Toen ik maandag op de club arriveerde, bleek er gevluggerd te gaan worden. Normaal gesproken kom ik niet als ik dat tevoren weet. Maar ik wist het niet. Of ik ga gelijk weer weg. Maar ja, ik was er nu toch. Dus maar even blijven. Beetje rondkijken en eens nadenken over mijn eigenaardige relatie met het vluggertjesverschijnsel.
Toen ik nog jong en vitaal was vond ik het leuk. Ik herinner me nog een jaarvergadering van Aris de Heer ongeveer in 1968. In de rondvraag opperde ik de mogelijkheid om eens een keertje een vluggertjesavond in te lassen. Dat deden die schakende agrariërs eigenlijk nooit. Ik herinner me nog de reactie. Ik was nog niet zo lang lid en ik zie de vele misprijzende gezichten nog voor me. Wat een idioot voorstel van die jonge vent, die net kwam kijken. Er werden weinig woorden aan vuil gemaakt. Daar konden ze niet aan beginnen. Het heeft heel lang geduurd voor nieuwe generaties Aris de Heer-ders dat wel gingen doen. Minder vaak dan tegenwoordig, maar toch. Toen ik de zestig gepasseerd was, vond ik dat vluggeren nog wel een beetje aardig. Ik kon het ook nog wel een beetje, en eindigde nog wel eens bovenaan. (Toen waren de huidige grote drie nog geen lid) Maar ik merkte wel dat ik er niet zo goed meer tegen kon. Ik kon niet goed accepteren dat ik in vluggertjes ook wel eens echt blunderde, dat dat er nu eenmaal bijhoort.
In dit verband : Afgelopen maandag een kort gesprekje met Bert:
Eddy: ‘ Hoe is het afgelopen Bert? Je hebt zeker gewonnen?’ Bert : ’Nee, het werd remise.’ Eddy: ???? ‘Maar je stond gewonnen, je stond 2 pionnen voor!’ Bert lachend: ‘ ja, ik stond gewonnen. Maar ja, een vluggertje hè!’
Kijk, zo moet je dat doen. Dan blijft het leuk. Maar ik kon dat niet. Ik zat dan elke partij doodzenuwachtig achter het bord. En na verloop van tijd kreeg ik daarom een hekel aan dat vluggeren. Ik deed niet meer mee.
Ik verzon wel smoezen. “Dat is toch geen schaken meer. Ons edele denkspel laten verworden tot een potje gokken. Bij schaken moet je op zoek zijn naar de waarheid, de bekroning van de logica, van het denken, niet naar mazzel.”
En vandaag de dag als wepmeester opper ik dat ik er niet gemakkelijk over schrijven kan, want die partijen worden niet vastgelegd.
Uitvluchten natuurlijk.
Maar ja, nu vanavond was ik er nu eenmaal. Nog maar even wachten met de terugreis. Misschien ging er iets plaats vinden waar ik nog iets mee kon.
En dat gebeurde.
Er kwam ineens weer een jongere binnenstappen. Helaas waren juist vandaag onze andere 2 jongeren aan het vakantie vieren in het buitenland. Martin vond het geen probleem, Joris kon best meedoen met de vluggertjes vanavond. Mocht wat langer blijven van zijn ouders, want nu toch vakantie. Ik had wat bedenkingen. Geen idee wat hij al kan. Als het echt mis gaat, en hij gedesillusioneerd raakt, komt hij nooit meer terug. Dat zou jammer zijn. Ik speelde even een opening met hem. Mijn aarzelingen verdwenen direct. Hij speelde een Slavisch Damegambiet een tiental zetten volgens het boekje! En toen we het boek uit waren speelde hij verbijsterend snel veel goede zetten. Tjonge, zo’n ventje, die moeten we zien te houden. Die heeft al eerder veel geleerd.
Bij de vluggertjes bleek dat er nog wel wat te leren overblijft. Hij speelde snel. Te snel. Dus soms goed, maar daardoor te vaak ernstige fouten. Waarom? Nervositeit, want nu tegen echte schakers? Voor het eerst in ons gezelschap, bang niet goed over te komen? Alleen gewend aan jonge tegenstanders, die je op die manier kunt intimideren? 4 van de vanavond 5 tegenstanders van hem lieten zich dat niet overkomen. Alleen Peter was er niet tegen opgewassen.
Ik keek vaak naar de jongen en zag dat hij goed met nederlagen wist om te gaan. Opgewekt tuinde hij in de zaal rond, keek nieuwsgierig naar de lopende partijen. Tjonge! Een derde Verstappen in aantocht?
Verder verliep alles naar verwachting. Thomas won zijn groep B met imponerend 5 uit 5. Als goede gedeeld tweede daarachter Martin en Bert. In groep A won Ron. En werd Marc tweede. Kwam onze Verstappen 1 niet verder dan een halfje. Die kan daar trouwens ook bewonderenswaardig goed tegen. En ook Peter als laatste in groep A leek het best naar zijn zin gehad te hebben. Knap. Had ik dat ook maar gekund.
Meer opzienbarends heb ik niet gezien. Misschien dat Ik Paul en Frank nog wel eens nog succesvoller heb gezien.
7
Eindstand
Groep A:
1.Ron 4,5 uit 5
2. Marc 3,5
3. Frank 3
4. Paul 2
5. Joris 1
6. Peter 0
Groep B :
1 Thomas 5 uit 5
2/3 Bert , Martin 3,5
4. Hugo 1,5
5. Gerrit 1
6. Ab 0,5
Ik zocht op internet of ik nog iets in dit verband kon vinden wat dit verslagje van een avond vluggeren toch nog een beetje interessant kon maken. Dat vond ik.
Een vluggertje van een andere jongere, met hoge snelheid- routes. Eline Roebers , in 2020 jeugdwereldkampioene meisjes tot 14 jaar. (Mastrovasili is een grootmeester.)
Eline Roebers – Mastroivasilis [C47] kwalificatie worldcup 2021,
En ook grappig in verband met de onvermijdelijke teleurstellingen bij vluggeren:
Verlies van Robert Fischer toen die 20 was ( hij was op zijn 15e al grootmeester en won daarna al talloze toernooien) tegen een tamelijk onbekende schaakmeester. Commentaar aldaar: ‘Bobby zal niet blij geweest zijn.’
Als we dit winnen vanavond kan ons de titel niet ontgaan. En promotie. Want Opening 64 staat 3e. En Koedijk ,voor ons in de laatste ronde, staat laatste. En waarom nu niet winnen? Als ik de Elo’s opzoek van de tegenstanders blijken die ver onder die van ons te liggen. Hun opstelling is daarom duidelijk een tactische. De laagste elo’s zitten aan de topborden. Dat moet geen bezwaar zijn. Wel een beetje vreemd. Dat je zwakkere spelers van je vereniging naar Aris de Heer stuurt. Van je 32 Elo-leden de nummer 25,26 en 27. En die dan tegenover een Thomas en een Ron zetten. Of is dat voldoende te verklaren door het feit dan je ook een team in de 1e klasse NHSB hebt, en een team in de KNSB? Of is dat hun manier om veelbelovende spelers sterker te maken? Over zulke onbenullige dingen kan ik tegenwoordig dagen aan het tobben raken.
Dus ik verwachtte een eitje deze avond. Maar dat viel behoorlijk tegen. OK, het ging veelbelovend van start. Martin kreeg al snel 2 pionnen onbaatzuchtig uitgereikt, en had daarna weinig moeite om al vroeg het klusje te klaren. Zelf schrijft hij :
‘We speelden een opening die ik goed had voorbereid. Dit onderstreepte het niveauverschil. Lg4-c8 en en daarna b5 was teveel van het goede.‘
En ook vrij vlot won Thomas. Maar ik kreeg wel de indruk dat die toch wel wat uit de kast moest halen, en het toch wel even duurde tot het zover was dat hij rustig achter zijn bord kon zitten. Zie verderop zijn commentaar.
Maar verder…. Toen ik echt om 23.00 weg moest sprinten om vervoersproblemen te vermijden, waren er maar liefst nog 4 partijen bezig, waarvan er slechts één voor ons al duidelijk gewonnen stond. Daaruit moge blijken dat het echt helemaal geen eitje was.
Paul had alle zeilen bij moeten zetten om een heel gevaarlijke koningsaanval te weerstaan. Die zal peentjes gezweet hebben.
Bij mijn vertrek dacht ik dat het hem gelukt was, maar zeker was ik er niet van.
Marc had al gauw op winst gestaan, won een stuk, maar ook zijn tegenstander tracteerde hem op onbehoorlijke dreigingen richting zijn koning en een promotieveld. Te moeilijk voor mij, voor Marc misschien niet. Ik was er absoluut niet gerust op. Ging wit hem een poets bakken?
28. Te1? ( met f4!! schijnt wit te winnen)
Zie verderop voor Marc’s eigen commentaar
2S7A6691ZWXXWEB
Ron had met wit heel rustig en gedegen een gevaarlijke koningsaanval opgezet.
Ik zag in de volgende stelling dat Ron de dames ruilde om zonder veel risico het gunstige eindspel in te gaan.
Ik smoesde met Martin en Frank dat ik Th7 veel beter vond, want dat de zwarte dameschaakjes wel zouden verzanden. Uiteraard bleek later dat ik gelijk had.
(31. Th7 Dc1+ 32. Kh2 Df4+ 33. g3 Dxf3 34 Dg7+ en zwart gaat mat. )
(Zie ook commentaar van Ron verderop.)
Tot mijn verbazing zag ik dus dat zwart kans zag die aanval te overleven. Maar hij was wel 2 pionnen achter geraakt, en bij mijn vertrek dacht ik wel dat Ron dat eindspel wel ging klaren. Maar wist dat hij het dan echt niet cadeau gekregen zou hebben van die tegenstander met bijna 400 elo-punten minder.
40. .. Txc4 41. Pxf6 wit geeft op
En ook bij Bert ging het niet van een leien dakje. Hij deed het heel rustig aan in de opening, dacht kennelijk dat hij best even kon wachten tot het konijn langs kwam en dan vuren. Even dacht ik dat dat moment begon te naderen, en vreesde voor het konijn, maar toen bleek het toch nog niet zo ver. In tegendeel, zwart werd een beetje hinderlijk actief.
22…f5
Toen ik weg moest zat hij nog volop in het middenspel en eigenlijk vreesde ik toen dat hij dat niet ging winnen. Niet verliezen ook gelukkig.
En inderdaad, het bleek remise geworden te zijn.
Bert: ‘Er gebeurde niet veel spannends, mijn tegenstander deed niets fout en dan is het moeilijk winnen’
U begrijpt dat ik dinsdagochtend onophoudelijk op internet heb gezeten om te zien hoe het nu afgelopen was. En alsmaar heb proberen te bedenken wat zo’n elo-regeling eigenlijk voor nut heeft. Dat zegt toch eigenlijk bar weinig. Gelukkig hebben we geen team van spelers die overmoedig gaan zitten schaken met de gedachte toch sterker te zijn. Die indruk kreeg ik totaal niet. En hoe komen die paar taaie tegenstanders aan zulke lage ratings? Daar klopt toch niks van. Ja, daar kan ik dagenlang over lopen te muizenissen. Dat vindt u absurd natuurlijk. Ik eigenlijk ook.
Commentaar van Ron:
‘Mijn pionoffer op c3 waar hij niet op inging was dus nog bekend en niet goed voor zwart.
Ron – Opening64 (12…Da5)
13. De2 ( …. Dxc3? 14. Ld2!)
R0n – Opening64 (30…Dh6)
Ik was inderdaad eerst Th7 van plan. Dat wint sneller. Hij heeft 2 schaakjes, ik dan g3 en hij moet Dg4 dan spelen, dan h5-h6, dreigt h7 en Tg7 en op Dg6 kan dan Kg2 en is uit. Eerder won overigens Lg6 (gelijk aangegeven door Frank) veel sneller dan het door mij gespeelde Txb7. Maar ik zag ook dat dit eindspel heel gemakkelijk gewonnen moest zijn. Zijn koning vast op onderste rij, vrijpion op h5 en 2 pionnen meer.
Tot hier verliep de partij naar wens. Ik verwachte nu 17.Dd2 en dan na 17..Dc5 een snelle overwinning (wit heeft een probleem op c4). Maar wit laat zich niet zo gemakkelijk wegzetten.
17.De2-f1 (versterkt c4) Ta8xf3 (Ook hier was ik nog tevreden. Nieuw plan: Tef8 en druk op f2, en daarbij sta ik al twee pionnen voor) 18.c4xd5 (ok, één pion voor, maar ik dacht die haal ik wel terug) Pc6-b4 19.Ld3-c4
Stelling na 19.Lc4
Ik zat hier te kijken naar 19..Tef8 20.Le7 Df4 (niet 20..De7: 21.d6) 21.Td2 maar het leek mij onnodig ingewikkeld aangezien Pb4 in staat. Maar de computer ziet wel hoe het verder moet: 21..d3 en dan 22.Ld3: Pd3: of 22.Lb3 Lb2: en zwart wint. Wit hoeft natuurlijk geen 20.Le7 te spelen, maar te voorzichtig dus van mijn kant.
19..b7-b5 (ik had er wel een pion voor over om de loper van de diagonaal te halen) 20.Lc4-b3 (gaat er niet op in) Kg8-h8
Stelling na 20..Kh8
Opnieuw te voorzichtig. Veel beter is 20..Tb3: 21.ab3: Dc5 22.Kb1 Dc2 23.Ka1 d3 en zwart wint.
21.Df1xb5 Te8-f8 22.Th1-e1 c7-c6 (ik vond wit na 22.The1 wel erg actief worden, en mijn pionnen voorsprong is ook weg, dus ik was blij deze zet te vinden) 23.d5xc6 Tf3-f5 24.Db5-b7 Tf5xg5
Stelling na 24..Tg5:
Dit leek mij winnend. Op c7 heb ik Tc5, dus gewoon een stuk meer. Maar het is nog niet zo eenvoudig als ik dacht…
25.Kc1-b1 Pb4-d5 (Tot mijn schrik zag ik de variant 25..Pc6: 26.Te6 en dat beviel mij helemaal niet; daarbij begon tijd ook een beetje krap te worden. Het idee van 25..Pd5 is om Lb3 buiten de deur te houden) 26.Lb3xd5 Tg5xd5 27.Te1-e7 (oh, oh, waar komt dit opeens vandaan) Lg7-e5 (De loper op g7 stond aangevallen, en ik dacht op e5 blokkeer ik de e-lijn en hou ik wat meer controle over pion c6. Maar Le5 is niet goed, en ik had hier 27..Tb5 moeten spelen)
Stelling na 27..Le5
Nu had wit kunnen winnen! Mijn computer schrijft: “28.f4! is het dunne pad naar de winst”. Inderdaad, niet zo gemakkelijk te vinden, maar had zomaar gekund…
28.Td1-e1 Dd6-f6 (zwart is weer ok) 29.Te7xh7 Kh8-g8 30.c6-c7 Df6-f5 31.Kb1-a1 Td5-c5 32.Th7-e7 Df5-c2 33.c7-c8D Tf8xc8 34.a2-a3 d4-d3 35.Te1xe5 Dc2-c1 (niet 35..Te5: 36.Tg7 Kf8 37.Df7 mat) 36.Ka1-a2 Dc1-c4 37.Ka2-a1 Tc5xe5 (maar nu kan Te5: wel, want Dc4 dekt f7) 38.Te7xe5 d3-d2 39.Db7-f3 Dc4-c1 40.Ka1-a2 d2-d1D 41.Df3xd1 Dc1xd1 42.Te5-b5 Tc8-c1 (met nog iets van 30 seconden op de klok, maar het is voldoende want wit gaat mat) 0-1.
Commentaar van Thomas:
9. Le3 was een wat mindere zet van wit, waarna zwart al wat prettiger kwam te staan.
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (8…Pxd5)
9.Le3
Ik vond nog wat partijen met het actievere 9. Le5. De zet Le3 kost wit het loperpaar en verzwakt zijn pionnenstructuur, op mijn beurt was ik echter ontevreden over 11.. e5.
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (11…e5)
Vreemd genoeg vindt Analyse This/ Stockfish na enig heen en weer dit toch de beste zet met waardering -1. Het blijkt dat na 12. d5, Pe7 13. e4, Ld7 14. Dd2, Pc8 het zwarte paard het sterke veld d6 gaat bereiken en wat f5 is voor het witte paard, is d6 minstens zo’n droomveld voor het zwarte paard.
Na 12.d5, Pb8 was het zwarte voordeel wat minder, maar nog niet geheel verdwenen.
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (15.Pd1)
15. Pd1 was wat passief, Stockfish geeft het verrassende 15. Kh1 en na 15. Lxe3 16. De1 heeft wit compensatie voor de pion , mede dankzij een lichte voorsprong in ontwikkeling.
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (16…Pc5)
Echt moeilijk voor wit werd het na 17. Db4? ipv het betere 17. Dc3, Lf5 18. Pxe5,Pe4 19. Dd3 met verwikkelingen die een tikkeltje beter voor zwart ogen, maar in ieder geval nog spel. Na het kwaliteitsverlies voor wit was het een kwestie van techniek ( wel een cliché, de praktijk is meestal weerbarstiger dan de theorie!)
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br 21.Tfxa1
Ik keek nog naar 21…. Ld4 maar na 22. Pxd4, exd4 23. Pb5 knabbelt wit iets van zijn materiaalachterstand af en het is ook zonde van het loperpaar.
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (27.Lxb7)
Na rond zet 27 nog gekeken te hebben naar een snelle beslissing door de loper op b7 in te sluiten, hield ik me verder rustig om, zeker in een teamwedstrijd niets in de waagschaal te stellen. Wit wilde bijna de blunder 33. Pd2? spelen,
Sebastiaan Wolkers – Thomas Br (32…Lc5)
hield het stuk nog vast maar staakte enkele zetten later toch de strijd.. En we konden de verrichtingen van Ron naast ons gaan volgen, die met een buitengewoon boeiende partij bezig was.
Zo dat was weer een mooie externe match. Voor ons althans. Als we er voor die laatste tegen Koedijk nu hiet al te zelfverzekerd aantreden, kan het kampioenschap ons niet ontgaan.
Tjonge. Wat een kermis overal! Wat een heksenketels! Wat een feest. Geen moment verveling. Overal de vreemdste gebeurtenissen op het bord. Misschien geen bewijs voor hoge kwaliteit van onze interne competitie. De enige volledig bloedserieuze partij leek me die van Bert met Ron. (Maar om 23.00 moest ik weg, en wie weet wat daar later nog heeft plaatsgevonden.) Dus zinderende spanning voor de toeschouwer, maar vast ook voor de deelnemers zelve. Wat is het toch een leuk spelletje.
Het meest verrassend van al die verrassingen vond ik hoe Peter in een latere periode verschrikkelijk lang heel sterk bleef spelen tegen Martin, die een heel lange avond en wat mazzel nodig had om hem eronder te krijgen. Ook daar dus een woeste happening vanavond. Want na zet 8 staat Peter eigenlijk al verloren. En na zet 13 had hij kunnen opgeven.
Maar goed dat hij dat niet deed, want ineens begint Martin’s aanpak haperingen te vertonen.
Martin – Peter (13…Kh8)
14. 0-0 ?? Ach een stukoffer is altijd leuk, en gezien het zwarte rommeltje aldaar zal het toch wel goed zijn?! Nee dus. De stand is ineens bijna gelijk. Even 14. Lg5 houdt groot voordeel voor wit vast. Wonderbaarlijk dat vanaf nu Peter steeds de beste zetten vindt!
Martin – Peter (14.0-0)
14…… Dxf615. gxf6?? Een tweede stukoffer! Leuk, maar correct ?? Wat heeft Martin voor plannetje? Mij lijkt het bluf! Eerst even Lxf8 houdt de stand gelijk.
Martin – Peter (15.fxg6)
15. …Dd4+ ! 16. Kh1
Martin – Peter (16.Kh1)
16 …Lxh6! Met groot voordeel voor zwart. Maar er moet wel nog goed opgelet worden. Ik kan me zo goed voorstellen wat hier door Peter moet zijn heengegaan. ‘Nog een stuk te grijp? Daar zitten natuurlijk akelige dingen achter! Ik heb wel Martin tegenover me zitten! Als ik het niet aanneem, hoef ik niet meer bang te zijn voor stiekeme plannetjes als ik zou slaan. Dat stuk misschien terugofferen? Pe5 bijvoorbeeld? O Jee. 16. … Pe5? 17. Txf8! Txf8 18. g7 mat. Nou, ik pak dat tweede stuk toch maar. Ik zie wel!’ . Terecht. Maar de stelling is ingewikkeld en subtiel. En daar speculeert Martin natuurlijk op.
Martin – Peter (19.Dh5)
Het wordt nu Peter echt te veel. Hoe los ik de dreigingen op? Hij geeft één stuk terug. 19. .. , Pxg6 20.Dxh6. Maar na 19. .. , Dg7 had hij de boel bij elkaar kunnen houden en heel groot voordeel behouden.
Hierna veert Martin op. Met 4 pionnen voor een stuk ziet hij nog kansen. En weer vindt Peter 7 zetten lang sterke antwoorden. Maar daarna krijgt Martin eindelijk de kans om te bewijzen dat hij toch echt de sterkere schaker is. Eindspelen zijn (nog) niet het sterkste punt van Peter. Maar wat een partij !!
En er gebeurde nog veel meer dergelijks. Wouter was er weer. Hersteld van vrij langdurige fysieke narigheid. En hij was het nog niet verleerd. Hij speelde een prima partij. Ik keek al mijn ogen uit toen ik Gerrit echt in de aanval zag gaan. Dat zie je niet zo vaak.
Gerrit – Wouter (12.Dh5)
Maar daar was Wouter niet van onder de indruk. 12. .. Pf6 Die gaf uitstekend tegengas. Hij stond al gauw, en bijna voortdurend, wat beter en dat begon rond zet 20 zelfs nogal erg duidelijk te worden. En dan begint ook hier ineens het circus.
Gerrit – Wouter (22…Pd4)
21.Pd5 ??
Als dit geen blunder is -en dat geloof ik zeker niet- dan moet Gerrit heel goed gezien hebben dat hij misschien opnieuw kan aanvallen. En offert hij een kwaliteit. Knap, want een snel vervolg is niet te zien. En het offer blijkt dus helaas niet correct.
Na 21. .., Pc2 22. e5 kan zwart gaan oogsten. Maar dan volgt een goochelact die nauwelijks te begrijpen is. Eerst geeft zwart zijn grote voordeel weg, door niet een toren op a1 te slaan, maar
Diagram Gerrit – Wouter (24.e5)
22. ..,Kf8 te spelen. Waarschijnlijk benauwd voor 22. .. Pxa1 23. Pf6+ maar niet gezien dat dan Dxf6 kan volgen. Wit kan de dame niet nemen wegens Txe1 mat.
Nu, na Kf8, zou de stand gelijk zijn, ware het niet dat ook Gerrit nu in de fout gaat. 23. Dh3?(Pe3!) en nu kan zwart alsnog de kwaliteit pakken maar wel op e1!
Analyse Gerrit – Wouter (25…Pxe1)
Toegegeven, dat ziet er onvoorzichtig uit, wat gebeurt er via h7?, maar het kan! 24. Txe1 ( Dxh7 , Pxf3 schaak !! En daarna Lxd5 Niks aan de hand. ) Txe5 en de dreiging Txe1 en Lxd5 is voldoende om Dxh7 ongevaarlijk te maken.
Maar zwart durft alweer niet de kwaliteit te pakken, met groot voordeel. Hij speelt voor de veiligheid 25 .. h6.
Gerrit – Wouter (25…h6)
Nu kan wit weer gelijkspel krijgen met 26 Pe3!! Want het paard dat valt Pc2 aan en de witte loper valt de zwarte aan. Dus nu wordt afruil van stukken noodzakelijk en dat nivelleert vrijwel.
Maar dat doet wit niet, en hij speelt 26. Df5? Hierna kan zwart weer zonder bezwaar met Pxe1 een kwaliteit winnen. En eindelijk doet hij dat.
Gerrit – Wouter (26…Pxe1)
Wit lijkt te blijven dreigen, maar erg gevaarlijk is het eigenlijk niet. Nog steeds met flink voordeel voor zwart.En dat wordt er na een paar zetten niet kleiner op.
Gerrit – Wouter (28…De7)
Je zou zeggen dat het nu tijd wordt voor wit om dat paard op e1 maar te pakken, want die kan ook nog wel iets uitrichten. Bijv Pxg2. Maar Gerrit geeft de voorkeur aan het lekker ingewikkeld laten zijn. Daar kijken we een beetje van op.
Gerrit – Wouter (29.e6)
Maar alweer is Wouter op zijn post!
29. .. Df6!
Nu moet wit wel de dames afruilen en dat doet hij niet graag. Maar er blijft nog wel wat dreiging over. Misschien.
Gerrit – Wouter (30…gxf6)
Zo langzamerhand zijn we getuige van een langdurige komische act met dat zwarte paard: (bij zet 21) Zwart: Zal ik op a1 slaan of op e1. Of toch maar niet? Even later: Zal ik dan nu alsnog slaan?Op a1 of op e1? Nee toch maar niet. Nog later: Zal ik dan nu wel slaan op e1? Ja. Vooruit maar. Wit: zal ik terugnemen op e1? Of nog even wachten?
Gerrit – Wouter (31.Lxf7)
Zwart:(bij zet 31) ‘Ja , als je dat paard niet wilt hebben kan ik het natuurlijk daar weghalen.’ ( 31. .. Pc2! 32. Tc1 Pd4! Met dreiging van een vork. Dus Lxe8 haalt dan nog niet veel uit.) ‘Maar toch link, dus toch maar even niet.‘ 31. … Teb8
Wit: Zal ik dan nu toch maar eens op e1 slaan? Ja, anders heb ik echt niks meer. Vooruit dan maar. 32. Taxe1
Ik wijs er op dat dit feestje rond het zwarte ros maar liefst 10 zetten onafgebroken heeft geduurd!!
Als de toeschouwer nu dacht dat het ergste nu wel achter de rug is, nee dus… Er komt nog meer spektakel!
Na zet 33 staat zwart natuurlijk nog steeds gewonnen.
Gerrit – Wouter (33.Lh5)
OK, er dreigt iets akeligs. Na 34 e7! gebeuren er heel nare dingen. Dan zal toch ineens wit wel kunnen winnen! Maar dat is natuurlijk heel eenvoudig te voorkomen met 33. … Ke7 !!!
Maar nu volgt de tragiek. Na een hele partij heel goed schaak te hebben afgeleverd, veel dreigingen prima ontkracht, maakt één verkeerde zet dat Wouter al die energie voor niets heeft aangesproken.
33. … Tab8??. Ja er dreigt iets op b1, maar na 34. e7+ , Kg7 blijft de narigheid voor zwart bestaan, ook als wit eerst even met 35. g3 een vluchtgat voor de witte koning vervaardigt. Mat is voorkomen! Daarna kan alsnog e7. Ooit zei een heel oude grootmeester bij zoiets : ‘Was ist ein Mensch ohne Ventil?’
Hierna promoveert de witte e-pion en zwart geeft weldra op.
Heel triest voor Wouter. Eén zet verknoeit alles! Maar wat een partij !!! Maar ook chapeau voor Gerrit. Die er vanavond agressief tegenaan ging, Adembenemend. En ik was al buiten adem van Peter-Martin.
Nog meer van dat spul? Niet zo erg woest, maar toch allesbehalve rustig.
Bij Hugo bleek weer eens dat het voor ervaren schakers niet meevalt om een partij in dat jeugdtempo te moeten spelen. Ik heb niet de beschikking over de notatie en kan dus niets gedetailleerds laten zien. Mink deed het een poos goed, maar raakte toch tegen het precieze spel van Hugo in de verdrukking. Zowel op de koningsvleugel als op de damevleugel. Maar Hugo had wel veel tijd nodig. Hij moest tenslotte zijn gewonnen stelling uitvluggeren. Dat deed Mink best heel goed. Maar schijnt daarbij ook iets fout gedaan te hebben met zijn klok. Met nog 1 minuut voor Hugo werd er remise geaccepteerd in betere stelling voor hem. Dus ook nogal sensationeel.
En ook bij Chris tegen Ab gebeurden er de vreemdste dingen. Maar ook hier beschik ik niet over correcte notatie. Ik zat op de tribune en dan zie je ze dus alleen maar kort langskomen en dan weet je niet wat er achter de Tarzanbocht gebeurt. Wat ik gezien heb: Onze Verstappen stond gewonnen, maar raakte met hoge snelheid uit de bocht. Hij raakte een wiel kwijt. (Nou ja, zijn Dame.) Met te weinig compensatie probeerde hij Chris nog in te halen, en dat gaf toch nog wat spanning op het circuit, maar Chris bleek echt veel te goed om zich nog te laten passeren. Door een driewieler.
Iets minder gekkigheid bij Marc tegen Ivar. Maar toch. Ik vond het wel heel bijzonder dat Ivar tegen het Engels van Marc redelijk uit de startblokken kwam. Het ging een beetje fout bij zet 8.
Marc – Ivar (8.0-0)
8. … e4 Nou en?
De toch voor de hand liggende zet 8 … e4 blijkt niet goed. Maar daar heb ik ook een computer voor nodig, of een speler van het niveau van Marc. Die staat namelijk al gauw erg goed, maar Ivar ziet wel kans om het nog een beetje ingewikkeld te maken.
Marc – Ivar (11…Le5)
12. dxe4,Lxc3
Marc – Ivar (12…Lxc3)
Volgens later de computer had wit hier 13. exf5 i.p.v 13. Tb1 (stand bijna gelijk). moeten spelen. Ik had wel al tijdens de partij mijn vraagtekens bij Ivars 13 …. Le6
In plaats van Ld7. Dan is het nu volgende 14. Txb7 niet gevaarlijk wegens Pd4! Maar nu krijgt wit een sterke aanval. En dat wordt dan na nog een fout van zwart een beslissende witte combinatie:
Marc – Ivar (17…Ld6)
18. Pxc5 !
Na bijvoorbeeld 18. .. Lxc5 19. a3 Pa6 20.Txd7 Dxd7 21. Lxa8 blijft wit 2 pionnen voor.
Ivar rommelt nog wat zetten door, maar verliest toch vrij snel. Geen schande. Zeker niet omdat hij de eerste 14 zetten goed tegenspel liet zien. Marc vond het kennelijk ook veelbelovend, want zat de hele avond met hem te analyseren. Tot en met eindspelstellingen. Ook Chris stond er later naast. En Ivar en Chris zullen daar wel wat van hebben opgestoken.
Dat er dus ook bij Bert-Ron sensationele dingen gebeurden, ontdekte ik de volgende dag toen ik van Ron de partij had mogen ontvangen. Daar bleek de stelling in tijdnood tot remise verklaard, terwijl zwart compleet gewonnen stond.
Ron zelvers:
“Ik heb nog nooit zo lekker geschaakt. Dat we in wederzijdse tijdnood (beiden nog 3 minuten) besloten in een totaal gewonnen stelling voor mij tot remise, mag de pret echt niet drukken.
Bertr – Ron (36.Dd1)
(Remise. Maar na Dh5 dreigt Txg2 Kg2 Tc2+ En na Txe5 Dxe5 blijven zulke dingen dreigen.)
Daar gaat het ook eigenlijk niet om. Bert gaf mij vorige keer in een voor hem veel betere stelling ook remise.
Wat ik grappig vond is dat Bert dezelfde begin variant koos als Frank laatst.
Bert – Ron (5…cxd5)
Ik had daar dus al naar 5. Db3 gekeken, waar ik niet van onder de indruk was (en Martin is ook geen fan van deze witte opstelling zo, en m.i. terecht, ik had daar 5…, Pc6 op gespeeld). Bert probeerde de andere mogelijke zet. 5. d3.
Ook dan heeft zwart al lekker spel. Het hele centrum en dat met een paard op c6 speelt gewoon heerlijk.
Op zet 10. had Bert moeten slaan op f6.
Bertr – Ron (9…h6)
10. Ld2 d4!
Daarna staat hij eigenlijk aldoor na het logische 10…, d4 al heel slecht. Zwart heeft gewoon vervolgens diverse goede zetten. Ik koos voor een aanvalsopstelling. Gezegd moet worden dat Bert tijdens de partij, zo bleek in onze korte na-analyse, al wel heel veel gezien had. Hij heeft ook vaak lang nagedacht. Mijn aanval was echter niet meer te stuiten.
Bertr – Ron (36.Dd1
Na 36. Dd1 is 36. Dh5 natuurlijk gemakkelijk winnend. Er is dan niets te doen tegen het dreigende Txg2. Al naar huis fietsend kwam dit bij mij op.“
Veel serieuze gezichten vanavond. Paul kwam van zijn bord niet af. En ook Frank deed tegen hem zijn uiterste best vanavond. Stond hier iets op het spel? Een revanche of zo? Een basisplaats in het dit jaar succesvolle AdH-team?
Of wilde Paul vlug weer naar huis kunnen? Hij schreef me ‘ Ik speelde opportunistisch opdat ik tijdig weer naar huis kon’. Maar dat viel dan tegen. Hij speelde nog als laatste. Toen ik vertrok, zeiden Ab en ik tegen elkaar : ‘Paul staat erg moeilijk, Al een hele tijd. Die gaat vast verliezen!’ De volgende dag leek dat niet gebeurd te zijn. Hij stond wel veel minder, ook volgens de volgende dag de voorradige mening van Frank en van de computer. Maar Frank kon de winst niet erg vinden en het was al laat!
Frank:
“Ik stond heel goed en had eigenlijk moeten winnen.Maar ik kon ik door de dreiging die wit had over de g-lijn niets winnends forceren voor zover ik kon zien.”
Het was wel een mooie, spannende strijd. Maar ik verbaasde me wel even over de opening. Ook nog heel vreemd dat precies dezelfde onzorgvuldigheid deze avond bij Peter–Mink plaats vond. Ik heb er al eens eerder over geschreven. Ik leerde al toen ik 18 was uit een boekje van Max Euwe (voor de jongeren: ja ja, die Nederlandse wereldkampioen) dat 1 d4 d5 2 c4 Pf6 niet gezond is.
.
Omdat na 3.cxd5 Pxd5 wit de zet e2-e4 cadeau krijgt. En pionbezetting van het centrum daar gaat het in de opening toch allemaal om? Euwe vond wel dat je dan eerst even 4. Pf3 moest spelen om te voorkomen dat zwart nog een beetje lastig kan worden met snel e7-e5.
Ik heb daar als eens eerder over gezeurd op onze site, maar dat bleek Paul nu even vergeten. Ik heb toen ook even het volgende grappige gebeuren vermeld dat mij vier keer in mijn lange leven is overkomen. (Die zettenreeks hoeft niet persé precies zo, maar is wel vrij logisch!) .
Zo’n dameoffer in de opening daar word je toch een week blij van?
Dat Paul even mijn schrijfsel was vergeten was des te merkwaardiger omdat hij mij een soortgelijk kunstje flikte met zwart! In 2003.
In het klassiek damegambiet 1. d4 d5 2. c4 e6 3.Pc3 Pf6 4. Lg5 Pbd7
. KlassiekDamegambiet 4….Pbd7
dacht ik : ‘Geeft hij nu een pion weg? Vast niet. Ja, ik herinner me wel, hier was iets. Maar wat was dat ook al weer?’ Na een poos aarzelen zei ik: ‘ Paul, Ik weet dat er iets was, maar weet niet meer wat. Maar ja, dat merk ik dan wel.’ Paul grijnsde vriendelijk naar me en zweeg -uiteraard- in alle talen.
Ik speel 5.cxd5 exd5 8. Pxd5
À tempo speelde hij 8 ….. Pxd5. Toen wist ik het wel weer. Wat ben ik toch een grote sufferd. Ik gaf op! Wegens 7. LXd8, Lb4+
Paul deed bescheiden, niet eens triomfantelijk of schamper. Maar ik schaamde me dood. Het heeft jaren geduurd voor ik een klein beetje wraak kon nemen met een ander voorbereid openingsgeintje in de Colle.
Dit hele herhaalverhaal alleen voor Frank, Paul, Peter, en Mink. Daar stond het maandag op het bord. Alle anderen wisten dat alles natuurlijk al lang.
Mink hield goed stand tegen Peter. Ondanks zijn foutieve
2. ..Pf6 . Of moeten we nu al schrijven ‘Peter hield lang goed stand tegen Mink.’? Hoe dan ook, toen Mink toch aan een aanvalletje begon, hield Peter onvoldoende rekening met de gevaren en liet zich op simpele wijze mat zetten. Omdat Mink niet noteerde en Peter er al gauw mee stopte kan ik verder niets meer laten zien.
Ook nu beging Ivar een forse blunder in de opening, waardoor hij een stuk achter raakte,
.
9. Db3 ??? bxc4
om pas daarna aanmerkelijk sterker te gaan schaken. Maar dat is zelden dan nog voldoende tegen Gerrit, die dan stukken gaat ruilen om in een gemakkelijk winbaar eindspel te geraken. Nu ook. Ik was nog even onrustig bij de volgende stand:
.
(Dit was ongeveer de stelling)
Stel dat zwart ruil van 1 van die 2 pionnen toestaat en K+L+pion tegen K resteert. In het geval van een randpion en de koning in de buurt van het promotieveld, dan is dat vreemd genoeg remise! En als Gerrit toevallig ook die extra pion opgeeft En alleen K+L tegen K overhoudt, is het ook remise. Maar dat was dus allemaal niet het geval. Er is geen randpion en Gerrit keek wel uit. Ivar geeft op.
Ab speelde zijn opening tegen Bert voorzichtig, maar niet onlogisch. Bert stond toch al gauw iets beter, maar had daar niet genoeg aan en ging op de koningsvleugel aanvallen. Misschien wat te voortvarend, maar Ab kon er niet goed mee overweg en stond al gauw echt slecht.
.
20 g5!
En na enkele zetten volgt er een niet moeilijke offercombinatie dat het partijtje elegant uitblaast.
.
24. Lxh6!
Nu volgt
Ik zag Marc tegen Hugo weer Hollands spelen. 1. d4, f5 Dat zie je niet veel meer tegenwoordig! Het meest gebruikelijk is dan voor wit fianchetteren en op e4 aansturen. Opvallend genoeg deed onze fianchetto-adept dat nu niet. Maar komt toch, denk ik, wat beter te staan. Doch rond zet 16 gaat het toch langzaam de verkeerde kant op en hij is daarna niet opgewassen tegen de koningsaanval die Marc uit zijn hoge hoed tovert.
Het is mij wel duidelijk dat Marc meestal tegen sluitingstijd steeds sterker wordt. Ook een tovenaar dus, maar anders dan onze TiTaTovenaar, die vaak kans ziet in een voor hem moeilijke stelling ineens dodelijk terug te slaan. Marc zie je bijna nooit na een avondje schaak slecht staan. Hoogstens wel eens met maar een klein voordeel, zodat de eenvoudige toeschouwer eigenlijk niet ziet hoe hij dat gaat winnen. Maar dat gebeurt dan toch. Maar goed, nu tegen Hugo, was de komende winst wel duidelijk. De details vindt u hieronder in extenso. Want Marc stuurde me een indrukwekkend en zeer leerzaam verslag van zijn partij. Als u wel eens wat meer wilt weten van de Leningrader-variant van het Hollands kunt u dat daar opdoen. Sterk aanbevolen.
Ron deed iets wat voor hem niet al te gebruikelijk is. Hij speelde e4. Thomas deed ook iets onverwachts Althans voor ons. Hij speelde de Aljechin (s jachtvariant). 1. …. Pf62. e5 .
.
Ook in onze omgeving erg ongebruikelijk! Als je tegenstander er verstand van heeft, kun je het er met zwart knap lastig mee krijgen. Maar die eer was toch aan Ron. Die verzon een minder gebruikelijke voortzetting om eventuele voorbereiding van Thomas een beetje dwars te zitten, maar raakte al vrij snel in de problemen. Dat valt gemakkelijk waar te nemen omdat hij dan mismoedig nee gaat zitten schudden achter zijn bord. Als u wilt weten hoe Thomas het varkentje (Ron) waste, lees dan het deskundig commentaar hierna. Dat komt van de heren zelf.
Ron:Ik was uiteraard niet voorbereid op Aljechin. Speel ook zelden 1. e4. Ik weet wel dat 4 pionnen-spel daar grote complicaties kan geven die NIET ongunstig zijn voor zwart. Daarom speel ik dat niet. Wat ik deed heb ik in verre verleden ook wel eens gedaan.
Ron – Thomas (10…Lg4)
11. Te1?
Op zet 11. moet ik dan echter wel gelijk h3 spelen. Speelt zwart daarop achteloos Lh5 kan wit wel enig voordeel bereiken (de pointe is dat dan in diverse varianten g4 mogelijk is om het paard op f3 te ontpennen, heel belangrijk). Nu had ik met Pbxd4 (ES: ???? )nog gelijk spel kunnen bereiken, 11. Te1 kon gelijk al worden afgestraft. Dat de toren nog ongedekt is kan van geprofiteerd worden (je vindt vast wel uit hoe J ). Maar in de partij werd mij steeds duidelijker hoe moeilijk ik eigenlijk stond. Tegen Thomas word je dan afgemaakt. Dat deed hij echt heel vakkundig…..brr….
Thomas:
Een keer geen Siciliaans spelen pakte goed uit tegen Ron. Na een paar lastige partijen tegen hem , was dit een goede keuze gebleken, al kun je dat uiteraard pas achteraf zeggen. Het risico als je deze opening niet vaak meer speelt is natuurlijk een lek in je openingsvoorbereiding, zeker toen Ron al met een voor mij onbekende variant kwam. Je bent dan al snel op jezelf aangewezen. De verzwakking van de zwarte pionnen structuur op zet 6 kostte wit wel het loper paar.
Ron – Thomas (5…e6)
6. Lxd5 exd5
Op zet 11 was ik eerst 11. dxe5 van plan,
Ron – Thomas (11.Te1)
maar ik had mijn twijfels over 12. Pxe5!? . Het blijkt volgens mijn metalen secondant dat zwart dan na 12.. Le6 13. Pxc6, bxc6 14. Lf4 licht in het nadeel is, enkele tienden dus niet erg verontrustend. Een belangrijk moment ontstond op zet 15, waar wit besloot de pion niet te nemen.
Ron – Thomas (15.Lf4)
Na 15. Pbxd4, Pxd4 16. Dxd4, Lxf3 17. Dxd8, Tfxd8 18. gxf3, Lb4 heeft zwart zeker compensatie. Deze mogelijkheid hebben we uitgebreid na de partij bekeken, en als wit secuur speelt, lijkt er toch voor zwart niet meer dan gelijk spel in te zitten. Maar pion d3 , zoals Martin later aangaf, kan ook zwak worden. En zo’n taxatie, daar kom je achter het bord toch heel moeilijk uit!
Ron – Thomas (20…Df6)\
Pas echt minder was 21. Dd2, `
terwijl na 21. Lh2 (of Lg3) , Pd4 22. Dxd3, Pxf3+ 23. gxf3, Lxf3 zwart slechts enkele tienden beter staat. Daarna was er helaas voor Ron geen redden aan.
.
0pgegeven.
Marc:
Hugo – Marc, 22jan24.
1.Pg1-f3 f7-f5 2.d2-d4 Pg8-f6 3.c2-c4 g7-g6 4.Pc1-c3 Lf8-g7 5.e2-e3 d7-d6 6.Lf1-e2 (Ik had 6.Ld3 verwacht, met als later plan e4, maar volgens mijn database wordt 6.Le2 aanzienlijk vaker gespeeld en zal ook wel beter zijn) 0-0 7.0-0 e7-e6!?
.
De combinatie van de Hollands Leningrad variant met g6 en Lg7, en de Hollands Klassieke variant met e6, wordt de kerstboom variant genoemd (met enige fantasie kan men namelijk in de punt wel een kerstboom zien). De kerstdagen zijn al voorbij, maar ik vond het nog wel kunnen 😊.
.
In de Leningrad hoofdvariant speelt zwart c6 in plaats van e6, wit speelt d4-d5, en als zwart e7-e5 speelt volgt de6:ep en Le6:, waarna zwart een zwakke pion heeft op d6 en wit op c4. Het verschil met de partij is dat in de Leningrad hoofdvariant de witte loper op g2 staat, maar hier op e2. Vanaf e2 dekt de loper c4, dus dat leek me een verbetering voor wit.
Het voordeel van 7..e6 is dat als wit een keer d4-d5 speelt, zwart gewoon kan antwoorden met e6-e5. Dus geen (en passant) slag op e6, en geen zwakke pion op d6. De kerstboomvariant lost dus een probleem op van de Leningrad variant. Echter, dat niet alleen, het lost ook een probleem op van het Hollands klassiek. Bij de klassieke variant staat de zwarte loper op e7, en moet dan vaak later, na Pf6-e4, naar f6 om op de diagonaal h8-a1 te komen. In de kerstboomvariant staat de loper al meteen op de diagonaal. Mijn plan was als volgt:
(Bij nader inzien, misschien eerder b6, Lb7, Pe4 om de witte zet e3-e4 tegen te gaan; later nog maar eens naar kijken). Maar goed, wit mag ook iets doen…
8.Ta1-b1 a7-a5 (Het voordeel van Tb1 is dat b4 mogelijk wordt, het nadeel is dat de toren niet meer op de a-lijn staat. Vandaar a5, zodat als wit b4 speelt, ab4: volgt en zwart de a-lijn in bezit krijgt. Er is trouwens nog een nadeel van Tb1. Als wit e3-e4 wil spelen, en niet een tempo wil gebruiken om de loper van e2 alsnog naar d3 te verplaatsen, dan ligt het voor de hand om e4 te ondersteunen met Dc2. Maar dan staan dame en toren op dezelfde diagonaal, dus misschien geeft dat mogelijkheden voor zwart) 9.Dd1-c2 Dd8-e7 (volgens plan, ondersteund e6-e5, en maakt plaats voor Pb8-c6-d8-f7)
.
10.e3-e4 e7-e5 (De regel is: als wit e4 speelt, dan speelt zwart e5 (of eerder als dat kan, zodat op e4 zwart f5-f4 kan spelen; dat is nog beter). Als e5 niet gaat als antwoord op e4, en zwart bijvoorbeeld fe4: moet spelen, dan is dat vaak een teken dat er iets mis is gegaan bij zwart omdat de pion op e6 dan mogelijk zwak wordt op de dan halfopen e-lijn. Soms zal het wel kunnen, maar e5 heeft meestal de voorkeur) 11.Lc1-g5 (grappig is dat wit niet 11.ef5: kan spelen wegens Lf5: en het probleem van Dc2 en Tb1 op dezelfde diagonaal) f5-f4
.
De computer is van de hele zwarte opstelling niet onder de indruk. Hollands is eigenlijk een poging tot een verbeterd Konings-Indisch, want dan staat f5 er alvast, maar over het Konings-Indisch is het ook meestal niet zo enthousiast. Echter, na f4 springt het apparaat helemaal naar groot voordeel voor wit. Er komt namelijk voor wit zo een combinatie mogelijkheid aan…
12.Pc3-d5 De7-f7
.
Wit kan hier 13.de5: spelen. Ik had daar wel heel even naar gekeken, maar het niet serieus genomen. Zwart heeft namelijk zetten als Pd5:, gevolgd door h6 en ik dacht de loper te winnen. Of iets als Pe4: De4: Lf5 over de diagonaal. Maar de computer laat zich niet afschrikken en 13.de5: is inderdaad veel beter voor wit.
Waar komt dit opeens vandaan? Het probleem is denk ik toch de mix tussen de Leningrad en het Klassiek. In het klassieke Hollands staat de loper op e7, de dame kan dan naar e8, en op Pd5 heeft zwart dan Ld8. De dame op e8 dekt e5 (en kan via De8-h5 later in de aanval), de loper op d8 dekt c7 en probeert zwart lang genoeg stand te laten houden op de damevleugel zodat er tijd is voor een aanval op de witte Koning. In de Leningrad staat meestal een pion op c6, en kan Pd5 al helemaal niet. Maar, in de mix, staan de zwarte stukken misschien toch wat onhandig.
13.Lg5xf6 Lg7xf6 14.Pd5xf6 (Wel zonde van het sterke paard op d5. De loper op f6 loopt nog niet weg, als wit die zou willen ruilen. Ook niet naar d8, want 4 zwarte stukken op de onderste rij damevleugel oogt riskant. Beter is 14.c5)
Hugo – Marc (14.Pxf6+ )
Df7xf6 15.d4xe5 d6xe5 (Nu geeft zelfs de computer voordeel aan zwart. De witte stelling is misschien nog wel ok, maar praktisch heel erg moeilijk. De zwarte aanval speelt eigenlijk min of meer vanzelf) 16.c4-c5 Pb8-c6 17.Le2-c4 Kg8-h8 18.a2-a3 g6-g5 19.h2-h3 h7-h5 20.Pf3-h2 g5-g4 21.h3xg4 h5xg4 22.g2-g3 f4-f3 23.Dc2-d2 Pc6-d4 24.Tf1-d1 Kh8-g7 0-1.
Veel sterke schakers ontbraken. Ik bleef ook niet lang. Wegens voorspelde gladheid besloot ik met Ab maar mee terug te rijden. Als ik val zitten jullie vast een poos zonder wepmeester. Maar gladheid bleek pas de volgende morgen lastig.
Ab was natuurlijk weer het eerste klaar. Een kansloze nederlaag tegen Marc. Dus ik vertrok al om 21.45. Toen had Bert al gewonnen van Mink. Ik had het idee dat Ron er naar zijn smaak niet gezellig genoeg bij stond.
Frank – Ron (12…De7)
en dat Chris lang stand hield tegen Martin, maar dat die wel een gevaarlijk initiatief had.
Chris – Martin (21…h5)
Zal wel zien of het klopt als ik hun partijen morgen binnen krijg. Meer partijen waren er niet, omdat Gerrit toch niet kwam (gladheid?) en dus Ivar kans zag mij te strikken om toch maar zeer tegen mijn zin een vluggertje te sparren. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om na zijn heel zwak begin ( ik liet hem 2x terugzetten) de vluggerjesopzet te vergeten en heel goed te gaan nadenken en zo ondergetekende te laten merken dat die niet voor niets met het echte schaak gestopt is. Na een aantal misgrepen (voor een flink naar de 90 opschietende mens met bijbehorende concentratieproblemen normaal), moest ik met veel zelfhaat een nederlaag erkennen. Ik was best wel onder de indruk van wat Ivar al ziet. Mijn pogingen om hem in de war te maken met niet echt sterke, maar wel ingewikkelde agressieve voortzettingen faalden. Dat wordt best nog wat met die knaap. Nu nog laag op onze ranglijst, maar dat gaat wel veranderen. Daar kunnen we nog plezier van hebben!
Mink deed het wel een poosje redelijk tegen onze ex-kampioen (veelvuldig!). Hoewel het al op de 3e zet zonder compensatie opgeven van het witte loperpaar een geroutineerde KI-speler natuurlijk niet kan verontrusten. Dus zwart heeft al direct gelijk spel.
Dan besluit Mink lang te rocheren en met de g- en h-pion te gaan aanvallen. Daar blijkt alweer uit dat hij aanleg heeft voor ons spelletje. Zelf bedacht, denk ik, want veel theorie zal hij nog wel niet paraat hebben.
Mink – Bert (16…Dc7)
Dat worden altijd mooie stellingen: wit valt aan over de g- en h-lijn en zwart over de a- en b-lijn. Wie komt het eerst? Ik vrees dat dat hier zwart gaat worden. Zeker als Mink niet de beste doet bij zet 17. b3 . Dat maakt de witte koningsstelling kwetsbaarder, en verhoogt de kracht van de sluipmoordenaar op g7!
Het duurt even, maar nadat zwart zijn veelbelovende tegenstander gedwongen heeft een stuk te offeren, speelt die loper een belangrijke rol bij het gehakt maken van de restanten.
Mink – Bert (37…Lc3+)
Uiteindelijk beslissen de inmiddels vrije a- en b- pion de partij definitief. Geen schande, en leerzaam voor Mink.
Ab was niet opgewassen tegen de kennis en ervaring van Marc. Die het Engels verkoos. Gek genoeg bedacht Ab zelf eerst best goede openingszetten.
Marc – Ab (7.Db3)
Rond zet 7 gaat het een beetje mis. Hij gaat wat al te voortvarend te werk met centrumpionnen. Meestal prima idee, maar niet als je inmiddels een achterstand in ontwikkeling hebt opgelopen. Die pionnen worden kwetsbaar.
Marc – Ab (8…f5)
Hij verliest daar in het centrum na Ph3 en Pf4 een pion op d5 en later nog 1 op e4.
Daarna hoef je tegen Marc niet te rekenen op ernstige vergissingen zijnerzijds. Dus die schuift het rustig uit. Als hij inmiddels 3 pionnen voor staat volgt er nog een grappig kwaliteitsoffertje.
Marc – Ab (31…a6)
32. Tc6+! , Pxc6 33. dxc6 en promotie van een der pionnen tot Dame is niet meer te verhinderen.
Thuis werd me de volgende dag duidelijk dat inderdaad na mijn vertrek Martin gewonnen had. En dat dat inderdaad niet vanzelf ging.
Maar het initiatief leidde weliswaar niet tot een doorslaande mataanval, maar wel tot winst van 2 pionnen. En dat was ook genoeg!
Chris – Martin (24…Dxc3)
Martin:
‘ Mijn complimenten voor Chris. Lang en zorgvuldig verdedigd. Hij had zelfs kans om een stuk te winnen op zet 14. (Eddy: nou ja, op zijn best een kwaliteit! Ook mooi )
Chris – Martin (13…Pxe5)
14. f4! Dxg2+ 15. Dxg2 Lxg2
Hij heeft lang zorgvuldig verdedigd en het was ook lang niet duidelijk of mijn aanval zou doorslaan.
Echter de eindvariant is wel mooi, uiteindelijk een soort dammen met gedwongen zetten waar alle stukken met schaak van het bord verdwijnen.
Chris gaat zeker nog mooie partijen winnen!’
Commentaar van Ron:
‘Het werd weer eens een leuke partij tegen Frank. Martin gaf later aan dat hijzelf niet zo gecharmeerd is van die variant met Db3 en ik begrijp wel waarom.
Frank – Ron (6.Db3)
Ik zag hem overigens regulier winnen tegen Chris, net zoals Bert tegen Mink en Marc tegen Ab. De variant met c6 heb ik zelf nooit eerder zo gespeeld, had er wel eens naar gekeken en als wit was ik daar nooit zo blij mee. Frank koos dus voor de aanval op pion d5. Die mag hij in veel varianten van mij gewoon hebben.
Frank – Ron (6…e4)
Ik wist wel dat er varianten mogelijk zijn met 6…, Le6 en Pc6 (objectief de beste), maar niet meer helemaal precies het vervolg. Daarom zocht ik naar iets anders. 6…, d4 leek mij niet goed, maar 6…, e4 wel interessant. Dit blijkt ook eerder te zijn gespeeld. Op 7. f3 was ik nemen of Pc6 van plan (beiden goed), maar 7. d3 is natuurlijk meest logisch. Ik zag dat dit mogelijkheden gaf met Lb4 schaak en de meer opener stelling niet ongunstig hoefde te zijn. Na 7…., exd3 moest ik nog wel vooruit berekenen wat te doen op 8. Lg5. De complicaties na 8…, d4. 9. Pd5, Pc6! leken me echter best leuk.
Zowel Frank als mij kostte dit alles echter wel behoorlijk veel tijd.
8. Pxd5, Pxd5. 9. Lxd5, Lb4+! was nu beste voor wit, maar zie dat maar eens. Ik begrijp wel dat Frank meer veilig voor 8. exd3 koos. Nu moest ik weer kiezen.
Frank – Ron (8.exd3)
8…, Pc6! lijkt toch beter dan d4. Tijd om meer te ontwikkelen. Op 9. Pxd5 zag ik immers 9…, Lc5 met actief spel en mogelijk kan ik ook nemen op d5 gevolgd door Lb4+. Pas nu gaat Frank met 9. Pge2 echt in de fout (veel beter gewoon Pf3).
Diagram na 9… d4
Na 9…, d4 staat hij nu veel slechter.
Diagram na 12Kf1
12 ….. De7
12…., O-O van mij was echter veel beter geweest. Slaan op c6 en daarna b4 werkt dan niet vanwege een tactische truc. Toen hij vervolgens op c6 sloeg, kreeg ik een wereldstelling en aanval.
Frank – Ron (13…0-0)
14. Lxc6
Frank – Ron (17.Le3)
I.p.v. 17…, Tfd8 was 17….,Df6 nog veel sterker. Maar ik blijf winnend staan. De loper op b7 is vreselijk.
