Er waren nogal wat openings-perikelen vanavond (14 oktober). Ab was even kwijt dat je na 1.e4 e5 2. Pf3 vooral geen …f6 moet spelen, omdat je dan na Pxe5 eigenlijk wel weer de stukken in de doos kan doen.
Wonderbaarlijk
genoeg was Matthjs dat ook even vergeten.
Ab, die er daarna ook even niet aan dacht dat hij in de opening vooral
met zwart zijn stukken snel moet ontwikkelen en rocheren, raakte – zonder
mogelijkheden tot enig initiatief- opgesloten achter een stèrk aan dammen
herinnerende soort ‘hekstelling’, met een ernstig gebrek aan manoeuvreerruimte.
En Matthijs maakte daar goed gebruik van. Na zet 35 staat wit 2 pionnen
voor, is zwart zijn rochade kwijt, en
dringen de zware stukken zijn stelling binnen. Maar Matthijs kan die weelde
niet dragen. Hij wordt wat te gemakzuchtig, en verknoeit zijn stelling
grandioos naar remise, en laat zich
daarna zelfs naar de slachtbank leiden. Zagen we vorige week Ab al miraculeus
aan een nederlaag ontsnappen, nu deed hij dat nog even dunnetjes over.
Ook Martin was m.i. een tikkie gemakzuchtig
in de opening die door zijn verwekker Herman tien zetten lang uitstekend
werd gespeeld. ‘Ach’ dacht Martin, ‘vergeleken met mijn ouweheer is mijn hoeveelheid
schaakervaring omgekeerd evenredig aan mijn tekort aan levensjaren, dus ik zie
wel.’ Na Martin’s beroerde zet 11
f4??? kreeg onze vriendelijke
senior een schitterende kans om onze enthoustaste junior een lesje te
leren. Helaas zag hij dat niet en daarna
kreeg onze jonge Zwaneveld verdorie nog gelijk ook. In enkele zetten werd de
bejaarde Zwaneveld onder de voet gelopen.
Gerrit behandelde het Frans van Frank wel erg timide. Hij weet kennelijk niet dat als je het Frans niet steviger aanpakt (ja, helaas, met een heel kleine beetje theorie-kennis) je al gauw je witte voordeel kwijt bent en zelfs de kwade kans loopt al gauw een aanvalletje op je af te krijgen. Daarom speelt Frank het zo graag. Dus dat ging nu ook zo. Maar Gerrit had het geluk dat Frank het wel wat al te enthousiast aanpakte en voor de aanval –als al gauw bleek- iets te voortvarend een stuk offerde tegen 2 pionnen. Daar ging Gerrit eens goed voor zitten en met zijn inmiddels sterk spel ging het er steeds beroerder voor Frank uitzien. Uit de gezichten die Frank naar mij trok, bleek me dat hij dat zelf ook drommels goed door had.
Doch in
inmiddels totaal gewonnen stelling was Gerrit zo vriendelijk plotsklaps een
toren als kadoaanbieding beschikbaar te stellen. Wat ik knap vind van deze clubgenoot is dat
hij na zoiets nog gezellig zit te glimlachen om zijn eigen blunder. Het klinkt
wel minder uitbundig door het vertrek dan zijn bekende schaterlach als hij net
iets gewonnen heeft, maar toch. Een reactie waar menigeen een voorbeeld aan kan
nemen (ondergetekende wellicht alsnog).
Bij Ron tegen Bert speelde de openingentheorie ook nogal een rol. Via listigheid
van Ron verzeilde die partij in een stelling waar Ron zich veel beter op had
voorbereid. Waarschijnlijk ook op een stelling die je bij Bert eerder zou
verwachten, een Pirc. Maar die verwachtte dat op zijn beurt weer, en deed het
dus anders. Maar dat hielp dus niet. Maar ja, Bert is niet de eerste de beste,
dus ook zonder veel ervaring ermee deed hij het goed. Na zet 6 heeft wit echt
helemaal niks. Ook al suggereert Ron achteraf anders.
Maar dan doet Bert het een beetje verkeerd. Met een zet die ik er prima vind uitzien, maar het achteraf niet blijkt te zijn. Ik moet zeggen dat Ron dat prachtig aanpakt. Zijn 7e zet is een vondst. Ik fluisterde hem toe: “Volgens mij geef je nu gewoon een pion weg!” Hij schudt zijn peinzend hoofd ontkennend. Ik zag zijn fraaie voortzetting niet. Ik vermoed Bert ook niet. Die verzinkt nu in zwaar langdurig gepeins. Ik denk dat hij hier ook even de moed verloor. Want zeker na een betere 11e zet was hij nog niet helemaal kansloos geweest. Maar zoals het nu ging, vooral na zijn voor mij niet goed te begrijpen 15e zet was dat wel het geval. Na de 16e zet geeft hij terecht op. Dan is er geen vreugde meer aan te beleven.
Kortom: kort maar hevig allemaal.
Wellicht ten overvloede, nog maar eens de in de schaakliteratuur gebruikelijke analysetekentjes.
Ik
doel op de thuiswedstrijd tegen sc-Castricum N2. Nee, ik bedoel even niet dat er
verschrikkelijke of smerige of akelige dingen gebeurden, en ook niet dat de
veestapel gehalveerd moet worden wegens CO-uitstoot, of de varkensvleescomsumptie
moet worden gehalveerd om die vreselijke dieronvriendelijke varkensfokkerijfabrieken
een halt toe te roepen. Moet wel natuurlijk, maar daar gaat het even niet om.
Nee, ik bedoel dat die maandagavond 7 oktober er zo verschrikkelijk gezwijnd
werd. Heel soms door hen, maar meestal door ons.
In
een vorig wedstrijdverslag over een ontmoeting met Castricum schreef ik dat ik
eigenlijk niks heb met die plaats, maar wel met de mooie omgeving ervan. Ik had
ook geen mooie herinneringen aan hun schaakclub. In onze archieven heb ik een zwaar bevochten gelijkspel van ons team gevonden,
maar meestal ontluisterende nederlagen.
Maar
na 7 oktober 2019 is er ineens wel één een beetje leuke herinnering. Wegens die
zwijnerij. Waar we niet echt trots op kunnen zijn. Maar wat misschien wel heel
belangrijk zal blijken voor onze toekomst.
Oh
wat zag het er lang belabberd uit.
Eerst
maar even een globaal overzicht om u de spanning te laten meebeleven. En daarna
nog wat diagrammen van highlights.
Gerrit stond al snel 2 pionnen
achter.
2S7A7067WEB ‘Dat wordt een zwaar avondje.’
Ab dacht weer in een
vluggertjestoernooi te zitten en zag kans met zijn Formule1- snelheid vanuit
een redelijke stelling in een verloren eindspel te geraken. Dat was dus vast en
zeker al heel vroeg 0-2. Jos zag
weer kans met zwart met een obscure variant voordeel te verwerven. En in een
prenataal stadium remise aan te bieden vanuit een intussen (met zwart!) wat
betere stellingl Na zet 13! Het had nog zo mooi kunnen worden! Maar goed,
hij zat aan het eerste bord en was vanmorgen al om 5 uur op. om naar Arnhem te
vertrekken, en moest ook nog heen en weer vandaag, dus sterk vermoeid, en
misschien was het dus toch wel verstandig. Maar goed, na 3 partijen in een half
uur theoretisch al met 0,5-2,5 achter staan is niet hoopgevend.
2S7A7058WEB ‘Wel wat vroeg om gelijk naar huis te gaan. Ik ga maar wat les geven.’
Intussen
begon het ook al duidelijk te worden dat Bert’s
stelling er wat moeizaam begon uit te zien.
2S7A7061WEB Bert: ‘Ik vind het maar een brak bordje”
Gelukkig
was het nog wel een beetje leuk om naar de borden van Paul en Ron te kijken.
Paul kreeg een Pirc-verdediging te bestrijden. Daar weet hij niet heel veel
van (waarvan wel eigenlijk?) maar hij deed het redelijk. En zoetjes aan
leek hij wel wat initiatief te ontwikkelen
in de vorm van wat aanvalsdreiginkjes. Ron was ook bezig tegen iets Pirc-erigs,
maar het was duidelijk dat die wel wist wat hij deed. Met een heel vroeg f2-f4!
Zelf speel(de) ik dat ook maar het liefst tegen Pirc of KoningIndisch. Aan die borden dus geen ellende. Bij Martin en Bert K. II was alles nog onduidelijk.
Ik
ging me maar een half uurtje verpozen met mijn tablet.
Daarna
leerde een nieuwe rondje kijkbegerigheid me :
Ab zat een poos goed te
spelen, begon in het eindspel te knoeien, verloor nog een pion, en toen niemand
meer een stuiver over had voor zijn
stelling, ging Ab over tot een
wanhoopsoffensiefje, offerde nog een pion, om zelf ook een vrijpionnetje te
creëren, en warempel toen verknoeide zijn tegenstander op zijn beurt de
winst. Daarna stond ineens Ab op winst.
K+ D tegen K+ L + tot de 3e rij opgemarcheerde vrijpion. Die had Ab
m.i. van promotie kunnen afhouden, met wat
moeite. Maar Ab scheurde alsmaar jolig de bochten om en raakte van de weg af. Paul Harmse mocht van hem toch zijn
pionneke promoveren. En zo kwam Ab zelfs achter te staan met een curieuze
stelling: wit: K+ D tegen zwart: K+D+L. En toen besloten ze maar tot remise.
Terecht, want (m.i.) is dat dan voor zwart echt niet te winnen. Zo’n uitslag
was in ieder geval stukken beter dan we vroeg in de avond hadden verwacht. Wat
een toestanden allemaal. In 54 zetten van beiden in totaal een klein uurtje. Ik
had graag wat kritieke stellingen van dat eindspel op de site gezet, tot
leeringhe ende vermaeck, maar helaas ging het met Ab’s notatie ergens mis, en
ik kon het zelf niet meer foutloos reconstrueren. Als ik weer eens meer tijd
heb zal ik er nog eens wat op puzzelen.
2S7A7066WEB Geen tijd voor een pitstop
Maar Gerrit ging inderdaad al vroeg in de
avond als voorspeld aan de vroeg opgelopen averij tenonder. Die hoopte
natuurlijk nog wat reddende listen te kunnen bedenken in de fase van het spel
waarin hij het sterkst is, maar dat ging niet door. Zijn tegenstander Nico
Kemp (175 elopunten minder dan Gerrit), speelde het eindspel uiterst
secuur en foutloos. Hij nam geen enkel risico. Hij zette zwart tenslotte ook nog
volkomen vast, met zo’n stelling waarin die geen vin meer kan verroeren. Doet
hij dat wel dan is hij die vin ook gelijk kwijt. Gerrit realiseerde zich dat
een nog grotere achterstand dan 2 pionnen zelfs hem geen perspectief op redding
meer bood, en gaf op.
Ron speelde ook heel secuur.
Hij had intussen een fraaie aanvalsstelling opgebouwd. Ik begon wel een beetje
te vrezen voor zijn klok. Maar gelukkig voor hem tikte die van Hans Leeuwerik ook steeds sneller door.
Logisch, want de druk op diens stelling werd zijns inziens zo groot , dat hij
maar besloot tot een dameoffer tegen Toren en Loper. (Gek genoeg was dat op dat
moment juist even niet echt nodig.) Maar dit offer zou zijn ondergang gaan
worden. Dachten we allemaal. Dat varkentje ging Ron wel even wassen.
2S7A7064WEB
‘Ron wast varkentje’
Bij
Paul werd het ineens heel spannend.
Zijn aanvalsdreiginkjes waren veranderd in verschrikkelijke dreigingen en Wim Pool vond dat hij genoodzaakt was zijn
koningsstelling verder te verzwakken, waarna ik
watertandend begon uit te zien naar een in de lucht hangend paardoffer.
Als Paul dat nu maar zag! Of moest hij eerst een pion slaan en dat offer nog
even in de koeling houden? Maar kon zwart dan misschien nog maatregelen
treffen. Ik dacht van niet. Ja dat even uitstellen was misschien nog beter. Nou
ja, even geduld. Paul zou wel goed
uitrekenen in welke volgorde de karbonaadjes op de grill moesten worden gelegd.
Na enig nadenken dacht Paul kennelijk dat gelijk dat paardoffer tegen 2 pionnen
goed genoeg moest zijn. De zwarte koningsstelling leek dan gatenkaas, en als dat
ging tegenvallen waren die twee pionnen er ook nog. Ik zag ook pas na het offer
dat het effect van direct Pxg5 inderdaad ging tegenvallen. Zo slecht stond die zwarte
Koning nou ook weer niet! Ook Paul’s gezicht begon te betrekken. Als hij een
laatste de koning beschermende pion ging opruimen kon zwart zijn dame geven
tegen 2 torens, en nog steeds zonder direct winnende mogelijkheden voor wit.
Dat was pech! Pool leek hier toch nog goed weg te komen. Hij zwijnde. Nou ja,
een beetje, want ik denk wel dat hij vantevoren had bekeken dat wit het wel
goed moest doen en niet zoals het nu ging, want dat hij er anders toch nog goed
mee weg kwam! En ik zag even later dat hij nu zelfs beter stond. Ging Paul dat
nu nog verliezen? Dat zou wel enorm vervelend zijn voor het team. Die Dame van
hem werd voortdurend door die Torens belaagd.
Maar die wist wel steeds nog een plekje te vinden. En zwart zag kennelijk
niet hoe zijn volgens prof.dr. ir K. betere
spelletje nu nog te winnen. Dat zou minstens nog heel veel tijd kosten en dat
had hij niet meer. Dus remise. Paul keek opgelucht. Maar toch jammer. Hij was
wel heel erg dicht bij de winst.
En
ja hoor, alweer een nederlaag tegen die Castricumse slagers leek in aantocht.
Gemiddeld 80 elopunten lager dan wij, maar op het beslissende moment zetten ze
er absoluut vakkundig het hak mes in.
2S7A7065WEB ‘Het zit niet mee’
Ron stond gewonnen, maar werd
waarschijnlijk toch nerveus, kreeg wat haast, wat net even te ‘voorzichtig’ na zijn prachtige
precieze partij, zag wellicht wolven en beren op de weg, en kon de winnende
voortzetting(en?) niet vinden. En de klok begon te dreigen. Hij had het bij zet
37 er helemaal mee gehad, en waarschijnlijk ook met zichzelf, en accepteerde in
nog steeds veel betere stelling maar remise.
Nou
dat ging dus weer een afgang worden.
Stand nu 2-3.
2S7A7063WEB ‘Ik word hier niet blij van’
En
op de resterende borden was het ook niet erg smakelijk : Bert z’n schnitzeltje bleef ongaar, Bert
Keizer z’n kluif bleef een hele kluif, en Martin zijn schijnbaar smakelijke
varkenshaasje begon zelfs ineens een beetje bedorven te rieken. Brrrrr !
Maar
hierna begon dan ineens ons grote zwijnen!
Eerst
bij Bert, die dankzij een misser van
zijn tegenstander op de 34e zet eindelijk even uit de narigheid
raakte en ineens wat beter kwam te staan, waar de tot hier sterk spelende Egbert Kooiman een beetje door van slag
scheen te raken. Want in een iets mindere
stelling waarin nog wel te vechten was, sloeg hij op de 37e zet de
plank mis en gaf op de 38e
zet zelfs een toren weg.
Daarna
was Hemmo Dekkers, de tegenstander van
Bert Keizer, zo vriendelijk, na zijn zeer vakkundige
koningsaanval, in een totaal gewonnen stelling, zijn dame weg te geven.
En
tenslotte werd Martin, na een potje met de rug tegen de muur en later zelfs vanuit
een compleet verloren stelling waar zijn tegenstander Han Duinker gelukkig te weinig van profiteerde, in een nog steeds
iets mindere stelling ook verblijd met de dame
die zijn tegenstander pardoes weggaf.
En
zo won ons clubje onverdiend met 5-3 van Castricum. Vooral omdat die charcutiers
dit keer veel te oneerbiedig omgingen met hun vrouwelijk personeel.
Nu
maar wat voorbeelden van zwijnerijen wederzijds, maar vooral van ons:
Zwijnerij
van hen: Ron laat de directe winst
liggen:
‘Ik heb inderdaad niet geslapen. Zelden heb ik
zo’n fraaie aanvalspartij opgezet. Zijn stukken werkten niet samen. Als ik
gewoon Lg5 (!) doe of Tg2 (‘s nachts uit mijn hoofd) i.p.v. het verleidelijke
f5 heeft hij tegen f5 dan geen enkele verdediging meer! Dit maakt dat ik met
wedstrijdschaak wil stoppen, ook omdat ik later in tijdnood nog Ph5 mis.’
Zwijnerij
van hen :Paul laat goede kans op de
winst liggen:
Zwijnerij van ons: Bert
Grote zwijnerij van ons: Martin:
De
grootste zwijnerij van ons: Bert Keizer
Nu
nog enkele gewoon interessante (voor mij) stellingen:
Eerst
de slotstelling van Ron. Op gevaar
af dat hij zijn dreigement te stoppen met schaken dan echt gaat realiseren.
Hoewel …. Hopelijk voor ons is hij nu
weer wat uitgerust en wat reëler. Grootmeesterlijk is het nog steeds niet
steeds, maar een Elo van 1905 is toch echt niet gek voor een amateur.
Uit de partij van Martin zijn allerlei mooie, ingewikkelde
stellingen te destilleren.
Ik pak maar wat:
Uit
de partij van BertKeizer
Je
ziet zo’n aanval komen aanstormen en je weet dat het heel nauwkeurig schaken
gaat worden als je dat wilt overleven. Ik zag hoe Bert dat ging proberen en het
leek me wel vernuftig. Maar achteraf was het dat toch niet zo.
Dat was het dan weer. Vorig jaar wonnen we ook onze eerste partij , maar zagen toch kans zwaar in de degradatie-zone te geraken. Dit jaar maar beter!?
