Spannende films

Als puber kwam ik graag in de bioscoop. Televisie bestond toen voor ons nog niet. Mijn record was drie films op één dag. Van de ene bioscoop gauw naar de andere.  In die tijd vertoonden ze slechts één film per bioscoop, wel meermalen per dag.  Dus rennen! Na de derde film had ik een beetje hoofdpijn.

Deze eigenaardig gewoonte ben ik gelukkig kwijtgeraakt. Maar nu tob ik nog met de hobby om naar schaakpartijen te willen kijken. Mijn record is daarin acht tegelijk. De een nog spannender dan de andere. Althans afgelopen maandag. Na afloop had ik weer een beetje hoofdpijn. Het is ook wel duurder dan in mijn pubertijd. Een kaartje in het "Stinkertje", toepasselijke bijnaam van het Ceintuurtheater, op de Ceintuurbaan in Amsterdam, kostte 60 cent.  Daar red ik het niet mee als ik na afloop mijn cognacjes ga afrekenen bij Chris. Maar nu zit ik dan ook de hele avond "Fauteuil de Balcon", of "Stalles". Dat kon ik toen niet betalen.

Het was maandag een mooie voorstelling. Het scenario was: remise spelen tegen Purmerend-3, dan eindigen we op de tweede plaats. Regisseur Verkooijen had voor een prima cast gezorgd. Weliswaar was steracteur Lohmann verhinderd, maar tegen de verwachting in hadden onze eigen Oscar- genomineerden Bosnjak en De Geus hun medewerking kunnen toezeggen. En als 'jeune premier' zou Sven Damen dienstdoen. Die onlangs nog een Gouden Palm won met snelschaken in het Middenpunt.

Op een splitscreen kon ik alle partijen tegelijk volgen. Allerlei verschillende genres. Marko speelde in een horrormovie.  Bij Martin  werd het een thriller. Bij Paul een wilde western. Gerrit excelleerde in een gezellige, onschuldige familiefilm. Bij Sven werd het een black comedy. Bij Frank was het een technisch volmaakt kostuumdrama, waarin het eigenlijk pas fout ging in de aftiteling.

Ooit mocht ik een voorstelling bijwonen met de 'Fishermen of Volendam'. Zo'n voorstelling waarin je het liefst na 20 minuten al de zaal wil verlaten. Dit wordt een waardeloze film vanavond. Maar ik zit in het midden van de rij. Hoe kom ik eruit?

Maar nu was dat heel anders. Vrijwel overal was het boeiend, en na een half uur begon ik al voorzichtig rekening te houden met  een serie bekroningen.

Martin hanteerde een script uit Hongarije: De Budapester. Maar tegenstander Reinders had dat draaiboek nog maar tendele gelezen. Bij zet 6 weet hij het verder niet meer zo goed, en gaat dan maar improviseren. Gevolg: Bij zet 10 heeft zwart zijn geofferde pion terug en staan zijn stukken er gerieflijk ontwikkeld bij. 

Ext7Martin1  7ExtMartin1

10. g4?

(Nadat ik dit schreef kwam een mail binnen van Martin waarin dat bevestigd wordt:  "Mijn partij, eigenlijk een heel blije opening voor zwart. Ik kom lekker ontwikkeld te staan en er kon mij niks gebeuren. Zet 9.Pd4 snapte ik in de partij al niet. Ik dacht eigenlijk 'Dg5 ligt zo voor de hand'. Dit is vast een truuk!  Na 10.g4 wist ik dat ik al veel beter stond, en dat ik nu ook de kans kreeg f5 te spelen. Ik zag echter wel al meteen dat d5 een zwak veld wordt, maar koos toch voor snelheid.")

Onze cowboy Marko behandelt de Siciliaanse bandiet-plannen van Meijer redelijk agresssief.

Ext7Marko1  7ExtMarko1

….  e5  9.Pdb5! a6? (0-0!?) 10.Lxf6 gxf6   Na Lxf6 staat d6 te weinig gedekt. Een 'voice over' vertelt me dat die verzwakking van de koningsvleugel en die achtergebleven d-pion  best een mogelijk doelwit  kunnen gaan vormen voor onze scherpschutter.

Alle andere acteurs, ook de debutant, spelen hun rol geïnspireerd en geloofwaardig. Niemand geeft zomaar een pion weg, zoals destijds vrijwel  iedereen deed bij ….. (Maar daar hebben we het nu niet meer over, die film is nu echt totaal verouderd. Eigenlijk een stomme film.)

Alles raakt nu even in een slowmotion – fase.

Na enige tijd wordt me duidelijk: Bert doet het kalm aan. Met wit, tegen notabene zijn eigen KoningsIndische/Pirc- rolprent. (Maar met  c3 ip.v. c4) 

  Ext7Bert  7ExtBert

Even een close up:  Als zwart hier 12. .. c4 speelt kan hem voorlopig niets gebeuren. Dat doet hij niet, hij speelt 12. ..  Tac8 en nu is Bert hem voor:   13. c4!  Dat levert wit een klein beetje mogelijkheid tot beweging. Niet direct een actiefim, maar toch. Kan wel even gaan duren. Want zwart kan wel zorgen voor levendige achtergrondmuziek.

Ron (zwart) beleeft de zoveelste make-over van zijn Najdorf-story!

Ext7Ron  7ExtRon

Tot hier houdt de witte producer zich aardig aan zijn succesvolle voorbeelden, maar hier wijkt hij af. Meestal nodigt wit gewoon pion b5 uit naar b4 op te rukken  (na 0-0-0) , maar hier speelt wit gelijk  Pc3-d5. Waarna de pion op d5 de running gag blijkt te worden: Pxd5, (exd5) Lb7, Pdb6.

Ron:  "Mijn tegenstander had dus niet direct door dat hij altijd pion d5 gaat verliezen, maar hij kiest daarna dan wel de sterkste voortzetting met 12. Ld3 waarna Houdini de stelling nog altijd als gelijk beoordeelt, ondanks mijn pion voor."

Frank's partij kenschetste ik tevoren als een "volmaakt kostuumdrama". Dat deed ik om verschillende redenen: Bij hem speelde wit een stuk oude geschiedenis na: over de lichtelijk getikte Joseph Diemer die zowel politiek als schaaktechnisch er zeer dubieuze ideeën op nahield. En wegens Frank's degelijke aanpak daarvan. Die ging de bij het Blackmar-Diemer-gambiet nu eenmaal behorende explosieve filmeffecten uit de weg. Door de  gambietpion vrijwel direct terug te geven en zich zeer solide op te stellen.    1.d4 d5 2.e4 dxe4 3.Pc3 g6 

Ext7Frank  7ExtFrank

Ik herinner me dat toen Paul dat eens tegen mij speelde, ik als witspeler diep teleurgesteld was. De lafaard! Wil je een keer vuurwerk, neem je een keer risico's door een absoluut ondeugdelijke opening te kiezen, krijg je zoiets!  Dat werd natuurlijk weer remise! Als je winnen wil met zwart ('Moet wit maar niet zo'n mal gambiet spelen!') en toch veel complicaties even uit de weg wil gaan, kun je  na  3. … Pf6  4. f3 exf3 5. Pf3  altijd nog 5. .. g6 spelen. De 'Bogoljubov-variant' . (Aldus benoemd door superkomiek Diemer in zijn boek "Vom ersten zug an auf Matt". Die Diemer en Blackmar waren eigenlijk een soort Laurel en Hardy van de schakerij.)

Maar goed, dat deed Frank dus niet. Na zijn zet 3. .. g6  heeft zwart niks, maar wit ook niet.  Na 13 zetten is er dus voor zwart geen  vuiltje aan de lucht. En wit had zich waarschijnlijk een wat komischer verhaallijn voorgesteld.

Bij Paul wordt het ook geen Bollywood. Geen flauwekul, geen glitter, gewoon kalmpjesaan, dan breekt (ook hier) de Pirc-film niet.  Na 22 zetten:

Ext7Paul1  7ExtPaul1

Alles dekt alles. Aan beide zijden. Hoe nu verder?  Is er wel een mogelijkheid tot enige suspense? Waar is de spanningsboog?

Bij Gerrit (zwart) een onschuldige familiefilm? Wit zoekt het met wat zetverwisselingen in een soort Colle. En verzeilt warempel in een variant waar ene David Rudel een boekje over schreef. In de hoop de intussen dood geanalyseerde Koltanowski-variant zo nieuw leven in te blazen. Hij noemde het dan ook de Phoenix-variant.

Ext7Gerrit1   7ExtGerrit2

Op deze stelling (1 zet later, wel met aan beide zijden gerocheerde koningen) hebben een paar maanden geleden Ron en ik zitten studeren. Moet wit nu de standaardzet Lb2 doen, (en proberen spoedig c4 door te zetten) of kun je al gelijk b5 doen? Hoe dan ook, beide partijen hebben aardig door hoe het ongeveer moet (Gerrit weet niets uit boekjes, dus dit is gewoon zijn eigen genialiteit, maar misschien dat Jan Bakels het boek ooit in handen heeft gehad.)

9.Lb2  a6 10.a4 Pe5 11.Pxe5 Lxe5

Ron mailde me dat hij dacht dat Gerrit slecht had gestaan. Dat moet ik met klem tegenspreken. Gerrit speelt gewoon vanavond één van zijn beste partijen van dit jaar. Misschien zelfs de beste. Geen overbodige voorzichtigheid, geen gemakzuchtige afruilacties, geen tempoverliezen, gewoon gedegen maar niet gespeend van enige agressie. Hij stond nergens slechter. Al gauw iets beter. En bouwde dat voortdurend verder uit.

Na ruim een uur gaat er al veel gebeuren. Het publiek begint op de stoelen te schuiven. Hier en daar klinkt gesis als er stiekem wordt uitgewisseld: "Ik denk dat hij gaat winnen!" Het wordt spannend.
Het eerst bij Martin. "Dat moet toch gewonnen zijn!" "Ssssstt!!" 

Ext7Martin2  Ext7Martin2

13.Tf1? (maar er is al niets goeds meer) Pb4! 14.Tb1? d5 [14…Tae8!] 15.Lg4

Ext7Martin3 Ext7Martin3

"Zit toch niet zo te ritselen man!"  "Ik heb echt een pepermuntje nodig. Ik krijg er een droge keel van!"  "Pbd3+  en het is uit!" "Wat zit hij nou toch lang te denken? Dat is toch duidelijk." 15. … Pc2+ . "Shit! Hij ziet het niet!"   "Maar hij staat nog steeds gewonnen. Denk ik. Hoop ik. Wens ik."  16.Ke2 Pxg4 17.Dxd5+ "O jee, is dat wel in de berekening opgenomen?" Dxd5 18.Pxd5 Ph2

Ext7Martin4  Ext7Martin4

"Na een a3 kan dat paard op c2 niet meer weg!"  "Sssssstt"  "Ik houd dit even niet meer uit. Even ergens anders kijken." "Martin gaat toch best wel winnen! "

Bii Marko lijkt nu al de plot duidelijk te worden.

Wat een levendige story! Zoveel moed bij onze knappe jonge held. Marko laat zijn eigen koning op de tocht staan om zwart  het leven zuur te maken. Wit heeft ook open lijnen, een lastig paard. Dat moet een bloedstollende finale opleveren! Want zwart heeft ook wel wat. Recensent Houdini geeft 4 sterren voor wit. 

Ext7Marko2     Ext7Marko2

19.Lc4! Da5 20.Db2 Ld5 21.Lb3 met beter spel voor wit       (19.Pxb7 Db6 20.Db2 De3+ 21.Td2 met gelijk spel )  Maar wel een moeilijk  verhaal. Daar valt veel over na te denken  voor de ademloze bezoeker.

Ik zag Marko 19. De2 spelen. Ik werd er wel blij van. Die Marko toch! Ziet er logisch uit. De dame loert naar de halfopen g-lijn, en er dreigt Pxb7 omdat de toren dan de dame aanvalt (onder andere). Als hij nu gelijk de zet 19. Pxb7 had gespeeld. maakt dat dat er geen lastig paard meer op d6 staat. Misschien dat dat paard via f5  samen met een dame op g4 een leuk duetje in een succesrijke musical kan gaan zingen. Helaas, helaas, achteraf blijkt in de recensie van H. dat 19. De2 niet zo goed is, en waarschijnlijk het begin van een melodrama voor wit. Wit had toch 19. Pxb7 moeten spelen! 19. ..  Dc7 (niet eens de beste, maar goed genoeg voor licht voordeel voor zwart,  19. … Da5 is nog beter). En nu wordt duidelijk dat onze jonge acteur toch nog de ervaring mist om kalm te blijven in zulke zo moeilijke situaties: met 20. Df3 (dekt c3, en houdt een uitval richting zwarte koning er nog een beetje in) had hij misschien kunnen overleven.  Maar krijgt onze jonge belofte sterallures en verliest hij de voorzichtigheid uit het oog, of is het gewoon bluf uit wanhoop? :  20. Dg4+ ?

Ext7Marko3 7ExtMarko3

Na 20. … Pg6 geeft H. nu 'groot voordeel voor zwart', in verband met ernstige dreigingen jegens de evenzeer op de tocht staande witte koning.  Gelukkig speelt zwart  20…. Kh8 en nu probeert wit met 21. Lc4 de ergste dreiging naar c3 te pareren, maar misschien was 21. Td3 toch nog iets beter. Hoewel niet voldoende.  21. ..Lxe4  ( Ld5 !!!!!?  ) 22. Dh4?? (fxe5! beter, maar zwart staat nog steeds superieur) Zwart overziet totaal 22. …  Tb1+  en na Kd2  verliest wit het paard op d6. Wat een boeiend spektakel, en uiteindelijk toch een horrorfilm voor Marko.

Bert verlieten we na de 13e zet met iets prettiger spel voor hem.  En dat blijft zo. Het schiet niet op. Bert ziet kennelijk geen mogelijkheden om iets te gaan avonturen. Geen zwaktes bij de tegenstander. Bij een bord vol stukken besluiten de heren bij de 19e zet tot remise.

Ext7Bert1  7ExtBert1

Ja hoe voelt de toeschouwer zich bij zo'n film met open einde? Beetje ongemakkelijk. Waarom laten ze nu niet even zien hoe dat afloopt? Je hebt als filmfanaat toch altijd een beetje behoefte aan een happy end.

Ron verliet ik bij zet 10. Die ging een pion winnen. Onderweg fluisterde hij me in dat dat niet goed geweest was. Dat is waarschijnlijk onjuist. Na zet 15. Df3 heeft zwart nog steeds wat betere vooruitzichten. Ik zie wel een probleempje. Zwart heeft nog niet gerocheerd.

Ext7Ron1  Ext7Ron1

Dat euvel denkt Ron resoluut en snel op te lossen 15. ……  0-0-0 . Misschien was nog wat geduld en na e6 en Lb4 (of Ld6) kort rocheren toch wat beter geweest. Dus, het blijft een beetje zwoegen: Ron: "Dat ik voor lange rochade koos was begrijpelijk, maar dan sta ik vervolgens wel vastgepind na f4-f5 en ik had al idee tijdens de partij dat dit niet goed voor mij was."

Met 17 …  Te8? overziet Ron een heel sterke zet:

Ext7Ron2Ext7Ron2

"Mijn tegenstander kon dus  nu heel sterk 18.Pe6 spelen i.p.v. zijn 18. Td3. Chapeau dat hij dat na onze partij direct opperde."   Houdini nog veel later: 18. Pe6!! omdat na 18. … fxe6  19. Txe6 het aangevallen  paard op b6 niet weg mag wegens Txd5!!  en zwart zal wel mat gaan! En als zwart dat paard dan maar met zijn koning dekt volgt Le3 met nog meer vuurkracht tegen dat beestje. Dat gaat verloren. Gelukkig zag wit dat allemaal niet. Zijn 18. Td3 lijkt gevaarlijker dan het is.

18. .. Kb7 19. Tc3  e5!  20 fxe6ep  Tce3  

Ext7Ron3  7ExtRon3

Dat Ron nu remise accepteerde, is begrijpelijk:  Ron:  "In de slotstelling staat hij volgens mij nog steeds iets beter, ik zou 21…, Lc5 hebben gespeeld, maar was dus blij zijn remisevoorstel te kunnen accepteren. Temeer omdat de andere partijen toen allemaal redelijk voorspoedig leken te verlopen." Daar is Houdini het mee eens. Dus Ron heeft zijn best gedaan, met zwart. Bijna een 'film noir'. Maar Kees Kerkdijk was gewoon te goed op dreef.

Nu verman ik me en ga kijken of bij Martin de griezelfilm al voltooid is. Ik kon het niet langer aanzien na zet 18.

Ext7Martin4  7ExtMartin4

19. Th1  Pf3  Inmiddels is Foppe Reinders door al dat agressieve geweld waarschijnlijk ontregeld. Hij kan het niet langer aanzien, sluit de ogen, probeert nog maar wat, en wacht op de dingen die komen gaan.  20 b4  De muziek zwelt aan voor een daverend slotakkoord:  20. .. Ld6  21. c5 Le5  22. h4?

Ext7Martin5  7ExtMartin5

Ik verdenk  Martin ervan dat hij nu een duivelse valstrik uitzet. Hij vroeg zich -denk ik- net als wij af waar dat 22. h4 voor moest dienen. "O wacht eens, hij wil misschien zijn toren naar h3 hebben om wits lastige Pf3 aan te vallen ….  Hij ziet waarschijnlijk niet dat  …..   Als ik nu een tempozetje doe, dat bovendien er logisch uitziet  (om mijn paard op f3 met 23. Ta8-f8 nogmaals te kunnen dekken)  , dan doet hij inderdaad misschien wel Th3. Zo wordt Martin's thriller ook nog een psychologisch drama:  22. .. Tf8-f7  23. Th3 ????  Pf1 schaak, vork en hebbes! Wit verliest een toren.

Zo:  na een uurtje zijn er 4 partijen uit, en de stand  is 2-2. We hebben aan gelijkspel genoeg! Op geen enkel van de resterende borden staat Aris de Heer slechter. In tegendeel.

Zoals gezegd: Gerrit  gaat lekker. Hij heeft aanknopingspunten.  Na zet 24:

Ext7Gerrit3  7extGerrit3

Nu wordt het een tekenfilm:  Hier bedenkt Tom een list tegen Jerry. Althans dat denkt hij:  25. De2, met aanval op a6. Maar als altijd is Jerry sneller en slimmer: 25. .. Pc3! Vork! Dat is een kwaliteit! Arme Tom! Dat is een klap voor hem, en we zien de sterretjes rond zijn poezenkop cirkelen. Hierna wordt nuchter denken lastig : 26. Dc2   Pxb1 27. Dxb1  Gerrit: "Ik denk dat hier 27. Lxh7 sterker was geweest. Dan heeft wit tenminste nog een aanval(letje) op de koningsstelling." Zo is het maar net. Hierna schuift Gerrit het vrijwel professioneel uit. Hij wint nog een pion, waardoor zijn eigen a-pion een vrijpion wordt, en gaat daarna zijn twee torens lekker laten samenwerken. Achteraf verweet ik hem dat hij mij toch nog nodeloos in de zenuwen had laten zitten. Een eindspel met een kwaliteit meer kan nog heel erg tegenvallen! Dat hij veel sterker had kunnen winnen. Dat hij een toren had kunnen winnen. Maar dat blijkt later lariekoek. Dat had de maestro zelf veel beter gezien. Sorry! Dat  hij bij zet 27. veel sterker had kunnen spelen! Dat blijkt waar, maar onbelangrijk! Jerry heeft voor zichzelf vastgesteld dat het nu ontstane eindspel met kwaliteit meer + een vrijpion, helemaal niet lastig te winnen is.

Ext7Gerrit4  7ExtGerrit4

37. ….   Tg2  Hier leek 37.  g6-g5 mij meer logisch, omdat er dan matdreigingen via de tweede rij ontstaan. En Houdini geeft mij gelijk. Maar Jerry ziet het anders:  Laat die domme kat maar ontsnappen. Ik grijp hem toch wel! 37. .. Tg2+ 38. Kf4 (dit kan nu dus wel)  Tgf2!  39. fxe6  Txf3+  40. Kxf3 fxe6. 

En ook dit eindspel blijkt toch kansloos voor wit. Ach ja, Jerry wint altijd. Hoera, nu kan ons niets meer gebeuren.

Want ook Paul's oorspronkelijke budgetdrama lijkt ineens een succes te worden.

Ext7Paul1  7ExtPaul2

23. La1? Die zet begrijp ik totaal niet.  ..  Le6??? Zijn tegenstander ook niet. Blunder!  24. Pxe5!  Dankuwelalstublieft! Het is niet alleen een pion die ineens niet meer voldoende gedekt staat, maar nu wordt het witte centrum ook ineens veel sterker. Het is een lust om te zien hoe Paul systematisch en met preciezie zijn ruimtevoordeel gaat uitbuiten.

Ext7Paul3 Ext7Paul3

Zwart kan weinig meer doen dan wachten op het moment dat wit een winnende afwikkeling heeft gevonden.  Bijv. 39. f4  of  39. d5  Maar dat vindt Paul niet artistiek genoeg. Je bent een kunstenaar of je bent het niet.  Onze Steven Spielberg creëert hier een stukoffer. (of schijnoffer?) 39. Lxh6!?. Na Kxh6  40. Df8+ Pg7 kreeg ik het een beetje benauwd. Ik zie het zo gauw niet meer. Is dit wel goed? Maar thuis roept recensent H.  hees en opgetogen : "Briljant!!! Geniaal!!"  41. Df6+  En alles wordt hier vrijwel à tempo gespeeld. Dat bedoel ik dus met 'low budget'. Er wordt  nauwelijks -inmiddels kostbare- tijd aan besteed. En dat raast maar door. En weer is het gewoon wachten op de beslissende klap! Na zet 50  (!!) :

Ext7Paul4 Ext7Paul4

Wit heeft inmiddels ook al vier pionnen voor zijn geofferde stuk. Maar daar gaat het hem niet om!   Je zou hier 50. Ta3 kunnen spelen. ( Met de bedoeling Tg3!.) Waarop zwart zal denken: "Wat nou weer?"  Of gewoon 50 f4. Of desnoods Tf8. Maar wit gaat door met snelle low budget-zetten:  50. g4. Ziet er logisch uit, maar helaas het is het niet. Zwart ontsnapt nu:  50. ..  Dg5!!!  dekt h4, en dreigt Dc1 !!! Eventueel zelfs met mat!   Zelfs Paul's listige   51. f4 leidt niet meer tot winst. Maar gelukkig maar, wel tot remise. 51…  Dxf4  52. Dh5+  Kg7  53. Dh8+  en eeuwig schaak. Prachtige hervatting na de pauze. Bijna een  tearjerker. Net niet!  Jammer. Onze Alfred Hitchkock had het echt verdiend!

En ineens wordt het dan toch nog kritisch.

Sven speelt gelukkig geweldig. Hij speelt tegen de Siciliaan van die ouwe rot tegenover hem met verve zijn rol als aanstormend talent. Bij zet 19 staat hij nog steeds een fractie beter! Als zijn aanvalletje is afgeslagen schakelt hij moeiteloos over op een stugge verdediging. U weet dat is een moeilijke wending waar veel schakers grote moeite mee hebben. Toegegeven, zijn tegenstander weet het nu niet meer zo goed. Hij wil absoluut winnen, en zeker tegen zo'n jonge snuiter, die toch wel minder bedreven zal zijn in het eindspel. Maar zelf weet hij het ook niet echt, en mist geregeld sterke zetten. Op de klok zal hij niet kunnen winnen -wat zulke mensen dan nog graag willen uitproberen-  want Sven heeft zijn klok goed in de gaten gehouden. Na zet 55. Tc3! staat wit zelfs duidelijk beter!

Ext7Sven2 7ExtSven2

55. .. Kg6??   Nu zou 56. c5!! heel goede kansen op winst bieden. Maar het gepeelde 56. Tg3+  is ook niet slecht. Ik begrijp niet dat zwart nu niet op het remiseaanbod van Sven ingaat. Die staat beter, maar het loopt tegen twaalven, en Sven wordt moe. Hij heeft formidabel gespeeld. Hij kan winnen, maar het eindspel wordt hem inderdaad nu in deze omstandigheden zwaar. Logisch!

Ext7Sven3 7ExtSven3

Gewoon     66. exf6  Kg6 66 Tf3 zou moeten winnen. Maar het gespeelde 65 b7 is zeker voldoende voor remise. En na het gespeelde foutieve 65. .. fxe5 ?? zou 66. Txe5 toch weer moeten winnen! Zoals het gaat had het absoluut remise moeten worden. De notatie na zet 70 wordt voor mij onontcijferbaar. Hoe het verder ging weet ik niet. Maar Sven wordt door vermoeidheid overmand en verliest. Vreselijk! Dit had hij niet verdiend. Het is ook een beetje een onaangename kennismaking met de hardheid die het teamschaak soms gaat vertonen. Hij heeft zich een formidabele invaller getoond. Indrukwekkend vind ik vooral de rust en concentratie die hij -nu al- blijft uitstralen. Ik zag vanavond beslist geen kinderfilm. Die jongen kan een heel grote worden! Kwestie van tijd en ervaring.

IMG_9924WEB

Bijna "man of the match". Toch verloren!  Heel vervelend voor hem, maar ook nog voor de club!

Want Frank's 'historisch kostuumdrama' gaat een beetje de verkeerde kant uit. Bij zet 13 lijkt er niets aan de hand. Maar zijn tegenstander blijkt in de eindspelfase gewoon sterker. Als Frank een steekje laat vallen (bij zet 14, bij zet 21, bij zet 30 ) worden kleine voordeeltjes geheel of ten dele uitgebuit. En uiteindelijk bezwijkt Frank onder de onophoudelijke druk. Ron: "Maar helaas zou het dus op een m.i. onterechte nederlaag voor ons uitdraaien. Sven kon niet minimaal remise houden en Frank verloor het eindspel ook onnodig. Dat hebben we later met Pieter Hopman die aanwezig was nog genoegzaam geanalyseerd. " Ik heb met Houdini geen duidelijk onnodige verlieszetten kunnen vinden. Echte akelige fouten heb bij Frank niet kunnen vinden.  Die naamgenoot Van der Moolen mag dan rare historische kostuumfilm-openingen in zijn repertoire hebben zitten, hij kan wel schaken!! Vervelend voor Frank en voor ons om dat te moeten toegeven.

Ik ben het eens met Ron: de nederlaag (de laagst mogelijke:  3,5-4,5) komt als een beetje onrechtvaardig over. Paul maakte echt het spel, en had eigenlijk het recht te mogen winnen. OK, zijn tegenstander reageerde alert op het enige missertje dat Paul maakte. Sven had minstens remise moeten spelen. Ik vond de manier waarop hij werd uitgeput niet prettig overkomen. Dat Marko en Frank verloren, daar kan ik vrede mee hebben. Die werden gewoon overtroefd.

Mijn conclusie: we hebben goed en af en toe zelfs mooi gespeeld. Het was een spannende voorstelling.

We eindigen toch alweer mooi midden in onze groep in de 2e klasse. Hebben zelfs kans gehad op meer. (Heel stom dat we tegen hekkesluiter Volendam zo op ons gezicht gingen. (Maar dat is een oude stomme film))  Nog maar een paar jaar geleden was ik ervan overtuigd dat we in de 2e klasse kansloos waren. Nou nee dus. Alweer niet.

Wegens enorm  succes wordt deze voorstelling in dit theater nog een jaar geprolongeerd! Als ze onze topacteurs niet weglokken tenminste.

THE END

 

 

04-04-2016

Aris de Heer

 – 

Purmerend 3

3½ – 4½

1

8529532 

Ron de Vink

 1924

 – 

8464357 

Kees Kerkdijk

 1793

½-½

2

7185981 

Bert Kuijer

 1830

 – 

6166193 

Rob Hahlen

 1804

½-½

3

7826654 

Martin Zwaneveld

 1696

 – 

6181824 

Foppe Reinders

 1709

1-0

4

6808131 

Paul Verkooijen

 1735

 – 

6392309 

Ton de Veij

 1825

½-½

5

7803114 

Frank de Geus

 1644

 – 

8414340 

Frank van der Moolen

 1865

0-1

6

8459341 

Marko Bosnjak

 1493

 – 

8286267 

Paul Meijer

 1656

0-1

7

7268195 

Gerrit van Dok

 1628

 – 

7834574 

Jan Bakels

 1704

1-0

8

8580099 

Sven Damen

 

 – 

7486655 

Wim Dekker

 1654

0-1

 

 1707

 

 1751

 

 

 

 

3 gedachten over “Spannende films”

  1. We stonden een punt voor en iedereen stond prima.

    Ik zag net als Rob niet hoe we verder konden gaan zonder dat het meeste afgeruild werd.

  2. Wat een genot om dit verslag te lezen! En dan bedoel ik uit literair oogpunt, niet zozeer vanwege de uitslag. Want ik kan niet anders dan bevestigen dat wij van Purmerend goed wegkwamen.

    Maar ja, soms eindigt een film nu eenmaal anders dan je halverwege verwacht. Ik zie uit naar het vervolg…

    (NB: Ik zal Blackmar-Diemer weer terugleggen in de archiefkast.)

  3. Eddy, heeft helemaal gelijk en een fraai slotverslag. Complimenten aan Gerrit die inderdaad dus prachtig heeft gepeeld en ook Sven. De vermoeidheid zal hem hier beslist parten hebben gespeeld en inderdaad niet zo sportief. Zeker als het verder nergens om gaat. Hij had echt beter verdiend.

    Misschien kan Bert uitleggen waarom hij zo snel tot remise besloot. Er was toch nog genoeg om voor te spelen?

Reacties zijn gesloten.