Er was gerekend op 6 tafels in 2 kamers! Maar dat bleek niet nodig. Er waren wat afzeggingen. Daarbij nota bene Ron. Nou als die niet komt omdat hij ‘niet lekker’ is, word ik een beetje ongerust. Die is er nu werkelijk altijd!!
Zes schakers. Maar wel heel veel belangstellenden: dit keer 2 hondjes en 3 katten.
In deze eerste ronde moest bijna iedereen nog een beetje op gang komen. Er ging af en toe wel wat fout. Maar dat maakt het voor de toeschouwer juist leuk, en voor de betrokkenen juist spannend. Het leverde ‘hersenfitness-opdrachten uit eigen keuken’ op.
Arend (tegen Ab) had na een nette, vrij degelijke opening (met zetverwisseling een soort Pirc) even geen erg in het gevaar van een penning en verloor een paard.
Na 8. Lg5 8…… d5 ?? (0-0 met ongeveer gelijk spel) 9 e5 met stukwinst
Maar Arend verwerkte die tegenslag als een man, en bleef serieus zoeken naar mogelijkheden. En dat lukte ook nog. Niet dat er echt compensatie was, maar Ab moest wel erg goed blijven opletten. Die dacht zelfs spoedig dat hij het allemaal al verprutst had. Ook toen dat nog niet echt terecht was.
Misschien was Ab toen ook gewoon een beetje nerveus van al die beesten die bij baasje Arend voor rugdekking zorgden.
Maar zijn paniek werd ineens wel terecht, want bij zet 30 zat er plotsklaps echt een winnende zet in voor Arend. Dat zou de beloning geweest zijn voor diens vechtlust. Maar m.i. wreekt zich dan bij hem wel eens (wegens nog een beetje te weinig recente ervaring?) het geduld voor de koele berekening, als hij wel voelt ‘dat er iets in moet zitten’.
1e ‘hersenfitness’:
Na 30 . ….Te1+ (aftrekschaak) en 31. Kh2 Dg1+ wint zwart een toren.
Hierna bleef Ab zijn stuk voorsprong behouden en was Arend in het eindspel natuurlijk kansloos, ondanks nog steeds vernuftig zoekwerk.
Ook Matthijs gaf een stuk weg tegen Paul. Die liet zien dat hij er toch wel weer zin in heeft en speelde de hele avond zeer geconcentreerd. Matthijs probeerde nog wel wat, maar kreeg geen kansen meer en heel geduldig (hij wel!) schoof Paul met zijn stuk meer zijn stelling solide richting koningsaanval.
Dat leverde uiteindelijk een mooi plaatje op. De door Paul knap gevonden winnende combinatie had twee zetje eerder ook al gekund, maar dat doet weinig af aan de schoonheid ervan.
(2e ‘hersenfitness’, mat in 6!)
30 … Txg2!!
Als u Paul’s diepe gedachten niet zelf kunt bedenken, het ging aldus:
Martin speelde eens niet zijn favoriete 1.c4 maar 1. e4. Hij rekende natuurlijk op de Kan-variant van het Siciliaans, maar Bert zal wel gedacht hebben dat Martin zich voorbereid had, en reageerde lekker anders. En zo werd het Spaans. Beide spelers zaten dus op wat minder bekend terrein. Kennelijk geen probleem, want Powerbook geeft aan dat het 9 zetten lang toch ook theorie is. Kun je nagaan hoe sterk ze zijn! Martin houdt het met zwart redelijk in evenwicht, maar wordt dan wat ongeduldig en zoekt wat te voortvarend de aanval . Wel zijn stijl, vaak met succes, maar tegen Bert ?
3e ‘hersenfitness’ Na 16. .. Dh4? wint wit een stuk!
16. ….. Dh4? Ikzag het gebeuren en dacht gelijk: is dit niet een beetje te snel? Maar zag niet zo gauw waarom. Prof Mr Dr K. natuurlijk wel:
17. Dd2! Wat een rare zet!? Nee, het draait om de dreiging f5 waarna Le6 verloren is. Dd2 jaagt Ld4 even weg en dat voorkomt dat zwart later op e5 kan slaan met dreiging mat in één. Bovendien zou zwart met de dame op e2 nog beschikken over een tempo met Lg4 waarna zijn loper in veiligheid is. Maar na Dd2 kan wel alsnog f5 volgen,met succes!
Het is allemaal zo subtiel dat beide spelers de details missen. Begrijpelijk.
De betere stelling voor wit blijft, maar hij mist enkele mogelijkheden om daarvan te profiteren. Zelfs als de beide heren remise overeenkomen, staat wit nog steeds wat beter. Ik vermoed dat Bert de remise heeft aangeboden, omdat hij de echte winst al een poosje niet had kunnen vinden en daar niet vrolijk over was.
Al met al een aardige schaakavond. Niet alle belangstellenden waren even enthousiast. Maar dat hoeft ook niet. Eentje stal m.i. desondanks vanavond de show.
