopen dat die mijnheer nog even bij ons eenvoudige kluppie wil blijven spelen.

______________________________________________________________

Martin:   Ik heb deze week heel weinig tijd gehad door nogal hectische laatste weken. Hierbij even een kort verslag van de avond. Mogelijk dat jij met nog ander ontvangen materiaal hier iets van kan maken.

Wij mochten de schakers van de Waagtoren ontvangen en daarmee onze eerste externe partij op onze nieuwe locatie.

Al vroeg was iedereen aanwezig en met 6 borden aan tafel was dit eigenlijk een perfecte locatie. Opvallend was dat Stefan uit Australië even kwam kijken naar het reilen en zeilen van de club. Ook konden we Bert weer verwelkomen en plaatsen op het eerste bord.

Daarmee was onze opstelling toch nog verrassend sterk, en gemiddeld ruim 100 punten hoger als van onze tegenstander. Hoewel niemand zich op voorhand daar op richt is het toch prettig om te zien dat iedereen zijn niveau weet te halen.

Ik kwam zelf het snelst in een veel betere stelling te staan, maar ook Frank zorgde voor wat rust in de wedstrijd. Niemand kwam snel slechter te staan, alhoewel Paul wel een beetje aan het worstelen was.

Bert en Sven hadden wel even tijd nodig om in comfortabele stellingen te komen. Zover ik gezien heb heeft Sven het heel lastig gehad en pas aan het einde van de partij kon hij echt het verschil maken.

Ik was snel klaar maar tot mijn verbazing stonden we daarmee al 2,5 – 0,5 voor. Doordat Frank en Hans hun partijen toch wel snel afwikkelden.

Bert kwam een pion voor te staan. Deze dubbelpion was echter niet voldoende om ook te winnen.

Paul toverde een eeuwig schaak uit zijn hoge hoed, en Sven speelde een ingewikkeld eindspel waarbij hij toch wel wat geholpen werd door zijn tegenstander, die te lang doorspeelde op winst.

Al met al een stabiele avond zonder verliespartijen, maar het allerbelangrijkste is dat we weer even konden schaken. Daarmee een bladzijde omslaan en de Corona (hopelijk) achter ons laten. Tevens ook even de gedachte verzetten aan de Oekraïense oorlog, waar iedereen ook veel mee bezig is.

____________________________________________________________

Aris de Heer – Waagtoren N4    (28 febr. 2022)

Bord 1

Bert Kuijer (1779)

Martin Rep (1664)

½ – ½

---

Bord 2

Sven Damen (1677)

Nico Mak (1671)

1 – 0

---

Bord 3

Paul Verkooijen (1766)

Peter van Diepen (1652)

½ – ½

---

Bord 4

Martin Zwaneveld (1721)

Peter Duijs (1611)

1 – 0

---

Bord 5

Hans Pelt (1693)

Theo de Bruijn (1551)

½ – ½

---

Bord 6

Frank de Geus (1714)

Ronald Kamps (1540)

1 – 0

---

---

Totaal

Gemiddelde rating: 1725

Gemiddelde rating: 1615

4½ – 1½

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden